Ρολάν Γκαρός: Η ιστορία και ο θρύλος του φημισμένου Όπεν

Το περίφημο τουρνουά τένις του φημισμένου γηπέδου Ρολάν Γκαρός, με τις 28.028 θέσεις, έκανε δειλά το «ντεμπούτο» του το 1891 σε ένα γήπεδο του κλαμπ της Ρασίνγκ. Μόνο που τότε ήταν ένα ερασιτεχνικό τουρνουά και πήρε απλώς τον χαρακτηρισμό Championnat de France, δηλαδή Πρωτάθλημα Γαλλίας.

Το… ατύχημα

Παρ' όλο που απευθυνόταν σε Γάλλους τενίστες και αποκλειστικά άνδρες, η τύχη έπαιξε ένα «άσχημο παιχνίδι» στους φιλόδοξους, αλλά σωβινιστές διοργανωτές. Για να εξασφαλίσουν την «γαλλική αποκλειστικότητα», έθεσαν ως όρο συμμετοχής το να κατοικεί κάποιος υποχρεωτικά στο Παρίσι και να ανήκει υποχρεωτικά σε γαλλικό σύλλογο. Ο Χ. Μπριγκς, αγνώστων λοιπών στοιχείων, πληρούσε και τις δύο προϋποθέσεις... Κατοικούσε στο Παρίσι και έπαιζε τένις σε έναν γαλλικό όμιλο. Εμφανίστηκε λοιπόν, αγωνίστηκε και νίκησε!

Έτσι, ο πρώτος νικητής στην ιστορία του γαλλικού τουρνουά ήταν ένας Βρετανός! Ήταν τόσος ο εκνευρισμός των Γάλλων, που μερίδα του Τύπου αρνήθηκε να αναφέρει το όνομά του και τον έγραψαν απλώς ως... Μπριτόν, δηλαδή ο Βρετανός. Και οι Βρετανοί με την σειρά τους, όταν το έμαθαν, θεώρησαν πως αυτό είναι το πραγματικό όνομά του και με τη σειρά τους τον ανέφεραν ως... Μπράιτον! Το Μπριγκς είχε χαθεί πλέον στη μετάφραση και στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

Για τέσσερις δεκαετίες ένα τέτοιο «ατύχημα» δεν θα επαναληφθεί. Μέχρι το 1932, όλοι οι νικητές θα είναι Γάλλοι!

Οι γυναίκες

Το 1897 θα επιτραπεί η συμμετοχή και των γυναικών. Πρώτη νικήτρια στην ιστορία θα αναδειχθεί η Γαλλίδα, Αντίν Μανσόν, η οποία θα επικρατήσει και τις επόμενες δύο χρονιές, εκτοξεύοντας τον θρύλο γύρω από το όνομά της, ενώ συνολικά θα κατακτήσει το τρόπαιο πέντε φορές.

Το 1902 προστέθηκε στο πρόγραμμα το μεικτό και το 1907 το διπλό γυναικών. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, το διπλό ανδρών θα έπρεπε να «περιμένει» αρκετά χρόνια ακόμη, καθώς εντάχθηκε στο πρόγραμμα το 1925.

Ο… αντίζηλος

Η επιτυχία που είχε το Championnat de France και η απήχησή του στους φιλάθλους έφερε τη δημιουργία κι ενός δεύτερου τουρνουά στα χωμάτινα γήπεδα του Stade Francais, το επονομαζόμενο τότε Παγκόσμιο πρωτάθλημα (Championnats du monde de tennis), το οποίο μάλιστα άρχισε να επισκιάζει το Πρωτάθλημα Γαλλίας, ακριβώς επειδή ήταν «ανοιχτό» σε όλες τις συμμετοχές από όλο τον κόσμο.

Έτσι, τα πρώτα μεγάλα ονόματα διεθνώς άρχισαν να καταφτάνουν στο Παρίσι και ως εκ τούτου οι Παρισινοί άρχισαν να αναπτύσσουν μια ολόκληρη «κουλτούρα» γύρω από το άθλημα. Μέσα σε δύο χρόνια αυτό το όπεν τουρνουά είχε «εκτοξεύσει» τη φήμη του, αναγκάζοντας το Πρωτάθλημα Γαλλίας να «πληρώνει» τον σωβινισμό του. Ήρθε όμως ο Μεγάλος Πόλεμος, που διέκοψε για τέσσερα χρόνια (1915-1919) κάθε δραστηριότητα.

