Ζογγολόπουλος-Χουλιαράς: με 22 δωρικά μνημεία συνδιαλέγονται με το μύθο στην αρχαία Μεσσήνη

Στην αρχαία Μεσσήνη με σεβασμό στον αρχαιολογικό χώρο «εγκαθίσταται» από τις 14 Ιουλίου η έκθεση "Ζογγολόπουλος-Χουλιαράς: Μεσσάνα".

Δύο από τους πλέον εξέχοντες Έλληνες γλύπτες που διακρίνονται, μεταξύ άλλων, για τον οργανικό μεταξύ τους διάλογο αλλά και την εξαιρετική συνομιλία του έργου τους με τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και τις δυνατότητες του δημοσίου χώρου, τα έντεκα γλυπτά του Γιώργου Ζογγολόπουλου και τα ισάριθμα του Γιώργου Χουλιαρά ακολουθούν νοερά τη διαδρομή του επισκέπτη και επιχειρούν να υπογραμμίσουν τη δομή, τον ρόλο και τη σημασία κάθε επιμέρους μνημείου.

Η έκθεση στην υποδειγματικά αναστηλωμένη πόλη της αρχαίας Μεσσήνης (στη δωρική διάλεκτο Μεσσάνα) σχεδιάστηκε σε συνεργασία με τον επί σειρά ετών ανασκαφέα της και πρόεδρο της Εταιρείας Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών, καθηγητή Πέτρο Θέμελη.

Τα είκοσι δύο μεγάλης κλίμακας έργα εξωτερικού χώρου, ανθεκτικά ως προς το υλικό τους (μέταλλο) και "δωρικά" ως προς τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, με αναφορές μυθολογικές και ιστορικές -συμβατές με τον χώρο- αλλά και συμβολισμό διαχρονικό ως προς τις παναθρώπινες αναζητήσεις, επιλέγησαν από τον 'Αγγελο Μωρέτη, αρχιτέκτονα και διευθυντή του Ιδρύματος Γεωργίου Ζογγολόπουλου, τον ομότιμο καθηγητή της ΑΣΚΤ Γιώργο Χουλιαρά και την επιμελήτρια της έκθεσης Ίριδα Κρητικού.

Οι εμβληματικές Ομπρέλες του Γ. Ζογγολόπουλου «ρίχνουν σκιά» στην Αλεξάνδρεια

Επελέγησαν προκειμένου να τοποθετηθούν στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης, να τον αφουγκραστούν ιστορικά και αισθητικά και να συνομιλήσουν μαζί του, επαναπροσδιορίζοντας το τοπίο, τη δομή και τους άξονες των αρχαίων κτισμάτων αλλά και την ίδια την ιδέα, τον συμβολισμό και τη σημασία του δημοσίου χώρου έτσι όπως εκείνος γινόταν αντιληπτός και είχε αποδοθεί πολλούς αιώνες νωρίτερα στους πολίτες και τους επισκέπτες της Αρχαίας Μεσσήνης, τους δημόσιους χώρους της οποίας λάμπρυναν ιστορικά με την παρουσία τους σημαντικά και πολυπληθή αρχαία γλυπτά: "το ιερό του Ασκληπιού με τις μεγαλειώδεις συνθέσεις του φημισμένου Μεσσήνιου γλύπτη Δαμοφώντα, λειτουργούσε ως ένα ανοιχτό μουσείο, αλλά και όλα τα δημόσια οικοδομήματα, οι στοές, το θέατρα, το στάδια, η αγορά, ακόμη και τα λουτρά στέγαζαν πίνακες ζωγραφικής και εκατοντάδες αγάλματα, μαρμάρινα και ορειχάλκινα".

Όπως εξάλλου σημειώνει ο Πέτρος Θέμελης "η αρχαία Μεσσήνη, πέρα από τις ποικίλες μορφές, υποστάσεις και λειτουργίες της, αποτελεί μια τρισδιάστατη δημιουργία που συνομιλεί με το φυσικό περιβάλλον και το παγκόσμιο κοινό που την επισκέπτεται, συγκροτείται σταδιακά από τα διάσπαρτα μέλη της, ζει μια δεύτερη ζωή στο παρόν που προοιωνίζεται αιώνια... Τα μνημεία της Αρχαίας Μεσσήνης εμφανίζονται με νέα, εξελισσόμενη διαρκώς μορφή, στεγάζουν και πλαισιώνονται από δημιουργίες, δρώμενα και τέχνεργα υψηλής αισθητικής, αναλαμβάνοντας σημαντικό παιδευτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό ρόλο και αντιστοιχίζοντας νοητά τη δουλειά του εικαστικού καλλιτέχνη με τη δουλειά του αρχαιολόγου, που είναι η μελέτη της διαδικασίας με την οποία οι κοινωνίες των ανθρώπων, δια μέσου των αιώνων, συνέλαβαν τον υλικό κόσμο και βίωσαν μεταμορφώσεις στην εξέλιξή τους ως σήμερα, προτείνουν ένα αισιόδοξο νέο βήμα στην υπόσταση, την περιήγηση και την οργανική κατανόηση του αρχαιολογικού χώρου".

Διάρκεια έκθεσης έως 30/9/2018