Ζωγράφοι με διαφορετικό «πινέλο»: Έργα τέχνης με… αλγόριθμο
Μία ομάδα Γάλλων επιστημόνων δημιούργησε έναν αλγόριθμο με τον οποίο μπορεί να δημιουργήσει έργα πανομοιότυπα με κάποια από τα σημαντικότερα στην ιστορία της τέχνης, όπως πίνακες του Ρέμπραντ.
Οι εικόνες που δημιουργήθηκαν με βάση τον «Baron Belamy» μπορεί να μοιάζουν λίγο μουτζουρωμένες και θολές, κάτι που σίγουρα δεν θα εντυπωσίαζε τους πελάτες του Ρέμπραντ, αλλά είναι αρκετά καλές για να τεθεί μία από αυτές σε δημοπρασία από τον οίκο Christie’s και μάλιστα σε τιμή που υπολογίζεται από 7.000 έως 10.000 δολάρια.
«Είμαστε καλλιτέχνες με διαφορετικό πινέλο. Το δικό μας πινέλο είναι ένας αλγόριθμος που δημιουργήθηκε με υπολογιστή» αναφέρει στο πρακτορείο Reuters ο Hugo Caselles-Dupre, μηχανικός υπολογιστών και ιδρυτής της ομάδας που κάνει τη διαφορά στον χώρο της τέχνης, την οποία έφτιαξε μαζί με τους παιδικούς του φίλους Gauthier Vernier και Pierre Fautrel, που και οι δύο έχουν εμπειρία στον χώρο των επιχειρήσεων.
Τα έργα τέχνης φιλοτεχνούνται από τον αλγόριθμο Generative Adversarial Network, ο οποίος μαθαίνει πώς να δημιουργεί νέες εικόνες αφού πρώτα αναλύσει ήδη υπάρχοντες πίνακες που έχουν εισαχθεί στο σύστημα.
Στην περίπτωση του πίνακα που δόθηκε για δημοπρασία, ανέλυσε 15.000 πορτρέτα.
«Το γεγονός πως ακόμη οι πίνακες δεν είναι τέλειοι, είναι λογικό εάν σκεφτεί κάποιος πως πρόκειται για μια τεχνολογία που ακόμη είναι καινούρια και για να έχουμε καλά αποτελέσματα, χρειαζόμαστε πολύ δυνατά μηχανήματα, κάτι που δεν έχουμε στο μικρό μας διαμέρισμα» αναφέρει ο Fautrel.
Οι τρεις επιστήμονες πούλησαν το έργο “The Count of Belamy” για περίπου 10.000 δολάρια σε έναν συλλέκτη στο Παρίσι.
«Αυτό που με άφησε άφωνο ήταν πως οι τρεις τους δεν ήξεραν τίποτα για την τέχνη. Τίποτα» αναφέρει ο αγοραστής.
«Αρχικά πίστεψα πως είναι τρελοί. Τώρα όμως σκέφτομαι, είναι τρελοί ή ιδιοφυίες; Θα δείξει».
Παρόλα αυτά πολλοί καλλιτέχνες αντιδρούν, υποστηρίζοντας πως ένα μηχάνημα δεν μπορεί να δημιουργήσει αληθινή τέχνη.
«Εάν δεν υπήρχε ο θυμός του Πικάσο, η Γκουέρνικα δεν θα είχε υπάρξει. Εάν ο Μοντιλιάνι δεν λάτρευε τα μοντέλα, τα γυμνά του θα ήταν βαρετά και αδιάφορα» δηλώνει ο ζωγράφος Robert Prestigiacomo.
«Πάντα υπάρχει ένα συναίσθημα πίσω από έναν πίνακα. Πάντα. Είτε αυτό ήταν θυμός, επιθυμία ή πόθος. Η τεχνητή νοημοσύνη όμως… Βασικά λέγεται τεχνητή. Αυτό τα λέει όλα».