Μαρία Αντουανέτα: τα κοσμήματα της ατίθασης βασίλισσας στο σφυρί
Μαρία Αντουανέτα, σύζυγος του Λουδοβίκου ΙΣΤ', η εθνική τραγική ηρωίδα της Γαλλίας, Η εικόνα της είναι αντίθεση στη χώρα της που άλλοτε την αναδεικνύει ιστορικά ως "προδότη", άλλοτε ως "πρότυπο της γαλλικής φινέτσας" ή "κακομαθημένή αστή", η λάμψη της όχι.
Τώρα το κομμάτι της λάμψης της αποκαλύπτεται καθώς βγαίνουν στο φως στο Ντουμπάι κοσμήματα που κάποτε ανήκαν στη βασίλισσα της Γαλλίας Μαρία Αντουανέτα προς τέρψιν των συλλεκτών προτού βγουν στο σφυρί στη Γενεύη τον επόμενο μήνα.
Την ώρα που ο βρετανικός οίκος δημοπρασιών Sotheby's κάνει λόγο για «μία από τις σημαντικότερες βασιλικές συλλογές κοσμημάτων που δημοπρατούνται», τα επτά κοσμήματα παρουσιάζονται στην έκθεση με τίτλο «Βασιλικά Κοσμήματα από τον οίκο των Βουρβόνων- Πάρμας» που περιλαμβάνει επίσης και άλλα κομμάτια από την πλούσια ιστορία της δυναστείας.
Στα κοσμήματα της Γαλλίδας βασίλισσας περιλαμβάνονται ένα φυσικό μαργαριτάρι 49 καρατίων και ένα διαμαντένιο μενταγιόν, όπως επίσης κολιέ, καρφίτσες και σκουλαρίκια η αξία των οποίων υπολογίζεται μεταξύ 1,5 και 3 εκατομμυρίων δολαρίων.
Μετά το Ντουμπάι, τα κοσμήματα θα παρουσιαστούν σε εκθέσεις και σε άλλες πόλεις όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και το Χονγκ Κονγκ πριν από τη δημοπρασία τους στη Γενεύη τον Νοέμβριο.
Κακοί οιωνοί ατίθασης ζωής
Η Μαρία Αντουανέτα σε ηλικία επτά ετών, 1763, Jean-Etienne Liotard, Wikipedia
Η Μαρία Αντουανέτα (Βιέννη, 2 Νοεμβρίου 1755 - Παρίσι, 16 Οκτωβρίου 1793) ήταν βασίλισσα της Γαλλίας. Αυτή και ο σύζυγος της, ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1754-1793) αποκεφαλίστηκαν δημόσια με γκιλοτίνα από φιλελεύθερους επαναστάτες κατά τη Γαλλική Επανάσταση.
Βαφτίστηκε με το όνομα Μαρία Αντωνία Ιωσηφίνα Ιωάννα, δούκισσα της Αυστρίας. Ήταν το 15ο και τελευταίο παιδί της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας και του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Α΄ της Αυστρίας.
Οι δυσκολίες κατά τη διάρκεια της γέννας της Μαρίας Αντουανέτας, αλλά και ο καταστροφικός σεισμός της Λισαβώνας, την ίδια ακριβώς μέρα που γεννήθηκε, ήταν "οιωνοί" θανάτου, για την άσχημη πορεία που θα ακολουθούσε η μετέπειτα βασίλισσα της Γαλλίας.
Η αυτοκράτειρα ενδιαφερόταν να βελτιώσει τις σχέσεις της με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, για να κερδίσει η Αυστρία την εμπιστοσύνη της Ευρώπης. Ήξερε ότι οι συγγενικοί δεσμοί με τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης θα δυνάμωναν την θέση της Αυστρίας. Περισσότερο ενδιαφερόταν να συνάψει και να βελτιώσει τις σχέσεις της με τον βασιλικό Οίκο των Βουρβόνων, που κυβερνούσαν στην Γαλλία, την Ισπανία και την Σικελία.
Ο γάμος της Μαρίας Αντουανέτας με τον μετέπειτα Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ της Γαλλίας ήταν από νωρίς στα σχέδια της Μαρίας Θηρεσίας. Απέβλεπε στο να φέρει την πολυπόθητη ειρήνη ανάμεσα στη Γαλλία και την Αυστρία. Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας ζήτησε το χέρι της Μαρίας Αντουανέτας για χάρη του εγγονού του, τον μετέπειτα Λουδοβίκο ΙΣΤ΄.
Μετά την υπογραφή του γαμήλιου συμβολαίου, η Μαρία Αντουανέτα ξεκίνησε εντατικά μαθήματα εκμάθησης των γαλλικών, ώστε να είναι έτοιμη για τον ρόλο της ως βασίλισσας της Γαλλίας.
Στις 19 Απριλίου 1770 ο γάμος έγινε στην Βιέννη. Τις επόμενες ημέρες προετοιμάστηκε η αναχώρηση της μέλλουσας βασίλισσας και η Μαρία Θηρεσία καθησύχαζε την κόρη της που έκλαιγε συνεχώς.
