Ρίο 2016: Πόσο βοηθά η πισίνα στην κατάρριψη των ρεκόρ στην κολύμβηση

Πέρα από την σκληρή προπόνηση των αθλητών, την ψυχολογία τους, τη δύναμη της θέλησής τους και τις νέες τεχνικές στην προπόνηση, υπάρχουν και οι φωνές που αποδίδουν τις εντυπωσιακές επιδόσεις και στην αρχιτεκτονική της πισίνας. Οι φωνές αυτές πλήθυναν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, όπου σημειώθηκαν 29 νέα ρεκόρ, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Λονδίνο κατερρίφθησαν μόλις... 19 ρεκόρ.

Το Ρίο είναι σε... καλό δρόμο για να ισοφαρίσει το Λονδίνο στα ρεκόρ, αλλά τα μαθηματικά δεν βγαίνουν για να φτάσει και το Πεκίνο, καθώς μένουν μόλις 16 αγωνίσματα να γίνουν ακόμη.

Μέχρι στιγμής, 5 από τους 16 χρόνους που χάρισαν χρυσό μετάλλιο στους κολυμβητές στο Ρίο είναι πιο αργοί σε σχέση με το Πεκίνο, παρά τα βήματα που έχουν γίνει τόσο στις τεχνικές της προπόνησης, αλλά και στην αθλητική επιστήμη στα 8 χρόνια που μεσολάβησαν, αν και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στα αγωνίσματα των γυναικών, όλες οι επιδόσεις στη Βραζιλία είναι καλύτερες από εκείνες που είχαν σημειωθεί στο Πεκίνο.

«Μια γρήγορη πισίνα, συνήθως έχει βάθος τριών μέτρων», εξηγεί στο Sports Illustrated ο Τέρι μακ Κίβερ, προπονητής της γυναικείας ομάδας κολύμβησης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, που είχε καθοδηγήσει την Ολυμπιακή Ομάδα των ΗΠΑ στους Αγώνες του Λονδίνου του 2012.

Και ο βρετανός Άνταμ Πίτι κατέρριψε παγκόσμιο ρεκόρ στην πισίνα του Ρίο/Πηγή: REUTERS/Dominic Ebenbichler

«Όσο πιο βαθειά είναι μια πισίνα, τόσο το καλύτερο γιατί οι αναταράξεις που προκαλούνται στο νερό από τη βουτιά, αλλά και από τις κινήσεις των κολυμβητών, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να φτάσουν στον πυθμένα και δεν γυρνούν πίσω στους αθλητές, ανακόπτοντάς τους». Το βάθος εμποδίζει τις κινήσεις του νερού να «ενοχλούν» τους κολυμβητές, γεγονός που τους επιτρέπει να κολυμπούν όσο πιο γρήγορα μπορούν.

Όταν μια πισίνα είναι άδεια, το ιδανικό είναι να θυμίζει μια λίμνη ένα καλοκαιρινό πρωί, λέει ο Σκοτ Χέστερ, εργαζόμενος σε μια εταιρεία που σχεδιάζει και κατασκευάζει κολυμβητικές εγκαταστάσεις, μία εκ των οποίων ήταν εκείνη των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα το 1996 και προσθέτει: «δεν βλέπεις κυματισμό, το νερό είναι απόλυτα ακίνητο και ήρεμο». Αν μια πισίνα δεν μπορεί να «απορροφήσει» αποτελεσματικά τις «ενοχλήσεις» όταν είναι άδεια και όταν η μεγαλύτερη "ενόχληση" προέρχεται από το τον μηχανισμό που προσθέτει καθαρό νερό, τότε στη διάρκεια ενός αγώνα η επιφάνειά της μπορεί να γίνει πολύ ασταθής.

Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει λοιπόν η ίδια η πισίνα σε ένα τόσο καίριο για την βιομηχανία των Ολυμπιακών Αγώνων θέμα, όπως η κατάρριψη των ρεκόρ; Στα πρώτα χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων, οι πισίνες είχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, όσον αφορά στις διαστάσεις. Όμως στις τρεις τελευταίες διοργανώσεις (Πεκίνο, Λονδίνο, Ρίο), οι πισίνες έχουν τις ίδιες ακριβώς διαστάσεις: 50 μέτρα μήκος, 25 μέτρα πλάτος και τρία μέτρα βάθος.

Μια σειρά παραγόντων παίζει ρόλο στο πως διαχέεται ο κυματισμός μέσα στην πισίνα. Για παράδειγμα οι διαδρομές των αθλητών λειτουργούν σαν «κυματοθραύστες», μειώνοντας τον κυματισμό και στέλνοντάς τον στα πλαϊνά της κάθε διαδρομής. Στο Ρίο η πισίνα έχει δέκα διαδρομές, όμως μόνον οι 8 χρησιμοποιούνται στο αγωνιστικό κομμάτι, με μία λωρίδα να μένει κενή σε κάθε πλευρά.

Και η κολυμβήτρια από τη Σουηδία Sarah Sjostrom κατέρριψε παγκόσμιο ρεκόρ στο Ρίο/Πηγή: REUTERS/Athit Perawongmetha

Αυτό σημαίνει ότι οι κολυμβητές που κολυμπούν πιο κοντά στις άκρες της πισίνας, έχουν μικρότερη πιθανότητα να επηρεαστούν από τα κύματα που «χτυπούν» στους τοίχους της πισίνας. Αυτά τα κύματα φτάνουν ως την άκρη της πισίνας, ρέουν προς τα έξω και απορροφώνται από υδρορροή, κι έτσι δεν επιστρέφουν ξανά μέσα στην πισίνα.

Εκτός από την αρχιτεκτονική της πισίνας παίζουν και άλλοι παράγοντες ρόλο στο να σημειώνονται πιο γρήγοροι χρόνοι στους Αγώνες. Κάποιοι από αυτούς είναι και ο σχεδιασμός των μαγιό των αθλητών, αλλά και η ατμόσφαιρα που υπάρχει και έξω από την πισίνα, σε όλη την κολυμβητική εγκατάσταση, γιατί μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ψυχολογία των αθλητών.

Και η Ουγγαρέζα Katinka Hosszu πανηγύρισε την κατάρριψη παγκοσμίου ρεκόρ/Πηγή: REUTERS/Marcos Brindicci

«Σίγουρα θέλεις και καλές ολυμπιακές εγκατάστάσεις, όμως νομίζω ότι είναι ο ανταγωνισμός, αλλά και το συναίσθημα που παίζουν επίσης ρόλο στο να σημειώνονται νέα παγκόσμια ρεκόρ», λέει ο προπονητής Μακ Κίβερ, με την κολυμβήτρια Κέιτι Λεντέκι να κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον ίδιο τον αθλητή: «Όλοι θέλουν να είναι οι πιο γρήγοροι κολυμβητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

«Προσωπικά, προσπαθούσα απλά να κάνω έναν καλύτερο χρόνο κι έτυχε αυτός να είναι ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ», είπε η Λεντέσκι μετά την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου και την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ στα 400μ ελεύθερο και πρόσθεσε: «Νομίζω ότι όλοι προσπαθούν για να πετύχουν το καλύτερο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έτσι ώστε να μην μετανιώνουν για τη σκληρή δουλειά που κάνουν τα τέσσερα χρόνια που προετοιμάζονται για αυτό το γεγονός».

Η Αμερικανίδα κολυμβήτρια πανηγυρίζει την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ στα 400μ. ελεύθερο και την κατάκτηση του χρυσού ολυμπιακού μεταλλίου/ Πηγή: REUTERS/Marcos Brindicci