Ο Αντρέα Στραματσιόνι είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τους πράσινους

Ο 39χρονος Ρωμαίος τεχνικός θεωρήθηκε πριν δύο χρόνια ο επόμενος μεγάλος τεχνικός, που θα αναδείξει το κάλτσιο. Είναι ο άνθρωπος που σταματά το εκπληκτικό σερί των 49 νικών της Γιουβέντους, μέσα στην έδρα της, καθοδηγώντας την Ίντερ. Όμως η συνέχεια θα είναι καθοδική. Ούτε στο Μιλάνο, ούτε στο Ούντινε θα καταφέρει να επαναλάβει τις επιτυχίες με τις ομάδες Νέων της Ρόμα και της Ίντερ και να δικαιολογήσει τον τίτλο του «Ιταλού Special One», που βιάστηκαν να του προσδώσουν

(EPA/ANSA)

Η σύντομη ποδοσφαιρική καριέρα και η καθιέρωση στους πάγκους

Όπως ο Μουρίνιο, έτσι και ο Στραματσιόνι δεν έκανε ποτέ καριέρα ποδοσφαιριστή. Κεντρικός αμυντικός, θα διαλύσει το γόνατο του σε ηλικία 18 χρόνων, στο μοναδικό παιχνίδι του σε επαγγελματικό επίπεδο με την φανέλα της Μπολόνια. Για ένα χρόνο θα μπαινοβγαίνει σε χειρουργεία και κουρασμένος ψυχολογικά, θα εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο. Μάλιστα για ένα διάστημα θα αφοσιωθεί στις σπουδές του στη Νομική στο Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης. Ο μάνατζερ του, Ντάριο Καβόνι, θα τον πείσει να ασχοληθεί με την μεγάλη του αγάπη ξανά, από άλλο πόστο.

Το 2000 εντάσσεται στο προπονητικό τημ μιας μικρής ομάδας της Ρώμης, της AZ Sport. Δυο χρόνια μετά αναλαμβάνει την ομάδα Νέων της Ρομουλέα (εκεί που έπαιξε πριν πάει στην Μπολόνια) και οι άνθρωποι της Ρόμα αναθέτουν την «πριμαβέρα» (ομάδα Νέων) το 2005 σε ένα «δικό τους παιδί». Μέσα σε 6 χρόνια κατακτά 2 πρωταθλήματα και το 2010 έξι παίκτες του θα είναι στην U-18 της «σκουάντρα ατζούρα». Ο ίδιος ο Μοράτι φέρεται να είναι θαυμαστής του και το 2011, με το που τελειώνει το συμβόλαιό του, τον φέρνει στην Ίντερ.

Η «αδυναμία» του προέδρου

Ο αστικός μύθος θέλει τον βαθύπλουτο πρόεδρο της Ίντερ να παρακολουθεί τα παιχνίδια της «πριμαβέρα» ακριβώς πίσω από τον πάγκο του Στραματσιόνι, για να ακούει τις οδηγίες. Όταν η Ίντερ κατακτά το Champions League των Νέων στον τελικό με τον Άγιαξ, είναι πεπεισμένος, ότι αυτός ο Ρωμαίος θα κάνει όλους στο Μιλάνο να ξεχάσουν τον Μουρίνιο. 26 Μαρτίου του 2012, την επομένη της κατάκτησης του Κυπέλλου στο Λονδίνο με τους πιτσιρικάδες, απολύει τον Ρανιέρι και κόντρα σε όλους αναθέτει την πρώτη ομάδα στον Στραματσιόνι. Και δικαιώνεται εν μέρει με την Ίντερ στην 6η θέση και με εισιτήριο για το Europa League.

