Δρομέας 42 χιλιομέτρων, 71 ετών

Την ώρα που οι περισσότεροι συνομήλικοί του κουβεντιάζουν για πολιτική στα καφενεία, εκείνος προσπαθεί να ξεπερνάει τα όριά του σε δρόμους αντοχής.

"Ξεκίνησα να τρέχω στα 66 μου. Το είχα ανάγκη. Τα παιδιά μου έχουν φύγει, ζω μόνος και το τρέξιμο πέρα από άσκηση είναι και διέξοδος. Πλέον έχω αποκτήσει πείρα και έχω βελτιώσει την ποιότητα του τρεξίματος. Την πρώτη φορά που έλαβα μέρος στον Μαραθώνιο της Αθήνας, τερμάτισα σε 5:30 ώρες. Πιστεύω ότι αυτή τη φορά είναι εφικτός ένας καλύτερος χρόνος" λέει ο κ. Ζαφόλιας. Αν όλα πάνε καλά, αύριο, θα πανηγυρίσει για 4η φορά στο Παναθηναϊκό Στάδιο κι αν πετύχει το στόχο του, το χρονόμετρο θα σταματήσει στις 5 ώρες και 10 λεπτά.

Όταν γεννήθηκε, το τυροπωλείο του πατέρα του ήδη ήταν θεσμός στο κέντρο της Αθήνας. Του χρόνου το κατάστημα κλείνει τα 100 εκείνος τα 72 και για να το γιορτάσει θα τρέξει στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης. "Αν δεν είχα καλή φυσική κατάσταση δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στις καθημερινές απαιτήσεις της δουλειάς" τονίζει. Όταν συνταξιοδοτηθεί ονειρεύεται όπως λέει "να τρέξω στους Μαραθωνίους του κόσμου".

Η προπόνηση του ξεκινάει επτά το πρωί με τα βαριά κεφάλια τυριών και το πήγαινε- έλα από το ψυγείο στη ζυγαριά και το ταμείο του καταστήματος στην Σοφοκλέους, όπου παραμένει ως το απόγευμα. "Τα βράδια τρέχω στον Λυκαβηττό ή στο Ζάππειο. Φέτος έχω προπονηθεί σκληρά. Τρεις μήνες τώρα, δεν έχω βάλει στο στόμα μου ούτε μια γουλιά κρασί. Για ανταμοιβή όμως με περιμένουν τρεις μπύρες στην κατάψυξη. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι να σε χειροκροτούν νέα παιδιά στις κερκίδες. Θέλω να τους φωνάξω: βάλτε αθλητικά και ελάτε να τρέξουμε μαζί!".

Στελέχη των δανειστών σε γυμναστήρια και Μαραθώνιους