Γνωριμία με το αρχαίο όργανο ύδραυλις στο Μουσείο της Ακρόπολης
Την Παρασκευή που μας πέρασε κάτω από ένα γλυκό απογευματινό φως και τους ήχους αρχαίων μουσικών οργάνων, το Μουσείο της Ακρόπολης καλωσόρισε τη θερινή περίοδο.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές γωνιές του μουσείου, η αίθουσα του Παρθενώνα μετατράπηκε σε συναυλιακό χώρο.
Η αρχαιά ύδραυλις αλλά και μία άρπα σε συνδυασμό με το μνημείο του Φιλοπάππου και την Ακρόπολη στο φόντο ταξίδευαν τους επισκέπτες σε αυλές, ναούς και στάδια της αρχαιότητας. Τουρίστες αλλά και Έλληνες επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να συστηθούν με το αρχαίο όργανο ύδραυλη να μάθουν την ιστορία του αλλά και να ακούσουν την καταξιωμένη οργανίστα Ουρανία Γκάσιου να παίζει.
Τη βραδιά συνόδευσε με τους μελωδικούς ήχους της άρπας του ο μουσικός Θοδωρής Ματούλας.
Η ύδραυλη είναι μια εφεύρεση που γεννήθηκε μέσα στο κλίμα του προηγμένου τρόπου αστικής ζωής στην αρχαία Αλεξάνδρεια. Ο Κτησίβιος, ένας από τους διασημότερους μηχανικούς της εποχής, κατασκεύασε το πρώτο όργανο που λειτουργούσε με πεπιεσμένο αέρα, ο οποίος περνούσε μέσα από ένα δοχείο νερού για την εξισορρόπηση της πίεσης του. Ο ήχος έβγαινε από μια σειρά σωλήνων με διαφορετικό ύψος. Αργότερα προστέθηκαν και άλλες παράλληλες σειρές σωλήνων έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι πολυφωνικό.
Ο δυνατός και γοητευτικός ήχος της ύδραυλης την έκανε πολύ αγαπητή και γρήγορα κέρδισε τη θέση της σε ναούς, θέατρα, ιπποδρόμους αλλά και στην αυτοκρατορική αυλή των Ρωμαίων.
Αργότερα, μέσα στο χάος των βαρβαρικών επιδρομών, η ύδραυλη εγκαταλείπεται και ξεχνιέται στη Δύση. Παραμένει όμως στην αυλή του Βυζαντίου σε εξελιγμένη μορφή δίχως τη χρήση νερού. Εκεί αποκτά τη σημασία κρατικού συμβόλου και παραμένει προνόμιο του αυτοκράτορα.
Η ύδραυλις του Δίου
Τον Αύγουστο του 1992, σκάβοντας απέναντι από την έπαυλη του Διονύσου στο Δίον, ανακαλύφθηκε από τον καθ. Δημήτρη Παντερμαλή και τους συνεργάτες του ένα μουσικό όργανο, αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν «ύδραυλις» και που στα μεσαιωνικά χρόνια εξελίχθηκε στο εκκλησιαστικό όργανο της Δυτικής Εκκλησίας.
Η ύδραυλις του Δίου χρονολογείται τον 1ο αι. π. Χ. και είναι το παλαιότερο μουσικό όργανο του είδους του που έχει σωθεί. Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών ανακατασκεύασε το μουσικό αυτό όργανο ακολουθώντας πιστά το αρχαιολογικό εύρημα του Δίου.