Οι ταπετσαρίες των αυτοκινήτων το ’80 και το ’90 ήταν στα όρια του κιτς. Ή και πάνω από αυτά

Οι οποίες δεν είναι άξιες λόγου και αναφοράς μόνο με τους χρωματικούς τους συνδυασμούς που ενίοτε θολώνουν την όραση, όπως για παράδειγμα αυτές της τότε Mercedes 190, αλλά και με τα μοτίβα τους. Χαρακτηριστικά αυτά της Porsche 928 που με συνεχή παρατήρηση προκαλούν πονοκέφαλο.

Οι επιλογές αυτές προφανώς υποβάλλονταν από τη μόδα της εποχής, αλλά και από τις μεμονωμένες επιδιώξεις των εκάστοτε εταιρειών. Για παράδειγμα στη Mercedes είχαν τότε καημό να απευθυνθούν σε ένα πιο νεανικό κοινό, οπότε ίσως νόμιζαν πως με το (πολύ) χρώμα στο εσωτερικό κινούνταν προς αυτήν την κατεύθυνση. Στην Porsche από την άλλη ίσως χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο μοτίβο προκειμένου οι ιδιοκτήτες της 928 να ζαλίζονται και να ξεχνούν τα χρήματα που έδωσαν για να την αποκτήσουν.

Οι περίεργες επενδύσεις πάντως δεν ήταν προνόμιο των πιο ακριβών ή των σπορ μοντέλων, καθώς και φτηνά αυτοκίνητα όπως π.χ. το Renault Twingo είχαν να επιδείξουν κάτι ανάλογο ή ακόμα και τζιπ σαν το Suzuki X90. Στο τελευταίο όμως οι ταπετσαρίες ήταν μάλλον το τελευταίο που απασχολούσε τον ιδιοκτήτη του, καθώς πρόκειται για ένα δίθυρο και αυστηρά διθέσιο τζιπ με αμάξωμα τριών όγκων και οροφή targa, συνδυασμός μπροστά στον οποίο απλά σηκώνεις τα χέρια ψηλά και παραδίνεσαι στο μεγαλείο του εμπνευστή του.

Το ενδιαφέρον είναι πως στις δεκαετίες αυτές κατόρθωναν να κάνουν ακόμα και τις σοβαρές επιλογές να δείχνουν κάπως. Οι top Mercedes του ‘80, οι πρόγονοι της σημερινής S-Class είχαν συνήθως επενδύσεις από βελούδο, καθώς αυτό ήταν τότε in και όχι το δέρμα, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που το βελούδο αυτό ήταν πράσινο. Πράσινο; Ναι πράσινο, ενώ στα top του κακού γούστου συμπεριλαμβάνονται κατακόκκινα εσωτερικά- κλασικό παράδειγμα αυτό του Opel Manta- ή φουλ στο τζιν, όπως στην ειδική έκδοση Jeans του Σκαραβαίου της VW.

Και μιας και όπως λένε η μόδα κάνει κύκλους ελπίζουμε εδώ να υπάρχει μια εξαίρεση στον κανόνα.