Η γέννηση του Ρολάν Γκαρός

Το 1920 το Πρωτάθλημα Γαλλίας ξεκίνησε πάλι και το 1925, ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, έκανε το «μεγάλο βήμα». Άνοιξε τις «πόρτες» του σε διεθνείς συμμετοχές, ενώ πρόσθεσε και το διπλό ανδρών.

Το 1928 κατασκευάστηκε στο Παρίσι ένα υπερσύγχρονο -για τα δεδομένα της εποχής- στάδιο, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του Davis Cup και πήρε το όνομα του ηρωικού πιλότου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Ρολάν Γκαρός. Το τουρνουά φρόντισε σχεδόν αμέσως να το μετατρέψει σε «σπίτι» του. Σιγά-σιγά το όνομα του γηπέδου άρχιζε να χαρακτηρίζει το ίδιο το τουρνουά.

Οι τέσσερις σωματοφύλακες

Υπήρξε, όμως, ένα καθοριστικό γεγονός, που απογείωσε τη φήμη του... Ένα χρόνο πριν, οι Ανρί Κοσέ, Ρενέ Λακόστ, Ζαν Μποροτρά και Ζακ Μπρουνιόν κατάφεραν να νικήσουν στο Davis Cup μέσα στις ΗΠΑ! Το γεγονός επέφερε θύελλα ενθουσιασμού στη Γαλλία, οι τέσσερις τενίστες αντιμετωπίστηκαν σαν ήρωες και ο Τύπος τους αποκάλεσε «Οι τέσσερις σωματοφύλακες», από το γνωστό μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά. Αυτοί, στη συνέχεια, θέλησαν να υπερασπιστούν τον τίτλο τους μέσα στο Παρίσι και το πέτυχαν με δόξα και τιμές το 1928 στο νεόκτιστο γήπεδο. Ευτύχησε, δηλαδή, το στάδιο Ρολάν Γκαρός να γίνει με το «καλημέρα» ένδοξο για τους Γάλλους.

Προς τιμήν των τεσσάρων παικτών, αποφασίστηκε το 1981 το κύπελλο που απονέμεται στους νικητές του απλού ανδρών να ονομάζεται Coupe des Mousquetaires (Κύπελλο των Σωματοφυλάκων), ενώ το αντίστοιχο του απλού γυναικών πήρε το όνομα της θρυλικής Γαλλίδας τενίστριας, Σουζάν Λανγκλέν, κατόχου 21 τίτλων Grand Slam (οι 8 στο απλό) και δύο χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων (1920, 1924). Μάλιστα, το όνομά της δόθηκε και στο πρώτο βοηθητικό γήπεδο του Ρολάν Γκαρός.

Η εξέλιξη

Το 1933 ο Αυστραλός Τζακ Κρόφορντ έγινε ο πρώτος μη Γάλλος που κατέκτησε το τρόπαιο μέσα στο Ρολάν Γκαρός (και ο πρώτος μετά τον Βρετανό Μπριγκς της πρώτης χρονιάς του τουρνουά) και, μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι νικητές δεν θα είναι Γάλλοι. Η διοργάνωση σταμάτησε αναγκαστικά την πενταετία 1940-1945, το 1946 θα επικρατήσει ο Μαρσέλ Μπερνάρ και, από τότε μέχρι σήμερα, ο μόνος Γάλλος που κατέκτησε το γαλλικό τουρνουά ήταν ο Γιανίκ Νοά το 1983.

Στις γυναίκες, η τελευταία Γαλλίδα που το κέρδισε προπολεμικά ήταν η Σιμόν Ματιέ, το 1938 και το 1939. Στη συνέχεια μόνο τρεις το κατάφεραν αυτό, η -γεννημένη στο Βέλγιο, αλλά πολιτογραφημένη Γαλλίδα λόγω του συζύγου της- Νέλι Άνταμσον-Λαντρί το 1948, η Φρανσουάζ Ντουρ το 1967 και η Μαίρη Πιρς το 2000.

