25 χρόνια από την τελευταία μεγάλη ομάδα της η Τότεναμ είναι και πάλι διεκδικήτρια του τίτλου
Τα φώτα της δημοσιότητας έχουν πέσει πάνω στην Λέστερ και την εκπληκτική πορεία της προς τον Αγγλικό τίτλο, ίσως όμως αδικείται ο πλέον βασικός διεκδικητής του: η Τότεναμ.
(Πηγή: Reuters / Russell Cheyne Livepic)
Ακόμη και τα Χριστούγεννα, που η «μανία Λέστερ» είχε κτυπήσει την Premier League, όλοι πόνταραν στα μεγάλα ονόματα για να ξεπεράσουν το απόλυτο αουτσάιντερ στο τέλος της κούρσας: Άρσεναλ, Μάντσεστερ Σίτυ. Οι «πετεινοί» ήταν εκεί στην 5άδα, κάτι όμως που δεν αποτελεί έκπληξη τα τελευταία χρόνια. Η soft Τότεναμ, που δεν έχει χαρακτήρα για πρωτάθλημα. Μπαίνοντας ο Μάρτιος όλοι τώρα διαπιστώνουν πόσο λάθος έχουν κάνει.
Ο Ποκετίνο την μετατρέπει σε πρωταγωνίστρια
Λίγες ημέρες νωρίτερα, το φως της δημοσιότητας είχε δει μια εξομολόγηση του σερ Αλεξ Φέργκιουσον για τον ποιον θεωρεί καλύτερο προπονητή της κατηγορίας. Αβίαστα είχε εκμυστηρευτεί στον συνομιλητή του ότι είναι ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο. Το καλοκαίρι του 2014 ο Ντάνιελ Λίβι είναι σε απόγνωση. Τα εκατομμύρια της πώλησης του Μπέιλ έχουν πάει στράφι, αφού ο «πολύς Φράνκο Μπαλντίνι», τεχνικός διευθυντής της ομάδας τα ξόδεψε δίχως να αλλάξει το στάτους του συλλόγου.
(O Ντάνιελ Λίβι / Πηγή: Reuters / Tony O Brien Livepic)
Στο μυαλό του ισχυρού άνδρα της ENIC, ιδιοκτήτριας της ομάδας, μπαίνει ο Αργεντινός κόουτς με το low profile, αλλά με καλή δουλειά στην Σαουθάμπτον. Η μοναδική του υπόσχεση: θα κοιτάμε στα μάτια κάθε αντίπαλο. Αυτό που έλειπε στον σύλλογο από την δεκαετία του 80, τότε που πραγματικά οι φίλαθλοι της Τότεναμ είδαν τελευταία τον σύλλογο πραγματικά να πρωταγωνιστεί. Την 1η Μαρτίου του 2016 ο Ποκετίνο έχει τηρήσει την δέσμευση του. Η Τότεναμ μπαίνει στην τελική ευθεία της μάχης του τίτλου με φόρα και ίσως η πλέον αξιόπιστη για να βάλει τέλος στο παραμύθι της Λέστερ. Άλλωστε το έχει ξανακάνει 2 φορές στο παρελθόν.
(O Μαουρίτσιο Ποκετίνο / Πηγή: Reuters / Lee Smith Livepic)
Όταν οι «πετεινοί» νικούσαν τις «αλεπούδες»
Δύο φορές στο παρελθόν οι «πετεινοί» αποδείχθηκαν ικανότεροι από τις «αλεπούδες» και θα σηκώσουν ένα Κύπελλο. 6 Μαΐου 1961 στον τελικό του Κυπέλλου η Τότεναμ κερδίζει 2-0 την Λέστερ, που και εκείνη αναζητά το πρώτο της μεγάλο τρόπαιο (που τελικά δεν θα πάρει ποτέ σε 4 τελικούς, οι 3 την δεκαετία του 1960).
(Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Το 1999 το «ταπεινό» Ληγκ Καπ θα καταλήξει και πάλι στην τροπαιοθήκη των Λονδρέζων με νίκη 1-0 επί της Λέστερ. Το εφετινό βέβαια τρόπαιο, το πρωτάθλημα, είναι το πιο σημαντικό.
Οι 3 μεγάλες ομάδες της Τότεναμ
Το τέλος της δεκαετίας του 50 και οι αρχές του 60 είναι εκείνη η περίοδος, που η ομάδα αποκτά τεράστια οντότητα και μπαίνει στο πάνθεον των «μεγάλων» του Νησιού. Η Τότεναμ κατακτά τον πρώτο τίτλο της, το FA Cup (1901), όντας η μοναδική ομάδα που το πέτυχε χωρίς να είναι μέλος της πρώτης κατηγορίας. Συνολικά στην προθήκη με τα Κύπελλα θα μπουν 2 πρωταθλήματα, 8 Κύπελλα, 4 Ληγκ Καπ, 1 Κυπελλούχων Ευρώπης και 1 ΟΥΕΦΑ.
