Η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση αναζητά την Αθήνα της μετά κορωνοϊού εποχής

Πρόκειται για μια ανοιχτή πρόσκληση για την αποτύπωση της ζωής μετά τον κορωνοϊό μέσω μιας δημιουργικής αναζήτησης διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων. Οι συμμετέχοντες καλούνται, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, να αναπτύξουν ψηφιακά έργα πάνω στο ερώτημα που πλανάται πάνω από την πόλη μας: Τι έρχεται μετά;

Η πανδημία του Covid-19 ανέδειξε μια σειρά από προβλήματα και δυνατότητες του σύγχρονου τρόπου ζωής και των κοινωνιών μας. Τα κράτη παλεύουν να ξεπεράσουν το θραυσματικό χαρακτήρα της παγκοσμιοποίησης και να ενισχύσουν τη διακρατική συνεργασία, ενώ παράλληλα φάνηκε η αναγκαιότητα των δημόσιων συστημάτων υγείας και της ιεράρχησης της ανθρώπινης ζωής πάνω από τους οικονομικούς δείκτες.

Κατά έναν παράδοξο τρόπο, η κοινωνική απομάκρυνση δεν οδήγησε σε κοινωνική αδιαφορία. Αντιθέτως, αναπτύχθηκαν νέες μορφές αλληλοβοήθειας και κοινών αγαθών, τόσο στον ψηφιακό όσο και στον φυσικό χώρο της γειτονιάς και της πολυκατοικίας, οι οποίες προήγαγαν ένα έντονο αίσθημα σεβασμού μεταξύ γνωστών και αγνώστων, όμοιων και διαφορετικών, νεότερων και ηλικιωμένων.

Ταυτόχρονα, η γενικευμένη, παγκόσμια επιβράδυνση προσφέρει ανακούφιση στο ανόργανο σώμα μας –τη φύση– και στα υπόλοιπα έμβια όντα. Τα επίπεδα της ρύπανσης έχουν μειωθεί ορατά. Η παγκόσμια βουή δίνει τη θέση της σε μια παγκόσμια ανάσα. Η σημερινή παρατεταμένη ώρα «κοινής ησυχίας» ίσως αποτελέσει οδηγό για τον μετασχηματισμό των πόλεών μας σε αειφόρα οικοσυστήματα ανθρώπου-φύσης.

Επίσης, η φυσική απομάκρυνση ενίσχυσε την αλγοριθμική, μετα-ανθρώπινη υπόστασή μας. Οι άνθρωποι επικοινωνούν, εργάζονται, ψωνίζουν και διασκεδάζουν στον άυλο χώρο που συγκροτούν οι διαδικτυακές πλατφόρμες, ο οποίος επιχειρεί να καλύψει το κενό του φυσικού δημόσιου χώρου. Οι επικοινωνίες, παρά την απόσταση, είναι πιο έντονες από ποτέ άλλοτε. Αν ανήκετε σε κάποιο είδος που τρέφεται από δεδομένα, τότε μάλλον είναι η στιγμή σας.

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να δηλώσουν την συμμετοχή τους μέχρι τις 20 Μαΐου εδώ. Οι δε προτάσεις τους μπορούν να περιλαμβάνουν δοκίμια κάθε είδους, φωτογραφικές αφηγήσεις, αναπαραστάσεις 3D, βίντεο,net art, διαδικτυακές εγκαταστάσεις, εφαρμογές και άλλες μορφές ψηφιακών καλλιτεχνικών πρακτικών. Τα έργα που θα επιλεγούν, θα πρέπει να έχουν ανοιχτή άδεια, ώστε να είναι προσβάσιμα από όλους και να μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω μετά τη δημοσίευσή τους.