Όσκαρ 2019: Πώς ο Μάρλον Μπράντο άλλαξε το Χόλιγουντ για πάντα

Ο Μάρλον Μπράντο άνοιξε τον δρόμο. "Οι ομιλίες, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν σχετικά ήρεμες, εν μέρει λόγω του ελέγχου που ασκούσε το σύστημα των κινηματογραφικών στούντιο" έγραφαν οι Τζέιμς Πιάτσα και Γκέιλ Κιν στο βιβλίο τους, του 2002, Τα Βραβεία της Ακαδημίας: Η Πλήρης Ιστορία των Όσκαρ. Για αυτούς τίποτα δεν θα ήταν ως έχει αν δεν υπήρχε ο Μάρλον Μπράντο.

Ο Μπράντο έσπασε, με ηχηρό τρόπο, τα ταμπού, όταν, στην τελετή απονομής του 1973, έστειλε στη θέση του την ηθοποιό Σατσίν Λιτλφέδερ (Μικρό Φτερό ήταν το επώνυμό της, γιατί ήταν Ινδιάνα) να διαμαρτυρηθεί για τη στάση του Χόλιγουντ απέναντι στους Ινδιάνους των ΗΠΑ.

AP Photo, File

Από τότε, πολλές και πολλοί, στις ομιλίες βράβευσής τους ανέδειξαν διάφορα καυτά ζητήματα. Την κλιματική αλλαγή ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο (The Revenant, 2016), το δικαίωμα στην έκτρωση ο Τζον Ίρβινγκ (Όσκαρ σεναρίου, το 2000), τις ίσες απολαβές για τις γυναίκες η Πατρίσια Αρκέτ (Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου, το 2015, για το Boyhood).

Όμως κανείς δεν θα είχε τη δύναμη να κάνει κάτι τέτοιο αν ο Μπράντο δεν είχε δώσει το σύνθημα.

Πριν τον Μπράντο, οι νικητές απέφευγαν τα σχόλια. Ο Γκρέγκορι Πεκ, παραδείγματος χάρη, που βραβεύτηκε με Όσκαρ 'Α Ανδρικού Ρόλου (To Kill a Mockingbird, 1963), δεν έβγαλε άχνα για το θέματα ρατσισμού τα οποία πραγματευόταν η ταινία, αν και σε συνεντεύξεις που έδινε ήταν λαλίστατος γι' αυτό.

Όταν ο Σίντνεϊ Πουατιέ έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός που κέρδισε το Όσκαρ 'Α Ανδρικού Ρόλου (Lilies of the Field, 1964), μίλησε για το "μεγάλο ταξίδι" που τον έφερε επί σκηνής, αλλά κουβέντα για το προκείμενο.

Η Τζέιν Φόντα, η πιο πολιτικοποιημένη από τις ηθοποιούς, όταν πήρε Όσκαρ το 1972 για το Klute το μόνο που βρήκε να πει ήταν "υπάρχουν πολλά να πει κανείς, αλλά δεν πρόκειται να τα πω απόψε. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ".

Η Ακαδημία μπορεί να ενοχλείται με πολιτικές ομιλίες, όμως όλοι ελπίζουμε ότι σε κάθε απονομή, ο Μπράντο θα έχει διάδοχο, ως οφείλει.