Λουτσιάνο Παβαρότι, το «χάδι» μιας φωνής: Δέκα χρόνια από τον θάνατο του σπουδαίου τενόρου

Το μακρύ καλλιτεχνικό του ταξίδι ξεκίνησε από τη Μόντενα, όπου γεννήθηκε το 1935, και περιελάμβανε πολλούς "σταθμούς" σε ασφυκτικά γεμάτες μουσικές σκηνές και θέατρα, τόσο της Ιταλίας, όσο και του υπόλοιπου κόσμου. Το ταλέντο και η αφοσίωσή του, γρήγορα «μετέτρεψαν» τον πιο διάσημο τενόρο της Μόντενα σε πρεσβευτή του bel canto και την ιταλικής κουλτούρας, παγκοσμίως.

"Υπάρχουν τενόροι, υπάρχει και ο Παβαρότι", είχε πει χαρακτηριστικά για αυτόν ο, επίσης σπουδαίος, Φράνκο Τζεφιρέλι.

Πηγή:EPA PHOTO ANSA/GIORGIO BENVENUTI/ji mda

Αγαπούσε με πάθος, σχεδόν εμμονικά, τη μουσική και στα σαράντα χρόνια της καλλιτεχνικής πορείας του, κατάφερε να αλλάξει το πρόσωπο της όπερας για πάντα. Πληθωρικός χαρακτήρας, ιδιαίτερα συμπαθής και εξαιρετικά γενναιόδωρος, ο Λουτσιάνο Παβαρότι «σύστησε» την όπερα στο ευρύ κοινό και κατάφερε να γεμίσει παραδοσιακές και διάσημες λυρικές σκηνές με νέο ακροατήριο. Ενδεικτικό είναι το γεγονός, ότι για πολύ κόσμο το όνομά του είναι συνώνυμο της όπερας.

Πηγή: EPA/SERGIO GARIBAY

Οι πρώτες νότες

Γεννημένος στη Μόντενα της Ιταλίας το 1935, ξεκίνησε το ταξίδι του στη μουσική από πολύ μικρή ηλικία, με την παρότρυνση του αρτοποιού πατέρα του, ο οποίος ήταν λάτρης της όπερας κι ερασιτέχνης τραγουδιστής. Στη χορωδία Ροσίνι της γενέτειράς του ακούστηκε για πρώτη φορά το «χάδι» της φωνής του, και δεν άργησε να έλθει και το επαγγελματικό του ντεμπούτο, όταν ήταν 26 ετών, ενώ με τη νίκη του στον διαγωνισμό Ρέτζο Εμίλια το 1961, «κατέκτησε» το ιταλικό ακροατήριο.

Ο δρόμος της παγκόσμιας καταξίωσης άνοιξε δύο χρόνια αργότερα, όταν έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο εξωτερικό, με La Traviata, στο Βελιγράδι. Ως το 1965 έκανε το ντεμπούτο του στη Scala, ενώ είχε ήδη εμφανιστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, προκαλώντας πρωτοφανή ενθουσιασμό στο κοινό που τον παρακολουθούσε, πριν «μαγέψει» τα πλήθη και σε Αυστραλία, Αμερική και Άπω Ανατολή.

Ακολούθησαν αμέτρητες εμφανίσεις σε τηλεόραση, αλλά και στη μεγάλη οθόνη, συναυλίες σε κάποια από τα μεγαλύτερα στάδια του πλανήτη που γέμιζαν ασφυκτικά, ερμηνείες σε παραδοσιακά θέατρα που κατακλύζονταν από κόσμο, αλλά και πέντε βραβεία Grammy. Μια καριέρα αξιοζήλευτη, που «χτίστηκε» πάνω στην εξαιρετική δύναμη της φωνής του, αλλά και στο μεγαλείο της λαμπερής προσωπικότητάς του.

Στιγμιότυπο από παράσταση στην περίφημη Scala του Μιλάνο/Πηγή: EPA/ANSA

Οι εμφανίσεις του σε Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν, Γουέμπλεϊ, Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, Hollywood Bowl, Ολυμπιακό Στάδιο Βαρκελώνης, Στάδιο της Βερόνα, ήταν sold out, όπως και πολλές άλλες, με το κοινό να χειροκροτεί συγκινημένο κάθε του ερμηνεία.

Εμφανίσεις που έγραψαν ιστορία

Στην ιστορία έχει μείνει η περίφημη συναυλία του στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης το 1993, όπου συγκεντρώθηκαν πάνω από 500.000 άνθρωποι για να τον απολαύσουν επί σκηνής, ξεσπώντας σε χειροκροτήματα λίγο πριν το φινάλε του στο περίφημο Nessun dorma.

Είχε προηγηθεί, το 1991, η μνημειώδης συναυλία με πάνω από 250.000 κόσμο, μεταξύ των οποίων ο πρίγκηπας της Ουαλίας Κάρολος και η αξέχαστη πριγκίπισσα Νταϊάνα, στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου.

Αξέχαστη έχει μείνει και η εμφάνισή του σε μια συναυλία στη Ρώμη, στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου που φιλοξένησε η Ιταλία το 1990. Εκεί, στα περίφημα Λουτρά του Καρακάλα, στην ιταλική πρωτεύουσα, ο Λουτσιάνο Παβαρότι και οι Ισπανοί συνάδελφοί του Πλάθιντο Ντομίνγκο και Χοσέ Καρέρας, «μάγεψαν» 800 εκατομμύρια ανθρώπους που παρακολούθησαν σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση την συναυλία τους.

Οι τρεις τενόροι επί τω έργω, στο Ντίσελντορφ/Πηγή: EPA

Ήταν τέτοιος ο αντίκτυπος της εμφάνισης των τριών τενόρων, που αμέσως μετά οι πωλήσεις των δίσκων της όπερας αυξήθηκαν σημαντικά, ενώ η άρια Nessun dorma της όπερας Turandot του Puccini, έγινε «συνώνυμο» του ποδοσφαίρου, σχεδόν όσο και τα συνθήματα που ακούγονταν στις εξέδρες κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ.

Με τον Έρικ Κλάπτον στη σκηνή, το 1996, σε συναυλία της σειράς Pavarotti and Friends, με τις εισπράξεις να διατίθενται για την ανοικοδόμηση της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης/Πηγή: EPA

Η «δίψα» του κοινού για την όπερα καθιέρωσε από το 1992 ως το 2003 και την συναυλία Pavarotti and Friends, με τον διάσημο τενόρο να μοιράζεται κάθε χρόνο τη σκηνή με σταρς της ποπ και ροκ σκηνής, διαθέτοντας τις εισπράξεις σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ η επιτυχία των τριών τενόρων επαναλήφθηκε και το 1994 στο Ντότζερ Στέιντιουμ του Λος Άντζελες.

Η τελευταία εμφάνιση του Λουτσιάνο Παβαρότι επί σκηνής, ήταν στην τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνο του 2006, έναν χρόνο πριν η φωνή του σιγήσει για πάντα...

Ο Λουτσιάνο Παβαρότι "έφυγε" νικημένος από τον καρκίνο, στις 6 Σεπτεμβρίου 2007 στο σπίτι του στη Μόντενα, έχοντας "χορτάσει" εμπειρίες ζωής. Άλλωστε όπως ο ίδιος είχε πει:

«Τα είχα όλα στη ζωή μου... πραγματικά όλα. Αλλά ακόμη κι αν τα έχανα όλα, με το Θεό είμαστε πάτσι..»