Η Lancia μπορεί να τελείωσε εκτός Ιταλίας αλλά δεν θα ξεχαστεί γρήγορα…
Eίναι απλά η επιβεβαίωση ενός προαναγγελθέντος, πριν από δύο περίπου χρόνια δια στόματος του ισχυρού άντρα του ομίλου FCA (Fiat Chrysler Automotive) Sergio Marchionne, τέλους. Η Lancia, η ιστορική ιταλική μάρκα που ιδρύθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, πιο συγκεκριμένα το 1906 από το Vincenzo Lancia, που είχε παρουσιάσει το 1912 το πρώτο ευρωπαϊκό αυτοκίνητο με στάνταρ ηλεκτρικό κύκλωμα, τη Theta και το 1922 το πρώτο με αυτοφερόμενο πλαίσιο, τη Lambda και που οι ονομασίες των μοντέλων της είναι γράμματα του δικού μας αλφαβήτου, περιορίζει τις δραστηριότητές της αποκλειστικά και μόνο στην Ιταλία.
Σε όλες τις άλλες χώρες έχει ανασταλεί μέχρι και η λειτουργία των επίσημων site της -στην Ελλάδα εξακολουθεί πάντως να είναι στον αέρα- ενώ εδώ και καιρό η γκάμα της περιοριζόταν σε ένα και μόνο μοντέλο, το Ypsilon.
Η απόφαση του ομίλου της FCA να αφήσει την ιστορική μάρκα να σβήσει είχε ληφθεί εδώ και αρκετά χρόνια, ως απόρροια και των λαθών του παρελθόντος. Για παράδειγμα μεταξύ της 2ης και της 3η γενιάς του πιο δημοφιλούς μοντέλου της των τελευταίων ετών της Delta είχε μεσολαβήσει μια επταετία, ενώ όταν παρουσιάστηκε επιτέλους η τελευταία ο χαρακτήρας της και το κοινό στο οποίο απευθυνόταν είχαν αλλάξει ριζικά.
Παρόλα αυτή η απόφαση των Ιταλών δεν μπορεί εύκολα να εξηγηθεί, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη πως σε μια περίοδο που όλοι σχεδόν οι κατασκευαστές ψάχνουν να δημιουργήσουν κάτι πιο premium -ανασταίνοντας μάρκες του παρελθόντος ή ιδρύοντας καινούργιες- ο όμιλος FCA αφήνει ουσιαστικά να σβήσει μια μάρκα με ιστορία και παραδοσιακά πολυτελή προσανατολισμό.
Και επιτυχίες σε αγωνιστικό επίπεδο. Οι περίφημες Integrale έχουν μείνει στην ιστορία όχι μόνο των Ράλι αλλά και του αυτοκινήτου γενικότερα, κάτι που ισχύει και για την εξέλιξή της, την Delta S4 του Group B. Η οποία προκειμένου να πάρει την ομολογκασιόν, τη άδεια συμμετοχής δηλαδή, είχε κατασκευαστεί και σε 200 «Stradale», εκδόσεις που μπορούσαν να κυκλοφορήσουν κανονικά σε δημόσιο δρόμο.
Οι εκδόσεις παραγωγής, έστω και εξαιρετικά περιορισμένης, έχουν σε γενικές γραμμές την ίδια αρχιτεκτονική με την αγωνιστική -δύο θέσεις, κινητήρας τοποθετημένος πίσω με κάλυμμα που άνοιγε ολόκληρο για ευκολία στο σέρβις, τετρακίνηση, χωροδικτύωμα από χάλυβα ως πλαίσιο και αμάξωμα από fiberglass. Ο κινητήρας είναι 1.800 κυβικών με μηχανικό υπερσυμπιεστή (kompressor) και απόδοση 250 ίππων. Η εκδοχή του των ράλι είχε στα χαρτιά 450 ίππους, αλλά στην πράξη πολύ περισσότερους.
H Delta S4 Stradale έχει ακριβώς την ίδια αρχιτεκτονική με την αγωνιστική. Έτσι το πίσω μέρος της σηκώνεται ολόκληρο προκειμένου να είναι εύκολη πρόσβαση στον κινητήρα των 1.800 κυβικών, που στα αγωνιστικά ξεπερνούσε τα 800 άλογα. Πηγή: RM Sotheby's
Τόσους πολλούς -υπολογίστε γύρω στους 800, την ίδια στιγμή που το βάρος δεν ξεπερνούσε τα 1.200 κιλά- που ο αείμνηστος Henri Toivonen, o οποίος έχασε τη ζωή του στην Κορσική το 1986 οδηγώντας μια Lancia S4, είχε πετύχει στην πίστα του Εστορίλ στην Πορτογαλία χρόνο που υπολειπόταν μόλις λίγα δευτερόλεπτα από τους αντίστοιχους των μονοθεσίων της Φόρμουλα 1 εκείνης της εποχής.
Φυσικά οι Delta S4 «Stradale» που έχουν κατασκευαστεί και οι οποίες έχουν πολυτελέστατο εσωτερικό, θεωρούνται σπανιότατες και συλλεκτικές, ενώ αλλάζουν χέρια για ιδιαίτερα υψηλά ποσά. Η κατακόκκινη των φωτογραφιών μας για παράδειγμα έχει κατασκευαστεί το 1985, έχει άδεια κυκλοφορίας του 1989, έχει διανύσει μόλις 1.600 χιλιόμετρα και διαθέτει όλα τα πιστοποιητικά και τα έγγραφα που την συνόδευαν εξαρχής. Μαζί με το ορίτζιναλ manual, τα βιβλία των service και τη βεβαίωση αυθεντικότητας από την ίδια την Lancia. Έτσι η τιμή της στη δημοπρασία που θα γίνει στις 27 Μαίου στη Villa Erba αναμένεται να κυμανθεί γύρω στις 500.000 ευρώ. Ίσως και παραπάνω...