Η απίστευτη ιστορία ενός μποξέρ που παραμένει «εγκλωβισμένος» σε μία φυλακή της Βρετανίας

Ο μποξέρ έχασε τη μητέρα του σε ηλικία 9 ετών και ύστερα από μερικά χρόνια ένας συγγενής του τον συμβούλευσε να μεταναστεύει στο Λονδίνο για να βρει τον πατέρα του που διαμένει εκεί.

Στα 14 του ο Φαουάζ έκανε το μεγάλο ταξίδι, όταν έφτασε όμως οι Αρχές τον ανέθεσαν στις Κοινωνικές Υπηρεσίες και αυτές με τη σειρά του τον έβαλαν σε έναν σπίτι, όπου έπεφτε συχνά θύμα ξυλοδαρμού και χρησιμοποιούνταν ως δούλος.

«Έβλεπα τα παιδιά του σπιτιού να πηγαίνουν στο σχολείο και έκλαιγα», λέει ο ίδιος, εξιστορώντας πως δεν του επιτρεπόταν να πάει σχολείο. Για να ξεφύγει από την εκμετάλλευση αποτάθηκε στις Αρχές, που τον απομάκρυναν από το σπίτι και τον βοήθησαν να πάει στο σχολείο.

Τελείωσε το σχολείο με άριστα και έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο St Mary’s Roehampton, όμως δεν μπόρεσε να φοιτήσει καθώς το Μεταναστευτικό γραφείο δεν επικύρωσε τα χαρτιά του.

Η συνέχεια της ζωής του ήταν εξίσου δύσκολη. Μετά από την τελευταία αυτή απογοήτευση βρέθηκε στο δρόμο και υπέπεσε σε μικρά παραπτώματα, όπως η κατοχή κάνναβης και οδήγηση χωρίς άδεια. Αυτά τα παραπτώματα ήταν η αιτία που το Μεταναστευτικό Γραφείο δεν επικύρωσε ποτέ την άδεια εργασίας του.

Ασχολήθηκε με το μποξ και αποδείχθηκε πως είναι μεγάλο ταλέντο. Δέχθηκε σημαντικές προτάσεις, όμως και πάλι η Μεγάλη Βρετανία αρνήθηκε να τον αναγνωρίσει ως πολίτη της. Παντρεύτηκε την Βρετανίδα αγαπημένη του, όμως ακόμη και τότε δεν μπόρεσε να γίνει Άγγλος υπήκοος, καθώς, όπως τον ενημέρωσαν οι Αρχές, είχε εισέλθει παράνομα στη χώρα.

Το μποξ δεν του εξασφάλιζε τα προς το ζην με αποτέλεσμα να πιάσει δουλειά ως καθαριστής στο γυμναστήριο όπου αθλούνταν. Την προηγούμενη εβδομάδα 8 αστυνομικοί με πολιτικά τον συνέλαβαν καθώς καθάριζε τις τουαλέτες και τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα του Γουέμπλεϊ, προτού μεταφερθεί στο Κέντρο Κράτησης Τίνσλεϊ.

Ο 29χρονος, που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, όπως αναφέρει η συνήγορός του, έχει στείλει επιστολή στην κυβέρνηση της Νιγηρίας ζητώντας να του αποσταλεί ένα διαβατήριο, όμως η απάντηση που έλαβε είναι πως δεν αναγνωρίζεται ως πολίτης της χώρας. Η ίδια απάντηση ήρθε και από το Μπενίν και τον Λίβανο, τις χώρες καταγωγής των γονέων του.

«Το μεταναστευτικό γραφείο σαμποτάρει τη ζωή μου ξανά και ξανά. Ίσως να με αφήσουν ελεύθερο από εδώ όμως μετά τί; Χωρίς άδεια εργασίας, δεν μου δίνουν τα εφόδια για να ζήσω. Αν δεν μπορώ να δουλέψω πώς θα ζήσω; Τί θα φάω; Κάθε ευκαιρία που δημιούργησα για τον εαυτό μου θα μου έδινε τη δυνατότητα να πληρώσω φόρους και να συνεισφέρω σε αυτή τη χώρα. Μου επιτρέπεται να παίζω μποξ για την Αγγλία αλλά δεν μου επιτρέπεται να μείνω στην Αγγλία. Φανταστείτε πώς είναι να εκπροσωπείς μία χώρα και μετά αυτή να σε βάζει σε ένα μέρος σαν φυλακή», αναφέρει ο ίδιος απελπισμένος.

Η βρετανική ομοσπονδία πυγμαχίας είχε ζητήσει την συμπερίληψή του αθλητή στην εθνική ομάδα της χώρας για τους Ολυμπιακούς του 2012 και του 2016, όμως τα αιτήματα είχαν πέσει στο κενό.

Οι γνώστες του αθλήματος τον περιγράφουν έως έναν «τρομερά, καταπληκτικά ταλαντούχο νέο». «Ο Κέλβιν έχει τη δυνατότητα να φτάσει ψηλά. Έχει ήδη φέρει θριαμβευτικές νίκες στην Αγγλία και μπορεί να πετύχει πολλά περισσότερα γι’ αυτή τη χώρα αν του επιτρέψουν να αγωνιστεί με την ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας», ανέφερε ο Μπάρι ΜακΓκίγκαν, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής της πυγμαχίας και νυν μάνατζερ.

Ο Φράνκ Ουάρεν, διάσημος μάνατζερ πυγμαχίας, σε επιστολή του στις Αρχές αναφέρει πως του προσφέρει τριετές συμβόλαιο με απολαβές τουλάχιστον 230.000 αγγλικές λίρες, όμως ούτε αυτό φαίνεται πως «συγκινεί» το Μεταναστευτικό Γραφείο, που εμμένει στην απόφασή του.

«Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει άδεια παραμονής πρέπει να εγκαταλείψει τη χώρα εθελοντικά, αν δεν το κάνει θα κοιτάξουμε να επιβάλουμε την αναχώρηση του», αναφέρει ο εκπρόσωπός του.