Μαντχουμίτα Παντέι, η Ινδή που ήρθε τετ α τετ με 100 βιαστές

Οι βιασμοί είναι συχνό φαινόμενο στην Ινδία, όπου μόνο το 2015 34.651 γυναίκες ανέφεραν ότι έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ το 2013 τα βλέμματα της παγκόσμιας κοινότητας είχαν στραφεί στη χώρα, μετά την σοκαριστική υπόθεση ομαδικού βιασμού και δολοφονίας μιας φοιτήτριας ιατρικής. Τότε, χιλιάδες Ινδοί είχαν βγει στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για την «κουλτούρα» των βιασμών και της βίας κατά των γυναικών, γεγονός που «πυροδότησε» έναν δημόσιο διάλογο για το ζήτημα των βιασμών και το κοινωνικό στίγμα που «κουβαλούν» τα θύματα.

Εκείνη την περίοδο η Μαντχουμίτα Παντέι βρισκόταν στην Αγγλία όπου σπούδαζε, "βασανιζόμενη" από το ερώτημα γιατί το κάνουν αυτό οι άνδρες, όπως εξομολογήθηκε στην Washington Post.

«Τους έχουμε στο μυαλό μας σαν τέρατα, πιστεύουμε ότι κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Αναρωτήθηκα ποιο είναι το ζητούμενο για αυτούς τους άνδρες, ποιες είναι οι συνθήκες που “δημιουργούν” τέτοιους άνδρες και σκέφτηκα ότι για να πάρω απαντήσεις, θα πρέπει να ρωτήσω την ίδια την “πηγή”».

Από τότε η νεαρή φοιτήτρια έχει περάσει πολύ καιρό συνομιλώντας με βιαστές στη φυλακή του Νέου Δελχί. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι αμόρφωτοι, ενώ όσοι έχουν αποφοιτήσει από το λύκειο μετριούνται στα δάχτυλα ενός χεριού.

«Όταν ξεκίνησα την έρευνα ήμουν πεπεισμένη ότι αυτοί οι άνδρες είναι τέρατα. Όμως όταν τους μιλάς, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι πραγματικά συνηθισμένοι άνδρες και ότι έκαναν ό,τι έκαναν εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο έχουν μεγαλώσει».

Στις οικογένειες της Ινδίας, ακόμη και στις πιο μορφωμένες, οι γυναίκες «κρατούν» παραδοσιακούς ρόλους. Πολλές από αυτές δεν φωνάζουν καν τους άνδρες τους με τα μικρά τους ονόματα, λέει η Παντέι που σκέφτηκε σε πρώτη φάση να κάνει ένα πείραμα. Τηλεφώνησε σε μερικούς φίλους και τους ρώτησε πώς απευθύνεται η μητέρα τους τον πατέρα τους και οι απαντήσεις που πήρε ήταν «ακούς;» ή «πατέρα του τάδε (όνομα του παιδιού)».

«Οι άνδρες μεγαλώνουν με λάθος ιδέες για την αρρενωπότητα, την ώρα που οι γυναίκες μαθαίνουν να έχουν υποτακτική συμπεριφορά. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα σπίτια. Μπορεί ο κόσμος να πιστεύει ότι κάνει πηγαίνει στραβά με τους βιαστές ως ανθρώπους, όμως είναι κομμάτι της κοινωνίας μας. Δεν είναι εξωγήινοι που έχουν έρθει σε εμάς από έναν άλλο κόσμο», εξηγεί η Παντέι, η οποία μιλώντας με τους βιαστές άκουσε ιδέες που κυριαρχούσαν ακόμη και στο περιβάλλον όπου μεγάλωσε και η ίδια.

Ενδεικτικό της αντίληψης που κυριαρχεί στην ινδική κοινωνία για τους βιασμούς είναι το γεγονός ότι πρόσφατα ξέσπασαν βίαια επεισόδια, με νεκρούς και τραυματίες, με αφορμή την καταδίκη ενός γκουρού για βιασμό, ενώ ποιος μπορεί να ξεχάσει το 10χρονο κορίτσι που πριν ένα μήνα έφερε στον κόσμο το παιδί της, καθώς έμεινε έγκυος έπειτα από βιασμό από τον θείο της.

Για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει στην Ινδία, αρκεί να ρίξει μια ματιά στα στατιστικά στοιχεία, τα οποία έχουν κατατάξει τη χώρα ακόμη πιο κάτω και από τηΣαουδική Αραβία,όπου οι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς την επίβλεψη του άνδρα-κηδεμόνα τους.

#AintNoCinderella: Οι γυναίκες στην Ινδία διεκδικούν τα δικαιώματα τους

«Σε σοκάρουν (οι βιαστές). Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την “δύναμη” να σε κάνουν να τους λυπάσαι. Σαν γυναίκα, δεν περιμένεις να νιώσεις κάτι τέτοιο για αυτούς. Μιλώντας μαζί τους παραλίγο να ξεχάσω ότι αυτοί οι άνδρες είχαν βιάσει γυναίκες. Με βάση την εμπειρία μου, θεωρώ ότι πολλοί από αυτούς δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό που έκαναν είναι βιασμός. Δεν μπορούν να κατανοήσουν την έννοια της συναίνεσης», τονίζει η Παντέι η οποία διερωτάται αν η πλειοψηφία των ανδρών σκέφτεται και ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Στην Ινδία η κοινωνία είναι ιδιαίτερα συντηρητική και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν βρίσκεται στα σχολικά προγράμματα, καθώς οι νομοθέτες εκτιμούν ότι «τέτοια θέματα» διαφθείρουν τη νεολαία και προσβάλλουν τις παραδοσιακές αξίες. «Οι γονείς δεν λένε καν λέξεις όπως πέος, κόλπος, βιασμός ή σεξ. Αν δεν το ξεπεράσουν αυτό, πώς θα μπορέσουν να εκπαιδεύσουν τα νεαρά αγόρια;», λέει η Παντέι, η οποία σημειώνει πως στις συνεντεύξεις, πολλοί από τους βιαστές χρησιμοποίησαν δικαιολογίες ή επιχείρησαν να αιτιολογήσουν με επιχειρήματα τις πράξεις τους. Πολλοί αρνήθηκαν ότι υπήρξε βιασμός. Μόνο τρεις ή τέσσερις από τους 100 έδειξαν μετάνοια για την πράξη τους. Οι άλλοι είχαν βρει τρόπους να δικαιολογήσουν την πράξη τους ή να ρίξουν το φταίξιμο στο θύμα.

Η υποψήφια διδάκτωρ κάνει ειδική αναφορά σε μια δήλωση που την σόκαρε. Ένας 49χρονος, ο οποίος βίασε ένα 5χρονο κορίτσι, δήλωσε ότι νιώθει τύψεις, γιατί «κατέστρεψα τη ζωή της. Τώρα, δεν είναι πια παρθένα κι έτσι κανείς δεν θα την παντρευτεί. Πάντως εγώ είμαι διατεθειμένος να την δεχθώ για γυναίκα μου. Θα την παντρευτώ όταν βγω από τη φυλακή».

Αυτή η αναφορά σόκαρε τόσο πολύ την Παντέι, η οποία ένιωσε την υποχρέωση να μάθει περισσότερα στοιχεία για το θύμα. Έτσι εντόπισε τη μητέρα της κι έμαθε ότι η οικογένεια του μικρού κοριτσιού δεν γνώριζε ότι ο βιαστής είχε μπει στη φυλακή.