Αυτοκίνητο: Μπορεί η Ελλάδα να ακολουθήσει τη διαφαινόμενη επικράτηση της ηλεκτροκίνησης;

Ο συγκεκριμένος στόχος είναι ιδιαίτερα φιλόδοξος και προκειμένου να επιτευχθεί χρειάζεται συνδυασμός λύσεων, ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και αναμόρφωση της παραγωγής της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Οι χώρες μέλη της Ε.Ε. που δείχνουν μια αυξημένη ευαισθησία στα θέματα της προστασίας του περιβάλλοντος έχουν ήδη καταλήξει πως η ηλεκτροκίνηση θα είναι ο κύριος πυλώνας της λύσης. Ειδικά από τη στιγμή που οι μπαταρίες και η τεχνολογία τους εξελίσσεται συνεχώς, με αποτέλεσμα ήδη η αυτονομία πολλών μοντέλων να ξεπερνά τα 300 χιλιόμετρα και η φόρτισή τους με τη χρήση ειδικού ταχυφορτιστή να ολοκληρώνεται σε πολλές περιπτώσεις και μέσα σε μια ώρα.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως ως ηλεκτροκίνητα ή εξαιρετικά χαμηλών ρύπων θεωρούνται τα αμιγώς ηλεκτροκίνητα, τα ηλεκτροκίνητα με βοηθητικό κινητήρα καθώς και τα plug in υβριδικά, δηλαδή όλα όσα φορτίζονται από εξωτερική πηγή.

Φυσικά, με τις διαφαινόμενες εξελίξεις στην αυτοκινητοβιομηχανία το ερώτημα είναι τι γίνεται στη χώρα μας. Η απάντηση είναι πως η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται σε δυσμενή θέση στο θέμα της ηλεκτροκίνησης. Κι αυτό οφείλεται αφενός στην κρίση που έχει σα συνέπεια την μη πρόοδο της αγοράς και αφετέρου σε διάφορους άλλους παράγοντες. Όπως την απουσία οικονομικών κινήτρων, τις πολύπλοκες διαδικασίες μεταξύ δήμων και των αρμόδιων φορέων για την εγκατάσταση σταθμών φόρτισης, την εξαίρεση των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων από τα κοινοτικά προγράμματα στήριξης των επιχειρήσεων, αλλά και τη μη προώθηση ηλεκτροκίνητων οχημάτων υπηρεσίας από την τοπική αυτοδιοίκηση.

Για να εναρμονιστεί η Ελλάδα με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο συγκεκριμένο τομέα η πολιτεία θα έπρεπε να παρέχει φορολογικά και κυκλοφοριακά κίνητρα, να ενοποιήσει το νομοθετικό έργο και να προωθήσει τη χρήση των ηλεκτροκίνητων οχημάτων στις διάφορες εργασίες και διανομές μέσα στους δήμους.