Ο Daniel Lismore είναι ο πιο εξωφρενικά προκλητικός σχεδιαστής του Λονδίνου

Με ύψος 1,93, με μακριά μαλλιά μέχρι τη μέση και ανδρόγυνα χαρακτηριστικά, ο 31χρονος τραβάει τα βλέμματα με ή χωρίς τις αλλεπάλληλες στρώσεις ρούχων που συνηθίζει να φοράει. “Οι άνθρωποι θα κοιτούν επίμονα έτσι και αλλιώς, ας τους δώσω τουλάχιστον κάτι ενδιαφέρον να δουν.” Το να παρακολουθείς τον Daniel Lismore να κινείται, να ζει, να δημιουργεί είναι σαν να χάνεσαι μέσα σε ένα μαγευτικό κόσμο υφασμάτων, κοσμημάτων, κουλτούρας και ιστορίας.

Οι πηγές έμπνευσης του ποικίλουν από το παραδοσιακό Γιαπωνέζικο στιλ μέχρι τα σκουπίδια και το μεγαλύτερο κομμάτι της γκαρνταρόμπας του έχει αποκτηθεί από τα διάφορα ταξίδια του ανά τον κόσμο. Σαν κράμα διαφόρων κουλτούρων, η εμφάνιση του, η δημόσια εικόνα του ξεπερνάει το στιλ. Είναι μια δήλωση.

Η νέα έκθεση στο Savannah College of Art and Design, με τίτλο “Be Yourself, Everyone Else is Taken,” είναι η επιτομή αυτής της μαγευτικής αισθητικής.

Το στιλ ως πανοπλία

Με την επιμέλεια του Rafael Gomez, η έκθεση περιλαμβάνει περισσότερα από 30 εμφανίσεις και περίπου 3,000 κομμάτια από την πλούσια γκαρνταρόμπα του Lismore. Είναι η πρώτη του έκθεση στις ΗΠΑ, μετά τα πορτρέτα του που έχουν εκτεθεί στην Τate Modern και την Tate Britain. Η έμπνευση για την έκθεση προέκυψε από την αυστηρή δομή και λεπτομέρεια των στολών που φορούσαν οι Κινέζοι πολεμιστές. “Πως έβαζαν την πανοπλία τους για να κυκλοφορήσουν έξω; Αυτό κάνω και εγώ κάθε μέρα” εξηγεί.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια εντυπωσιακή έκθεση/ απεικόνιση της πολυτάραχης ζωής του Lismore.

Σε ηλικία 17 ετών τράβηξε την προσοχή ενός πρακτορείου μοντέλων και έτσι μετακόμισε από ένα χωριό της κεντρικής Αγγλίας στο πολλά υποσχόμενο Λονδίνο. Βρέθηκε να φωτογραφίζεται από τον Mario Testino και την Ellen Von Unwerth για την Βρετανική Vogue, το i-D και τη L’Uomo Vogue. Μια κατάληξη κάθε άλλο παρά κακή.

Στη συνέχεια επεκτάθηκε στο χώρο του styling και των editorials (για παράδειγμα η τουτού της Azealia Banks στο εξώφυλλο του άλμπουμ “Broke with Expensive Taste” είναι μέρος της έκθεσης του), ενώ ταυτοχρόνως πρωταγωνίστησε στις απαρχές της νυχτερινής ζωής του Λονδίνου. Το 2012, έγινε διευθυντής του δημιουργικού τμήματος της εταιρείας Sorapol (δούλεψε πλάι στον ιδρυτή Sorapol Chawaphatnakul) και έντυσε stars όπως η Nicki Minaj και η Paloma Faith.

Θεωρεί τους Boy George, Adam Ant και Vivienne Westwood δικούς του ανθρώπους και αναδείχθηκε στην βιομηχανία της μόδας πλάι σε σχεδιαστές όπως οι Levi Palmer και Jean-Pierre Braganza.

Πρωτοπόρος και εκκεντρικός

Από ένα “υπεραιωνόβιο” κινέζικο, vintage κολιέ μέχρι ένα ζευγάρι νάρθηκα για τα πόδια, το οποίο ενίοτε φοράει και σαν στέμμα, η έκθεση υπογραμμίζει την ικανότητα του Lismore να βλέπει μπροστά.

Η οικολογική του συνείδηση -προτιμάει να επαναχρησιμοποιεί τα ρούχα του αντί να αγοράζει – του εξασφάλισε μια θέση στην καμπάνια “Close The Loop” των H&M, η οποία προωθεί την ανακύκλωση ρούχων. Η επόμενη δημόσια εμφάνιση του θα είναι και η σύντομη εμφάνιση στην νέα ταινία Absolutely Fabulous.