(Ο Μπιλ Νίκολσον με το Κύπελλο του 1961 / Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Η αλήθεια είναι όμως ότι οι «πετεινοί» του Μπίλ Νίκολσον και του Ντάνι Μπλαντσφλάουερ θα χαρίσουν πραγματική αίγλη για πρώτη φορά στον σύλλογο τις δεκαετίες του 50 και του 60. Ο πρώτος είχε οδηγήσει την Τότεναμ σαν παίκτης στο πρώτο πρωτάθλημα του 1951 και δέκα χρόνια (1961) μετά στο νταμπλ, το Κύπελλο επίσης την επόμενη σεζόν (1962) και το Κυπελλούχων το 1963 με το 5-1 επί της Ατλέτικο Μαδρίτης.
(Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Θα φτάσουμε στις αρχές του 1980 για την επόμενη μεγάλη ομάδα. Αρντίλες, Χοντλ, Βίγια, Πέρυμαν, Κρουκς, Μάμπατ και προπονητής ο Κηθ Μπάρκινσο. Δεν είναι μόνον τα δύο Κύπελλα Αγγλίας (1981 με την Μάντσεστερ Σίτυ και το 1982 με την ΚΠΡ) που κατακτά στους επαναληπτικούς τελικούς.
(Αρντίλες και Βίγια / Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Ούτε το UEFA του 1984 στα πέναλτυ από την Αντερλεχτ. Κυρίως έιναι το γεγονός ότι η Τότεναμ είναι διεκδικήτρια του τίτλου. Μέχρι τέλους παλεύει με Λίβερπουλ, Έβερτον και κερδίζει χιλιάδες φίλους και εκτός Νησιού για το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που παίζει.
(Ο Χάρι Κέιν μαζί με τον Γκλεν Χοντλ (δεξιά) / Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Στα τέλη της δεκαετίας έρχεται στον πάγκο ο Τέρι Βέναμπλς. Μαζί του δύο από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που έβγαλε η Αγγλία. Ο Γκάρι Λίνεκερ και ο Πολ Γκάσγκοϊν θα σηματοδοτήσουν την τρίτη (σύντομη πάντως) μεγάλη ομάδα της Τότεναμ.
(Γκάσγκοϊν και Λίνεκερ / Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Το 1990 θα είναι η τελευταία χρονιά που η Τότεναμ διεκδικεί τον τίτλο (3η τελικά πίσω από Λίβερπουλ και Αστον Βίλα). Το 91 θα πάρει και το τελευταίο Κύπελλο (αφού θα ακολουθήσουν μόνο 2 Ληγκ Καπ και η έξοδος στο Champions League επί Ρέντναπ) σε έναν αλησμόνητο τελικό με τη Νότιγχαμ του Μπράιαν Κλαφ που θα λήξει με νίκη 2-1 των «πετεινών». Έκτοτε, παρά τα μεγάλα ονόματα που πατούν το χορτάρι στο White Hart Lane (Ζινολά, Κλίνσμαν, Σέριγχαμ) ποτέ ο σύλλογος δεν θα είναι πραγματικά διεκδικήτρια τίτλων.
(Οι πανηγυρισμοί για το FA Cup του 1991 / Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Το πρωτάθλημα και το πρότζεκτ του γηπέδου
Μπορεί το White Hart Lane να άνοιξε τις πύλες του το 1899 σε ένα φιλικό με τη Νοτς Κάουντι μπροστά σε 5 χιλιάδες φιλάθλους και νίκη με 4-1. Πλέον όμως η θρυλικλη διεύθυνση, Bill Nicholson Way, 748 High Road, θα περάσει στην ιστορία.
(Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Οι φίλαθλοι βέβαια δεν θα χρειαστεί να πάνε πολύ μακριά τα απογεύματα και τα βράδια των αναμετρήσεων της Τότεναμ. Η ζωή θα συνεχιστεί στο Βόρειο Λονδίνο.
(Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Μετά από μια 5ετία με προβλήματα, γραφειοκρατία και αλλαγές σχεδίων, το νέο γήπεδο της Τότεναμ (61.000) θέσεων πήρε τον Δεκέμβριο το «πράσινο φως». Τα έργα ξεκινούν και την σεζόν 2018/19 έχει προγραμματιστεί η μετεγκατάσταση του συλλόγου, που θα πάρει τεράστια ώθηση από τη νέα του έδρα.
(Πηγή: Facebook / Tottenham Hotspur)
Ποιο καλύτερο δώρο στους φιλάθλους λοιπόν από το 3ο πρωτάθλημα. Ο Κέιν, ο Άλλι, ο Ντάιερ, ο Λαμέλα, ο Έρικσεν, ο Σον, ο Αλντερβέιρελντ και οι υπόλοιποι έδειξαν με την ανατροπή επί της Σουόνσι, ότι μόνο soft δεν είναι και δεν λυγίζουν κάτω από το βάρος του πρωταθλητισμού. Άλλωστε μόλις 2 βαθμοί τους χωρίζουν από την κορυφή...
(Πηγή: Reuters / Tony O Brien Livepic)