Πέθανε ο σκηνοθέτης Μπερνάρντο Μπερτολούτσι

Ο σκηνοθέτης, ένας μεγάλος «δάσκαλος» του κινηματογράφου, είχε βραβευτεί με τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 2011. Την είδηση του θανάτου του μετέδωσε η ιταλική εφημερίδα «La Repubblica».

Ο Μπερτολούτσι, γιος του ποιητή Τζοζέπε Μπερτολούτσι, γεννήθηκε στην Πάρμα στις 16 Μαρτίου του 1940.

Πριν από την κινηματογραφική του καριέρα, διακρίθηκε με αρκετά βραβεία λογοτεχνίας.

Ανάμεσα στις γνωστότερες ταινίες του είναι ο «Κομφορμίστας» και το «Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι».

O Μπερτολούτσι υπήρξε ένας άνθρωπος που επηρέασε με την παρουσία του και τη δημιουργικότητά του την ιταλική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Σε ηλικία 20 μόλις ετών απέσπασε το έγκυρο λογοτεχνικό βραβείο Βιαρέτζιο, ενώ στον κινηματογράφο εργάσθηκε αρχικά ως βοηθός του Πιέρ Πάολο Παζολίνι και δημιουργός ντοκιμαντέρ. Όπως γράφει η ιταλική εφημερίδα La Repubbica, το «φαινόμενο Μπερτολούτσι» εξερράγη το 1972 με το έργο «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», το όλο σκάνδαλο που δημιουργήθηκε και φυσικά τη σχετική λογοκρισία.

Η ιταλική εφημερίδα αναφέρεται χαρακτηριστικά σε «μεσαιωνική πυρά στην οποία πέταξαν το φιλμ».

Κάτι όμως που δημιούργησε και την διεθνή φήμη του σκηνοθέτη. Παράλληλα, το 1987 ο Μπερτολούτσι καταφέρνει να κερδίσει οκτώ Όσκαρ με τον «Τελευταίο Αυτοκράτορα», ένα έργο που του ανοίγει τις πύλες τις Κίνας και τον επιβάλλει στο διεθνές στερέωμα.

Από τις πιο διασημότερες ταινίες του ήταν το «Τσάι στη Σαχάρα» και «Io ballo da sola», ένας ύμνος στην αξία της ζωής. «Πρόκειται για τον κορυφαίο δημιουργώ της ιταλικής Νουβέλ Βάγκ», γράφει σήμερα ο Τύπος.

Το 2003 με το «Οι Ονειροπόλοι» ο Μπερτολούτσι «επιστρέφει» στο 1968, αλλά σε μια εντελώς ιδιωτική διάσταση με τρεις νέους, οι οποίοι, ενώ το Παρίσι φλέγεται, ανακαλύπτουν την σεξουαλική τους ταυτότητα.

Το 2012, ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης γυρίζει το τελευταίο του έργο στην Ρώμη, «Εγώ και εσύ», έναν έντονο διάλογο μεταξύ δυο αδελφών.

Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι έζησε, κατά κύριο λόγο, στην Αιώνια Πόλη και στο Λονδίνο. Με έντονη ευαισθησία και ενδιαφέρον για όλη την ευρωπαϊκή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Και για τον λόγο αυτό, ήταν από τους πιο ένθερμους και ειλικρινείς υποστηρικτές των Ελλήνων που βρήκαν καταφύγιο στην Ιταλία αντιστεκόμενοι στην στρατιωτική δικτατορία.