Το σερί και η «κατάρα» της Γιουβέντους

Η επιτυχία του φέρνει ένα 3ετές συμβόλαιο και το πρώτο μισό της σεζόν 2012-13 είναι εξαιρετικό για τον Ιταλό τεχνικό. Αποκορύφωμα η νίκη επί της Γιουβέντους στις 3 Νοεμβρίου του 2012, μέσα στο Τορίνο, με ανατροπή. Το 3-1 διακόπτει το απίστευτο σερί 49 αήττητων αγώνων της «Κυρίας» και ο «Στραμα» είναι το πρόσωπο της βραδιάς. Από εκείνη την ημέρα μοιάζει σα να τον καταράστηκε κάποιος. Οι τραυματισμοί αποδεκατίζουν τον σύλλογο. Ο ίδιος μοιάζει να λυγίζει από την πίεση. Πάνω από 40 παίκτες εκείνη τη σεζόν θα είναι στην αποστολή των παιχνιδιών της Ίντερ, ενώ θα αλλάζει τα συστήματα, αναζητώντας την αμυντική κυρίως προσαρμογή της ομάδας. Μετά το τέλος μιας προπόνησης θα έρθει στα χέρια με τον «τρελό-Κασάνο», που θα πει χαρακτηριστικά στους συμπαίκτες του, «σφύριξε λήξη ο Μουρίνιο». Αν δεν ήταν ο Κόρντομπα να τους χωρίσει... Η Ίντερ θα αποτύχει, θα μείνει εκτός Ευρώπης (9η) και ο «σπέσιαλ» θα γνωρίσει την αποδοκιμασία. Ο Μοράτι θα τον στηρίξει μέχρι τέλους, ακόμη και όταν αναγκάζεται να τον απολύσει, χαρακτηρίζοντας τον άτυχο. Ένα χρόνο θα μείνει μακριά από τα γήπεδα για να ηρεμήσει, να πάρει και το FIFA Pro εμπλουτίζοντας τις γνώσεις του. Ταυτόχρονα σχολιάζει αγώνες στην RAI. Την περυσινή σεζόν η Ουντινέζε του δίνει μια 2η ευκαιρία. Ούτε εδώ όμως θα πετύχει, με τους «Φριουλάνι» να τερματίζουν στην χειρότερη θέση από το 1995 στην Serie A (16η). Παρά τα καλά λόγια για την μεθοδική δουλειά του, τα αποτελέσματα δεν τον δικαιώνουν.

Λάτρης της τακτικής

Ο Παναθηναϊκός μοιάζει να είναι ένα μεγάλο στοίχημα και για τον Ιταλό. Μακριά από τις εμμονές και τις ιδεοληψίες στην χώρα του, θα επιχειρήσει και ο ίδιος, μέσω των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων κυρίως, αλλά και του πρωταθλήματος να ξαναχτίσει το όνομα του. Τα περάσματα του από τους δύο πάγκους της Ίντερ και της Ουντινέζε ασφαλώς και τον έχουν κάνει σοφότερο. Ξέρει τα λάθη που έκανε σχετικά με την διαχείριση παικτών και αποδυτηρίων. Η θεωρητική του κατάρτιση είναι εξαιρετική, κάτι που παραδέχονται και όσοι συνεργάστηκαν μαζί του. Λατρεύει την τακτική, δεν έχει κολλήματα, και έχει χρησιμοποιήσει κάθε δυνατό σύστημα, ακόμη και κατά την διάρκεια του 90λεπτου, προσαρμοζόμενος στις απαιτήσεις του αγώνα και το υλικό, που διαθέτει. Διάθεση για δουλειά έχει ασφαλώς. Και ο Παναθηναϊκός ρισκάρει λιγότερο, από ό,τι με τον Παούνοβιτς, αφού συνδυάζει την δουλειά με Ακαδημίες και με δύο γεμάτες σεζόν σε συλλόγους με τεράστια ιστορία. Αρκεί να του δώσει την δυνατότητα να κινηθεί μετεγγραφικά και να βελτιώσει τις δεδομένες αδυναμίες του ρόστερ. Το ότι απέτυχε στην Ίντερ και την Ουντινέζε, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει στο «τριφύλλι». Δεν είναι κάποιος «τελειωμένος», που αναζητά τα ένσημα του, αλλά ένας νέος φιλόδοξος άνθρωπος, που θέλει να κάνει το δικό του restart.