Ποια χώρα είναι ο παράδεισος των ηλεκτρικών μοντέλων; Και σε ποια οι πωλήσεις βυθίστηκαν;

Κι όμως σε καμία από τις δύο δεν πωλούνται τόσο πολλά ηλεκτρικά όσο στη Νορβηγία. Έκπληξη; Σίγουρα, όμως είναι γεγονός πως το 1/3 των καινούργιων μοντέλων που ταξινομούνται στη Σκανδιναβική χώρα είναι ηλεκτρικά. Ο λόγος θα μπορούσε να είναι η αυξημένη οικολογική συνείδηση των κατοίκων, όμως το σημαντικό είναι πως αυτή υποστηρίζεται από μια σειρά από κίνητρα που έχει θεσπίσει η κυβέρνησή της και κάνουν την αγορά ενός EV (Electric Vehicle) πραγματικά ελκυστική.

Έτσι λοιπόν στην Νορβηγία η απόκτηση ενός ηλεκτρικού μοντέλου συνοδεύεται από πλήρη φοροαπαλλαγή, από μη καταβολή διοδίων, από ελεύθερη κίνηση στους λεωφορειόδρομους και από δωρεάν στάθμευση στα κέντρα των πόλεων.

Ταυτόχρονα το VW e-Golf για παράδειγμα που κοστίζει 270.000 κορώνες είναι με διαφορά το πιο προσιτό της γκάμας, όντας περίπου 30% πιο φτηνό από το υβριδικό Golf GTE των 345.000 κορωνών. Αντίστοιχα το κόστος αγοράς ενός Golf GTI είναι ανάλογο με αυτό ενός υβριδικού Mitsubishi Outlander που τιμολογείται περί τις 400.000 κορώνες.

Με όλα αυτά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα στη Νορβηγία έχουν ξεπεράσει ήδη τις 100.000, ενώ ο στόχος είναι από το 2025 να μην πωλούνται πλέον οχήματα με συμβατικούς κινητήρες βενζίνης και πετρελαίου. Προκειμένου αυτό να υποστηρίζεται και από τις υποδομές σχεδιάζεται ήδη ένα δίκτυο από περίπου 20.000 ταχυφορτιστές που θα έχει ολοκληρωθεί έως το 2020.

Το ερώτημα εδώ είναι αν αυτή η δημοτικότητα των ηλεκτρικών μοντέλων συνεχιστεί αν εκλείψουν τα οικονομικά κίνητρα. Την απάντηση εδώ τη δίνει το παράδειγμα μιας άλλης χώρας της Βόρειας Ευρώπης, της Δανίας.

Πρόσφατα λοιπόν o πρωθυπουργός της Lars Lokke Rasmussen ανακοίνωσε, εξαιτίας ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό, την κατάργηση των οικονομικών κινήτρων που συνόδευαν την απόκτηση ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την υποχώρηση των πωλήσεων τους το πρώτο τρίμηνο του 2017 κατά 61%, σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2016.

Αντίθετα στη Γερμανία, όπου θεσπίστηκαν κίνητρα αλλά και στη Σουηδία, σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης των Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτων (ACEA) καταγράφηκε αύξηση της τάξης των 80%.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι πως το βασικό πρόβλημα των ηλεκτρικών μοντέλων, πέρα από την αυτονομία τους, είναι το αυξημένο κόστος αγοράς τους. Κι αυτό γιατί ναι μεν πολλοί θέλουν να μην επιβαρύνουν το περιβάλλον με τις μετακινήσεις τους -και αυτό πάντως σχετικά είναι γιατί πάντα υπάρχει και το θέμα της επιβάρυνσής του για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας, όταν οι πηγές δεν είναι ανανεώσιμες- αλλά ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Κάτι που και λογικό είναι και αναμενόμενο και από τη στιγμή που τα κρατικά κίνητρα δεν μπορούν να είναι μόνιμα -ήδη και στις ΗΠΑ εξετάζεται η αλλαγή της πολιτικής στο συγκεκριμένο τομέα έπειτα από την εκλογή Trump- ο μόνος δρόμος για την πραγματική καθιέρωση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι η μείωση του κόστους παραγωγής τους και κατά συνέπεια της εργοστασιακής τιμής τους.