Σπάνιος πίνακας βρέθηκε σε σπίτι ηλικιωμένης - Δεν είχε ιδέα ότι αξίζει περί τα 6 εκατομμύρια
Μια ηλικιωμένη είχε στον τοίχο του σπιτιού της ένα θησαυρό, χωρίς να το ξέρει. Πρόκειται για έναν πίνακα του μεγάλου Ιταλού ζωγράφου Τσιμαμπούε.
Ελάχιστοι πίνακες του Τσιμαμπούε διασώζονται μέχρι σήμερα. Ο «Εμπαιγμός του Χριστού», ανακαλύφθηκε σε ένα σπίτι στο Κομπιέν, βόρεια του Παρισιού, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών Turquin. Ο πίνακας είναι μικρού μεγέθους -25,8 επί 20,3 εκατοστά- έχει χρυσό φόντο και είναι πάνω σε ξύλο λεύκας. Πιθανολογείται ότι προέρχεται από δίπτυχο του 1280, στο οποίο περιλαμβάνονταν οκτώ τέτοια ταμπλό, παρόμοιου μεγέθους, με τα Πάθη του Χριστού.
Μέχρι σήμερα ήταν γνωστά δύο από αυτά τα ταμπλό: η Μαστίγωση του Χριστού (Συλλογή Φρικ, Νέα Υόρκη) και η Παρθένος με το Θείο Βρέφος και δύο αγγέλους (Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο). Ο συγκεκριμένος πίνακας, που απεικονίζει το Χριστό περιστοιχισμένο από πλήθος οργισμένων ανδρών, θα βγει σε δημοπρασία στις 27 Οκτωβρίου
Ο πίνακας αναμένεται να πωληθεί προς 4-6 εκατομμύρια ευρώ. Θα είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που θα βγει στο σφυρί ένας πίνακας του Τσιμαμπούε.
Η ηλικιωμένη στην οποία ανήκει, είχε κρεμασμένο τον πίνακα στο διάδρομό του σπιτιού της, ανάμεσα στην κουζίνα και το σαλόνι. Η οικογένειά της θεωρούσε ότι επρόκειτο για έναν απλό πίνακα. Πάντως, είναι σε εξαιρετική κατάσταση, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι έργο του Τσιμαμπούε.
@interencheres
Ο Τσιμαμπούε (Cimabue, Σεπτέμβριος 1240 - 24 Ιανουαρίου 1302), γνωστός επίσης με το πραγματικό του όνομα Τσέννι ντι Πέπο (Τζοβάννι) Τσιμαμπούε (Cenni di Pepo (Giovanni) Cimabue) ή Μπενβενούτο ντι Τζουζέππε (Benvenuto di Giuseppe), ήταν Ιταλός ζωγράφος με καταγωγή από τη Φλωρεντία. Θεωρείται ο τελευταίος σημαντικός Ιταλός καλλιτέχνης που ακολούθησε τη βυζαντινή τεχνοτροπία, η οποία κυριάρχησε στην πρώιμη μεσαιωνική ιταλική ζωγραφική. Από το σύνολο του έργου του ξεχωρίζουν τα ψηφιδωτά που φιλοτέχνησε, ενώ ο ίδιος θεωρείται ως ο καλλιτέχνης που ανακάλυψε τον Τζιότο του οποίου υπήρξε πιθανά δάσκαλος. Το έργο του έθεσε τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκαν μεταγενέστεροι ζωγράφοι, όπως ο Τζιότο και ο Ντούτσιο, κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα. Ο σύγχρονός του, Δάντης, εκτιμούσε ιδιαίτερα το έργο του και τον είχε κατατάξει ανάμεσα στους μείζονες Ιταλούς ζωγράφους της εποχής, όπως έκανε πολύ μεταγενέστερα και ο Τζόρτζιο Βαζάρι.