Η ατίθαση 14χρονη κορίτσι αποχαιρέτησε στις 21 Απριλίου 1770 την μητέρα της και τα αδέλφια της στη Βιέννη και αναχώρησε για τη Γαλλία, για το πολυτελές ανάκτορο των Βερσαλλιών. Στις 16 Μαΐου έγινε ο πραγματικός γάμος της Μαρίας Αντουανέτας με τον μετέπειτα βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ΄στις Βερσαλλίες, και η νέα βασίλισσα παρουσιάστηκε στην γαλλική βασιλική αυλή.
Μια ξένη στο θρόνο
Marie Antoinette with a Rose, 1783, Louise Élisabeth Vigée Le Brun, Wikipedia
Το 1774 το βασιλικό ζευγάρι ανέβηκε επίσημα στον γαλλικό θρόνο μέσα από φαντασμαγορικές τελετές, αλλά σύντομα ήρθε σε ρήξη με το γαλλικό αντιαυστριακό κόμμα. Και όχι μόνο με το αντιαυστριακό κόμμα, αλλά και με τις θείες του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, που έβγαλαν στη Μαρία Αντουανέτα το όνομα "η Αυστριακή".
Ξόδευε κάθε μήνα 15.000 λίβρες για ζητήματα όπως η μόδα, οι κομμώσεις και πολυτελή κοσμήματα, καθώς και για την ανέγερση ενός μικρού, αλλά πολύ πολυτελούς κτίσματος στις Βερσαλλίες, το Μικρό Τριανόν, ενώ μεγάλο μέρος του γαλλικού πληθυσμού πέθαινε από την πείνα.
Αυτό δεν βοηθούσε καθόλου τις σχέσεις της με τον γαλλικό λαό, ο οποίος ήταν δυσαρεστημένος από εκείνη, ενώ ταυτόχρονα οργίαζαν οι φήμες γύρω από την ίδια και την ιδιωτική της ζωή, όπως και τις σεξουαλικές της προτιμήσεις.
Το συγννώμη
Το έτος 1789 αποτέλεσε σημείο καμπής στην ζωή της Μαρίας Αντουανέτας. Στις 4 Ιουνίου πέθανε ο πρωτότοκος αγαπητός γιος της. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση της Γαλλίας χειροτέρευε συνεχώς. Γρήγορα ξέσπασε και η Γαλλική Επανάσταση.
Στις 5 και 6 Οκτωβρίου 1789, ο λαός του Παρισιού ξεχύθηκε στο βασιλικό ανάκτορο των Βερσαλλιών και εξαγριωμένος κατευθύνθηκε προς το υπνοδωμάτιο της Μαρίας Αντουανέτας.
Εκείνη από μια μυστική έξοδο κατάφερε να φτάσει στα διαμερίσματα του βασιλιά και έτσι γλίτωσε το λιντσάρισμα. Αλλά αν και γλίτωσε, η βασιλική οικογένεια, αιχμαλωτίστηκε. Στη συνέχεια φυλακίστηκε στο Παρίσι, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της βασιλικής οικογενείας.
Η Μαρία Αντουανέτα καρατομήθηκε με γκιλοτίνα. Λέγεται ότι τα τελευταία της λόγια πριν την καρατόμηση ήταν, "Συγχωρήστε με, κύριε. Δεν το έκανα επίτηδες" όταν ανεβαίνοντας στην γκιλοτίνα σκόνταψε στο πόδι κάποιου.
Της αποδίδεται η θρυλική φράση: "αν δεν έχει ο λαός ψωμί, ας φάει παντεσπάνι", αν και κατά μία άλλη εκδοχή δεν το είχε πει η ίδια. Η φράση κυκλοφορούσε σε διάφορα έντυπα ήδη από το 1760 αντικατοπτρίζοντας την παρακμή της αριστοκρατίας
Μanga παιδείας από τα 70s στην Ιαπωνία
Πολλοί Ιάπωνες ανακάλυψαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 την ιστορία της νεαρής αυστριακής πριγκίπισσας που έγινε βασίλισσα της Γαλλίας, μέσα από τη σειρά "Το τριαντάφυλλο των Βερσαλλιών" της manga aritst Ριγιόκο Ικέντα, σε ένα από τα πρώτα γιαπωνέζικα κόμικς που γράφτηκαν από γυναίκα.
Η σειρά ενέπνευσε το 1974, μια μουσική κωμωδία που παιζόταν επί 40 χρόνια από τον διάσημο θίασο, αποκλειστικά γυναικείο "Revue Takarazuka".
To 2016 εκδόθηκε νέο manga στα γιαπωνέζικα και στα γαλλικά. Το "Μαρία Αντουανέτα, τα νεανικά χρόνια μιας βασίλισσας", της Φουγιούμι Σούριο, παρουσιάζει την ιστορία της νεαρής Αντονία η οποία αφήνει την οικογένειά της και την αυλή της Βιένης για τη Γαλλία το 1770.