Το 1968 το τουρνουά μετονομάσθηκε σε Γαλλικό Όπεν, καθώς επιτράπηκε η ταυτόχρονη συμμετοχή ερασιτεχνών και επαγγελματιών, όμως η ονομασία Ρολάν Γκαρός θα το συνοδεύει πάντα.

Οι πολυνίκες

Ο Ισπανός Ραφαέλ Ναδάλ είναι ο τενίστας που έχει κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο περισσότερες φορές (10) από κάθε άλλον στην ιστορία. Στις γυναίκες, πολυνίκης είναι η Αμερικανίδα Κρις Έβερτ (7).

Άνδρες

Ραφαέλ Ναδάλ (Ισπανία) 10: 2005, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2017
Μαξ Ντεκουγκίς (Γαλλία) 8: 1903, 1904, 1907, 1908, 1909, 1912, 1913, 1914
Μπιόρν Μποργκ (Σουηδία) 6: 1974, 1975, 1978, 1979, 1980, 1981
Ανρί Κοσέ (Γαλλία) 5: 1922, 1926, 1928, 1930, 1932
Αντρέ Βασερό (Γαλλία) 4: 1894, 1895, 1896, 1901
Πολ Αϊμέ (Γαλλία) 4: 1897, 1898, 1899, 1900
Μορίς Ζερμό (Γαλλία) 3: 1905, 1906, 1910
Ρενέ Λακόστ (Γαλλία) 3: 1925, 1927, 1929
Ματς Βιλάντερ (Σουηδία) 3: 1982, 1985, 1988
Ιβάν Λεντλ (Τσεχοσλοβακία) 3: 1984, 1986, 1987
Γκουστάβο Κουερτέν (Βραζιλία) 3: 1997, 2000, 2001

Γυναίκες

Κρις Έβερτ (ΗΠΑ) 7: 1974, 1975, 1979, 1980, 1983, 1985, 1986
Σουζάν Λενγκλέν (Γαλλία) 6: 1920, 1921, 1922, 1923, 1925, 1926
Στέφι Γκραφ (Γερμανία) 6: 1987, 1988, 1993, 1995, 1996, 1999
Αντίν (Φρανσουάζ) Μασόν (Γαλλία) 5: 1897, 1898, 1899, 1902, 1903
Μάργκαρετ Κορτ (Αυστραλία) 5: 1962, 1964, 1969, 1970, 1973
Κέιτ Ζιλού-Φένγουικ (Γαλλία) 4: 1904, 1905, 1906, 1908
Ζαν Ματεΐ (Γαλλία) 4: 1909, 1910, 1911, 1912
Έλεν Γουίλς (ΗΠΑ) 4: 1928, 1929, 1930, 1932
Ζιστίν Ενίν (Βέλγιο) 4: 2003, 2005, 2006, 2007
Χίλντε Σπέρλινγκ (Γερμανία) 3: 1935, 1936, 1937
Αράντσα Σάντσεθ Βικάριο (Ισπανία) 3: 1989, 1994, 1998
Μόνικα Σέλες (Γιουγκοσλαβία) 3: 1990, 1991, 1992
Σερένα Γουίλιαμς (ΗΠΑ) 3: 2002, 2013, 2015

Οι περσινοί τελικοί

Απλό ανδρών

Ραφαέλ Ναδάλ (Ισπανία) - Σταν Βαβρίνκα (Ελβετία) 3-0

Απλό γυναικών

Γέλενα Οσταπένκο (Λετονία) - Σιμόνα Χάλεπ (Ρουμανία) 2-1

Διπλό ανδρών

Ράιαν Χάρισον (ΗΠΑ)/Μάικλ Βένους (Αυστραλία) - Σαντιάγκο Γκονζάλες (Μεξικό)/Ντόναλντ Γιανγκ (ΗΠΑ) 2-1

Διπλό γυναικών

Μπεθάνι Μάτεκ Σαντς (ΗΠΑ)/Λούσι Σαφάροβα (Τσεχία) - Άσλεϊ Μπάρτι (Αυστραλία)/Κάσεϊ Ντελάκουα (Αυστραλία) 2-0

Διπλό μεικτό

Γκαμπριέλα Νταμπρόβσκι (Καναδάς)/Ροχάν Μποπανά (Ινδία) - Άνα Λένα Γκρόνφελντ (Γερμανία)/Ρόμπερτ Φάραχ (Κολομβία) 2-1