Ratched: Όλη η «χρυσή εποχή του Hollywood» σε ένα σίριαλ

Mία από τις πιο δημοφιλείς, φετινές παραγωγές του Netflix, το «Ratched», πραγματεύεται την ιστορία της νοσοκόμου Mildred Ratched (Sarah Paulson) και μας γυρίζει πίσω στο μακρινό 1947, δηλαδή 15 χρόνια πριν εμφανιστεί και ως χαρακτήρας στο μυθιστόρημα του Ken Kesey, "One Flew Over the Cuckoo's Nest" (‘Η Φωλιά του Κούκου’). Ο σκηνοθέτης Miloš Forman έφερε αυτήν την ιστορία τρόμου στη μεγάλη οθόνη το 1975, στην ομώνυμη ταινία η οποία χάρισε και στην Louise Fletcher ένα Όσκαρ για το αντίστοιχο ρόλο της σατανικής νοσοκόμας.

Πίσω από την παραγωγή του «Ratched» κρύβεται ένας παλιός γνώριμος των τηλεοπτικών επιτυχιών, ο Ryan Murphy και την ενδυματολογική επιμέλεια της ανέλαβαν δύο από τις βασικές συνεργάτιδές του, οι Lou Eyrich και Rebecca Guzzi. Και οι δύο μαζί ανέλαβαν να αποδώσουν μέσα από τα κοστούμια της σειράς όχι μόνο το φιλόδοξο όραμα του δημιουργού-σκηνοθέτη για τους χαρακτήρες του σεναρίου του, αλλά και την πιο extravagant απόδοση των late 40s, της «χρυσής εποχής του Hollywood» που τόσο αγαπά να βλέπει στην TV η γενιά μας. Οι δύο γυναίκες ξεκίνησαν να χτίζουν την γκαρνταρόμπα των ηρωίδων γύρω από μία εντυπωσιακή και κυρίως δροσερή παλέτα χρωμάτων.

«Το πράσινο ήταν το κυρίαρχο συμβολικό χρώμα που χρησιμοποιήσαμε σε διάφορους χαρακτήρες και του προσδώσαμε πολλές και διαφορετικές έννοιες», εξηγεί η Guzzi σε πρόσφατη συνέντευξή της στο site Fashionista. Ο Murphy οραματίστηκε το χρώμα αυτό, σε όλο το φάσμα των αποχρώσεών του, ως μέσο έκφρασης πολλών και διαφορετικών συναισθημάτων όπως βία, καταπίεση, λαγνεία, φθόνος, απληστία και φυσικά το απόλυτο κακό. Επειδή αρκετά πράγματα στο σενάριο είναι στα όρια του γκροτέσκ τα ρούχα δεν ήθελαν να ακολουθούν τον ίδιο κραυγαλέο και προφανή δρόμο. «Επίτηδες δεν θα δείτε στη σειρά κόκκινα ρούχα. Υπάρχει αρκετό αίμα που χύνεται στο νοσοκομείο, αλλά και το κραγιόν της Mildred», τονίζει η Guzzi, ενώ η Eyrich επισημαίνει επίσης ότι οι ζωντανοί συνδυασμοί χρωμάτων (aka color blocking) πάνω στα σύνολα, βοηθούν στην αύξηση της αγωνίας και της προσδοκίας σε όλη τη διάρκεια της αναπαράστασης της απρόβλεπτης αυτής ιστορίας.

Η ενδυματολογική προσέγγιση απέχει πολύ από τα μουντά κοστούμια που είδαμε στην πρωτότυπη ταινία του 1975, «One Flew Over the Cuckoo» και αυτό είναι που δημιουργεί αυτήν την ενδιαφέρουσα αντίθεση. Μπορεί κάτι να είναι λαμπερό, πολύχρωμο, εντυπωσιακό και τρομερά τρομακτικό την ίδια στιγμή.

Σε ό,τι αφορά τις φόρμες, η γραμμικότητα των στολών του προσωπικού του νοσοκομείου θυμίζει τις παράκτιες περιοχές της Καλιφόρνιας. Φωτεινές, αλλά άκαμπτες. Η γεωμετρία των γραμμών παίζει κύριο ρόλο στη διαμόρφωση των κοστουμιών, δημιουργώντας μία πανοπλία γύρω από τους ήρωες και μία απόσταση από τον θεατή που το ζητούμενο είναι να ξαφνιαστεί και να τρομάξει από την εξέλιξη της σειράς.

Ο χαρακτήρας, δε, της μυστηριώδη κληρονόμου «Lenore Osgood» (Sharon Stone) είναι η πιο πειστική απόδοση του «Παλιού Hollywood». Μία «σταρ του σινεμά» που φοράει συνέχεια διαμάντια, extravagant κοστούμια και θυμίζει την Greta Garbo ενώ κυκλοφορεί με ένα ασορτί ντυμένο μαϊμουδάκι, δεν θα μπορούσε να είναι ένα ειρωνικό μειδίαμα στην καρδιά της «παραδοσιακής αριστοκρατίας».

Μία σειρά που δημιουργεί σασπένς, τρόμο και πραγματεύεται αποκρουστικά γεγονότα με τον πιο «ηλιόλουστο» και φωτεινό περιτύλιγμα, είναι διπλά τρομακτική και αυτή η αντίθεση είναι χωρίς άλλο η μεγαλύτερη ενδυματολογική της επιτυχία.