Oι Mi-Ro θέλουν να μας πάνε στον παράδεισο
Από τη Μάρλεν Ντίτριχ του ‘Σανγκάη Εξπρές’ στα περίτεχνα μοτίβα που συναντάς στο φτέρωμα των παραδείσιων πουλιών, από τα βιβλία του Έβελιν Γουό ‘Brideshead Revisited’ και ‘Vile Bodies’ και την Αγγλία του ’20 στην αποπλάνηση από μία γυναίκα σειρήνα, από την άγρια δημιουργικότητα που απαιτεί η couture στη στρατηγική τέχνη του striptease και από τα βασικά σχήματα στα πολύτιμα, περίτεχνα υλικά. Οι αντιθέσεις και οι συμπληρωματικοί συνδυασμοί που παρέθεσα είναι και τα εφτά σημεία έμπνευσης των Mi-Ro για τον Χειμώνα του 2016 που θέλει, επιμένει, προσπαθεί και καταφέρνει να μας μεταφέρει σε ένα παράδεισο. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίστηκαν όλοι όσοι έδωσαν το παρόν στην παρουσίαση της νέας δουλειάς του σχεδιαστικού διδύμου Birds Of Paradise στο Μέγαρο Υπατία το βράδυ της Τετάρτης 4 Νοεμβρίου.
O Δημήτρης Μαστρόκαλος είναι το Μi, ο Γιάννης Ράπτης είναι το Rο και κάθε συλλογή τους είναι το αποτέλεσμα της εξίσωσης τους που αντιστέκεται στην κατήφεια εξακολουθώντας να υποστηρίζει ένα κομμάτι επιχειρηματικότητας και δημιουργίας που χαρίζει ανάταση αισθητική. “Μεταξωτό σατέν, δαντέλα σε μορφή διχτυού, παγιέτες και φτερά. Το βασικό χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης συλλογής είναι πως είναι δουλεμένη με την τεχνική του moulage και το μεγαλύτερο μέρος των ρούχων είναι κατασκευασμένα χειροποίητα” μου λένε όταν επίμονα ρωτάω να μάθω ποια υλικά χρησιμοποίησαν και γιατί στην τελευταία τους δουλειά για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 2015/16. “Χυτές, ρευστές γραμμές από λείο σατέν σε ντεγκραντέ αποχρώσεις του λευκού, του gris-perle, του bordeaux και του κόκκινου του ρουμπινιού, λιτά σχήματα σε ένα patchwork από αστραφτερές παγέτες, αποδομημένα βολάν που στροβιλίζονται γύρω από ‘jolie madame’ κοκτέιλ φορέματα, μικρά ‘σύνθετα’ apper βραδυνά που σε προκαλούν να χορέψεις το Charleston και να ονειρευτείς σε μια υπέροχη παράλληλη πραγματικότητα” συμπληρώνουν. Θέλω να μάθω και άλλα;
Ναι.
Θέλω να μάθω πόσο καιρό δουλεύανε τη συλλογή τους (“με την ολοκλήρωση ένος show, αμέσως ξεκινάει η διαδικασία προετοιμασίας για το επόμενο” μου απαντούν), θέλω να μάθω αν έχουν κάποιον Έλληνα ή Ελληνίδα πρότυπο για τον οποίο σχεδιάζουν (“σχεδιάζουμε για όλες και όλους που επιλέγουν τα ρούχα μας”), θέλω να καταλάβω γιατί επέλεξαν τη δεκαετία της ποτοαπαγόρευσης. Βρίσκουν ομοιότητες ανάμεσα στην Ελλάδα του σήμερα και τον κόσμο του τότε;
“Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας ζει σε μια διαδικασία απαγόρευσης. Όχι ποτοαπαγόρευσης, αλλά πολύ πιο ουσιαστικής. Στη γενιά μας αλλά και στις νεότερες έχει απαγορευτεί σε μεγάλο βαθμό να οραματίζεται το μέλλον. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που είχε τη συγκεκριμένη μορφή το show μας. Είμαστε εδώ, σε μια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και δημιουργούμε!”
Οι Mi-Ro δεν αρθρώνουν τις λέξεις τους με περιττό ενθουσιασμό. Πραγματιστές ως επιχειρηματίες και φευγάτοι ως δημιουργοί, ξέρουν ότι ο ρόλος της ελληνικής μόδας σε μια Ελλάδα της κρίσης είναι να προσαρμόζεται στα δεδομένα των καιρών και να επιμένει για το καλύτερο. “Στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν Έλληνες σχεδιαστές που δημιουργούν οικονομικές pret-a-porter συλλογές σε πολύ προσιτές τιμές” απαντούν δωρικά.
Toυς Mi-Ro τους γνωρίζω από παλιά, χαίρομαι που εξελίσσονται, βελτιώνονται, πλανάρουν. “Το πιο πρόσφατο εγχείρημά μας είναι το επίσημο e-shop του brand μας και ακολουθούν και άλλα” μου λέει το δίδυμο που βρίσκει το στυλ των Ελλήνων “ενδιαφέρον”, των Ελληνίδων “τολμηρό” και τη ζωή μια ζούγκλα φιλόξενη για όμορφα πουλιά του Παραδείσου.
Oι εικόνες του Γιώργου Καπλανίδη παγίδεψαν στο χρόνο κάποια στιγμιότυπα που θα κάνουν, έστω και περιστασιακά, τη ζωή μας πιο ονειρική. Ασπρόμαυρες λήψεις από μια βραδιά που με τη συνδρομή του Νικόλα Γεωργίου στην καλλιτεχνική διεύθυνση της επέτρεψε στα πλάσματα των Mi-Ro να πετάξουν ελεύθερα με μέθη.