120 Hμέρες στα Σόδομα: ο βλάσφημος Μαρκήσιος της Γαλλίας δεν δημοπρατείται

Αυτό επιβεβαιώνει και η απόφαση της Γαλλικής κυβέρνησης να απαγορέψει τη δημοπρασία του σπάνιου χειρόγραφου "120 Ημέρες στα Σόδομα" του Μαρκήσιου ντε Σαντ, χαρακτηρίζοντάς το "εθνικό θησαυρό".

Το ανεκτίμητης αξίας χειρόγραφο απομακρύνθηκε από την προγραμματισμένη δημοπρασία μαζί με το "Μανιφέστο του σουρεαλισμού" του Αντρέ Μπρετόν και όπως αναφέρι σε ανακοίνωση του ο οίκος δημοπρασιών Aguttes "τα χειρόγραφα απαγορεύεται να βγουν από τα σύνορα της χώρας".

Το χειρόγραφο θησαυρός ανήκε σε μια τεράστια συλλογή ιστορικών εγγράφων ιδιοκτησίας της γαλλικής εταιρίας επενδύσεων Aristophil, που έκλεισε έπειτα από σκάνδαλο που ξέσπασε πριν από δύο χρόνια, παίρνοντας ένα δισεκατομμύριο δολάρια από τα χρήματα των επενδυτών. Η συλλογή αυτή είχε προγραμματιστεί για πλειδοσία με το χειρόγραφο του ντε Σαντ να φέρει τιμή εκτίμησης ακόμη και έξι εκατομμύρια ευρώ.

Όπως ανέφερε ο Κλοντ Αγκέτ του οίκου δημοπρασιών που έχει αναλάβει τη διάθεση των σπάνιων χειρογράφων σε συλλέκτες δήλωσε πως ο υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας υποσχέθηκε να αγοράσει τα έργα του Σαντ και του Μπρετόν "στις διεθνείς τιμές της αγοράς".

@BritishMuseum.org

Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ δεν ολοκλήρωσε ποτέ το βλάσφημο αυτό έργο που έγραψε σε ρολό περγαμηνή που έκρυβε στο κελί του στη Βαστίλη. Μετά την αποφυλάκιση του ο ντε Σαντ θρηνούσε για το χειρόγραφο με τις περιπέτειες τεσσάρων φιλελεύθερων ενηλίκων που πίστευε ότι του είχε κλαπεί αλλά το ημιτελές χειρόγραφό του εμφανίστηκε μερικές δεκαετίες αργότερα. Τα "120 Ημέρες στα Σόδομα" δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1904.

Ανατόμος των πιο σκοτεινών αποχρώσεων του ερωτισμού, ελεύθερο πνεύμα ή απλά ένας ευφάνταστος σάτυρος με ταλέντο στις λέξεις ο Μαρκήσιος ντε Σαντ διχάζει. "Οι πράξεις μας καθορίζονται από φυσικούς νόμους όπου η ηθική δεν έχει κανέναν λόγο" έλεγε αυτός ο αποκαλούμενος κήρυκας της ταπείνωσης. Το έργο του έδωσε έμπνευση στον ψυχίατρο Κραφτ-Έμπινγκ να επινοήσει τον όρο "σαδισμό". Στη Γαλλία η ελεύθερη κυκλοφορία των έργων του Μαρκήσιου ντε Σαντ εξασφαλίστηκε μόλις το 1958.

Ακολουθεί ένα ακατάλληλο απόσπασμα από τον νέο εθνικό θησαυρό της Γαλλίας.

"120 Ημέρες στα Σόδομα"

"Αντικαταστάτρια της Ευγενίας ήταν η Λουσίλ, συνέχισε η Ντυκλό. Πήρε τη θέση της στην καρδιά μου και στο κρεβάτι μου, αλλά όχι και στις άλλες δραστηριότητες του σπιτιού, γιατί της έλειπαν το φρόνιμο ήθος και η υποτακτικότητα. Όπως και να ‘ναι ωστόσο, στα χέρια της εμπιστεύτηκα σε λίγες ημέρες τον ηγούμενο των Βενεδικτίνων, που ερχόταν να μ’ επισκεφτεί από καιρό σε καιρό και που τον διασκέδαζε συνήθως η Ευγενία.

Ο άγιος αυτός πατέρας, αφού έκανε γλειφομούνι για κάμποση ώρα και βύζαινε για καλά το στόμα του κοριτσιού, το έβαζε να του μαστιγώνει ελαφριά τον πούτσο και τα αρχίδια με κάτι λεπτές βέργες και εκσπερμάτωνε χωρίς να μαλακίζεται, αρκούμενος απλώς στο άγγιγμα και στην τριβή που έκαναν οι βέργες πάνω σ’ αυτά τα όργανα.

Η μεγαλύτερη ηδονή του τότε ήταν να βλέπει το κορίτσι να τινάζει στον αέρα με τις βέργες του τις σταγόνες του σπέρματος που έβγαινε από την ψωλή του. Ο δούκας, που είχε ανάψει παρακολουθώντας το θέαμα, άρπαξε την Αυγουστίνα και βάλθηκε να της γλείφει την κλειτορίδα, με αποτέλεσμα να την κάνει να χύσει δυο-τρεις φορές, πράγμα που η μικρή εκείνη κατεργάρα, γεμάτη φλόγα και καυλιάρα όπως ήταν, το πέτυχε μέσα σε λίγα λεπτά.

Την ώρα που ο δούκας βεβήλωνε με αυτόν τον τρόπο την Αυγουστίνα δεν υπήρχε πιο ευχάριστο θέαμα από το να βλέπεις τον Ντυρσέ να δρέπει τα προϊόντα της απόλαυσης που προκαλούσε κάποιος άλλος, φιλώντας αχόρταγα το στόμα αυτής της όμορφης παιδούλας και καταπίνοντας, ούτως ειπείν, την ηδονή που ο φίλος του διοχέτευε μέσα στις αισθήσεις της".