60 χρόνια από το αντίο του θρυλικού Ρόκι Μαρσιάνο στην επαγγελματική πυγμαχία
Στις 27 Απριλίου του 1956 ο κορυφαίος ίσως πυγμάχος όλων των εποχών αποσυρόταν από την ενεργό δράση με μια λιτή ανακοίνωση. Ο Ρόκι Μαρσιάνο πέρασε στην ιστορία, αφού είναι ο μοναδικός που έφυγε από τα ρινγκ χωρίς να έχει χάσει ούτε μία φορά.
Ο μικρός Rocco Francis Marchegiano, που γεννήθηκε στη νότια Μασαχουσέτη, στο Μπρόκτον την 1η Σεπτεμβρίου του 1923, έμελλε να γίνει ένα από τα κορυφαία ονόματα της επαγγελματικής πυγμαχίας και το όνομα του να εμπνεύσει έναν από του πιο διάσημους κινηματογραφικούς χαρακτήρες του 20ου αιώνα.
Ξεκινώντας να παίζει μπέιζμπολ και αμερικανικό ποδόσφαιρο στο γυμνάσιο, αλλά και να σηκώνει βάρη, ασχολήθηκε με την πυγμαχία ερασιτεχνικά, όταν κατατάχθηκε στον στρατό. Έκανε μάλιστα το μοναδικό όταν απολύθηκε, αν αγωνιστεί επαγγελματικά για έναν αγώνα το 1947 (που κέρδισε) και να επιστρέψει στην ερασιτεχνική πυγμαχία.
Πριν μάλιστα εκπληρώσει το πεπρωμένο του (όπως αποδείχθηκε στα ρινγκ) δοκίμασε να παίξει επαγγελματικό μπέιζμπολ, αλλά μετά από 3 εβδομάδες κόπηκε από μία θυγατρική των Chicago Cubs.
Απογοητευμένος γύρισε στην γενέτειρα του και αφού άλλαξε το επίθετο του (καθώς δεν μπορούσαν να το προφέρουν οι εκφωνητές) σε Ρόκι Μαρσιάνο, απέκτησε και το προσωνύμιο, ο «βράχος του Μπρόκτον». Το αγωνιστικό του πνεύμα, που δεν εγκατέλειπε ποτέ την μάχη και το σιδερένιο πιγούνι του-σήμα κατατεθέν- τον έκαναν να κερδίζει τους αντιπάλους του.
Από τις 23/9/1952 όταν κέρδισε για πρώτη φορά τον παγκόσμιο τίτλο βαρέων βαρών (νικώντας τον Τζο Γουόλκοτ) μέχρι και τον τελευταίο του αγώνα με τον Άρτσι Μουρ (29/9/1955) υπερασπίστηκε «την ζώνη» 6 φορές.
Συνολικά στις 49-0 νίκες του, οι 43 ήταν με νοκ άουτ και ο Συλβέστερ Σταλόνε θέλησε να τον τιμήσει στο Rocky, με τον ήρωα της ταινίας να εμπνέεται από το στυλ και το πνεύμα του μεγάλου πυγμάχου. Προς τιμήν του Μαρσιάνο ανεγέρθηκε άγαλμα στο γυμνάσιο του Μπρόκτον από το WBC (World Boxing Council).
(Πηγή: ΑΠΕ ΜΜΕ / EPA / SASHENKA GUTIERREZ)
Μετά την απόσυρση του σε ηλικία 32 ετών, ασχολήθηκε με την τηλεόραση. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να επιστρέψει, άλλαξε όμως απόφαση και βρήκε τραγικό θάνατο στις 31 Αυγούστου του 1969, μόλις 45 χρόνων σε δυστύχημα με ιδιωτικό αεροπλάνο στην Άιοβα.