Ένα τόσο εκκεντρικό λούκ συχνά επισκιάζει τον άνθρωπο που κρύβεται κάτω από τις πολλαπλές στρώσεις ρούχων, πράγμα που δεν φαίνεται να ενοχλεί τον Lismore. “Το προτιμώ αυτό επειδή είμαι ιδιαίτερα ιδιωτικός άνθρωπος. Μου δημιουργεί μια ασφάλεια να περιβάλλομαι από τόσες στρώσεις υφάσματος και χρώματος – νοιώθω προστατευμένος από τον έξω κόσμο.”

Εκείνος υποστηρίζει ότι αυτή δεν είναι μια persona που δημιούργησε ο ίδιος. “Νομίζω ότι ήμουν από πάντα διαφορετικός. Μεγάλωσα σε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια σε ένα μικρό χωριό. Ο πατέρας μου πουλούσε αντίκες και συνήθιζε να φέρνει σπίτι φανταστικά κομμάτια τα οποία κρατούσα στη ντουλάπα μου.”

Εμπνευσμένος από τους παλαιστές WWF, – “όλοι αυτοί οι ώριμοι άντρες που τριγυρνούν φορώντας αστραφτερά ρούχα, το βρίσκω μοναδικό”- το Star Trek, και αργότερα τραγουδιστές όπως Bjork, Marily Manson, David Bowie και Boy George άρχισε να ντύνεται για να ξεχωρίζει ακόμα και αν έβγαινε απλώς να πάρει ψωμί.

Ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν είναι εύκολο να υποστηρίξει κανείς αυτό το παρουσιαστικό, καθώς έρχεται αντιμέτωπος με προκαταλήψεις “διαρκώς”. “Ξέρω πολύ καλά ότι θα τραβήξω τα βλέμματα από τη στιγμή που θα περάσω το κατώφλι του σπιτιού μου αλλά δεν ντύνομαι για την προσοχή. Ντύνομαι για τον εαυτό μου και ντύνομαι για να ξεπεράσω τα όρια μου. Νομίζω ο καθένας οφείλει να το κάνει αυτό στον εαυτό του.”

"Η Βρετανική μόδα είναι μια χαμένη υπόθεση"

Για τον Lismore δεν υπάρχουν ήπιες μέρες, δεν υπάρχει ντύσιμο ταιριαστό στην περίσταση: “’Ήρθε μια στιγμή πριν από 3 χρόνια περίπου, όπου ξεσκαρτάρισα τη ντουλάπα μου και κατέληξα να τα πετάξω όλα. [...] Μπλουζάκια, τζιν, οτιδήποτε φυσιολογικό που λίγο πολύ διαθέτει ο καθένας στη ντουλάπα του το ξεφορτώθηκα γιατί δεν είναι για’ μένα. Προσαρμοζόμουν στους κανόνες της κοινωνίας μέχρι που κάποια στιγμή σκέφτηκα, “γιατί ντύνομαι έτσι;”

Η στάση του είναι πηγή έμπνευσης για πολλούς “ακτιβιστές του στιλ” που δεν ακολουθούν την τωρινή βρετανική βιομηχανίας της μόδας. “Νοιώθω ότι η Βρετανική βιομηχανία μόδας, δεν σέβεται ούτε κατανοεί το χαρακτήρα του Λονδρέζικου στιλ. Έχει χάσει τον χαρακτήρα της. Όλοι αυτοί οι νεαροί ταλαντούχοι σχεδιαστές μόδας είναι χαμένοι και δεν υπάρχει ελπίδα για αυτούς. [Η Sorapol] μεταφέρεται στο Παρίσι. Προσδίδουμε στο Λονδίνο θεατρικότητα και αυτό μας τη φτύνει αποδοκιμαστικά πίσω στη μούρη.”

Άραγε τι θα ήθελε να κουβαλήσουμε από την έκθεση του, την ύπαρξη και εμφάνιση του; “Θέλω να βεβαιώσω ότι υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που ζουν εκκεντρικά. Θέλω να δείξω ότι μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου όπως θέλεις, αρκεί να σέβεσαι τον άλλον”.

Ο Daniel Lismore είναι ένας ιεραπόστολος της διαφορετικότητας όπως το Λονδίνο που τον μεγάλωσε.

Is Daniel Lismore London's most outrageous dresser? By Angelica Pursley, for CNN