Σπύρος Γιαννιώτης: Ο «άρχοντας» της ανοιχτής θάλασσας στο CNN Greece

Ο σπουδαίος κολυμβητής, περιγράφει την κούρσα του στο Ρίο σαν να την έζησε μόλις... χθες, με τα συναισθήματα που ένιωσε στον τερματισμό του να είναι ακόμη πολύ έντονα.

«Ήταν η πέμπτη μου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, γνώριζα ότι ήταν η τελευταία μου κούρσα, γι’ αυτό και τα συναισθήματα ήταν πολύ έντονα», λέει, προσθέτοντας πως μέσα του πίστευε ότι μπορούσε να διακριθεί, να είναι μέσα στα μετάλλια, ωστόσο παρέμενε συγκρατημένος. «Η στιγμή που τερμάτισα και η απονομή ήταν οι καλύτερες στιγμές μου», αναφέρει, κάνοντας λόγο για δικαίωση κόπων και σκληρής δουλειάς πολλών ετών.

Τον περασμένο Αύγουστο, ο Σπύρος Γιαννιώτης με μία εντυπωσιακή αντεπίθεση στα τελευταία μέτρα της μαραθώνιας κούρσας, κατάφερε να φτάσει τους προπορευόμενους κολυμβητές και επιστρατεύοντας τις τελευταίες του δυνάμεις πήρε «κεφάλι», σε μια κούρσα τακτικής που είχαν σχεδιάσει από κοινού με τον προπονητή του, Νίκο Γέμελο.

«Πήγα από την αρχή συγκρατημένα να κρατήσω όσο το δυνατόν περισσότερη ενέργεια για το τέλος κι έτσι κατάφερα να διεκδικήσω το μετάλλιο», θυμάται.

Πηγή: EPA/Patrick B. Kraemer

Έπειτα από σχεδόν δύο ώρες «μάχης», πέρασε τη γραμμή του τερματισμού κι ενώ στην Ελλάδα πανηγυρίζαμε το... χρυσό, στη Βραζιλία οι κριτές σαστισμένοι, προσπαθούσαν να... καταλάβουν ποιος αθλητής είχε τερματίσει πρώτος. Κι αυτό γιατί ο Σπύρος Γιαννιώτης και ο Ολλανδός Φέρι Βέερμαν τερμάτισαν στον ίδιο χρόνο, με μια μικρή λεπτομέρεια: ο Έλληνας κολυμβητής, αν και πέρασε πρώτος με το σώμα του τη γραμμή του τερματισμού, χτύπησε δεύτερος την ηλεκτρονική πλακέτα.

Η συνέχεια γνωστή. Σε μια απίστευτη κίνηση μεγαλείου ο Σπύρος Γιαννιώτης μπλόκαρε την ένσταση της ελληνικής πλευράς, με αίτημα να απονεμηθεί και στον Έλληνα πρωταθλητή το χρυσό μετάλλιο, που κρίθηκε στο φώτο φίνις και στην πιο "γρήγορη χεριά" του Ολλανδού αντιπάλου του.

«Δεν υπήρχε για μένα διεκδίκηση της πρώτης θέσης από τη στιγμή που είδα και μέσα στην κούρσα, αλλά σιγουρεύτηκα και μετά, ότι ήμουν δεύτερος», εξηγεί αναφερόμενος στο μπλοκάρισμα της ένστασης.

Πηγή: EPA/Patrick B. Kraemer

Ο Σπύρος Γιαννιώτης μιλά και για την πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας του, όταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου τερμάτισε τέταρτος κι έχασε το μετάλλιο μόλις για 4 δευτερόλεπτα.

«Η τέταρτη θέση είναι πάρα πολύ καλή, πολύ τιμητική θέση, αλλά είναι τόσο κοντά σε ένα μετάλλιο και πλέον τόσο μακριά. Ένιωσα ότι απογοήτευσα, ακόμα το πιστεύω...».

Σήμερα, ένα χρόνο μετά την κορυφαία στιγμή του, ο Σπύρος Γιαννιώτης, απολαμβάνει την νέα του ζωή, μακριά από τον πρωταθλητισμό, κοντά στο παιδί του, ο ερχομός του οποίου όπως λέει άλλαξε το νόημα της ζωής του.

Όμως, παραμένει πάντα μέσα στον αθλητισμό, από άλλο πόστο πλέον, καθώς όπως αναφέρει συνεργάζεται με την Ομοσπονδία στο αναπτυξιακό κομμάτι, είναι κοντά στους μικρούς αθλητές και τους στηρίζει με όποιο τρόπο μπορεί. Όπως ο ίδιος λέει το κομμάτι της προσφοράς είναι πολύ έντονο μέσα του και στόχος του είναι να προσφέρει πίσω όλα αυτά που ο ίδιος πήρε από την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό, ενώ στα πλάνα του, είναι και η προπονητική.

Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, τα πράγματα είναι δύσκολα και στον χώρο του αθλητισμού, όμως ο Σπύρος Γιαννιώτης τονίζει ότι είναι σημαντικό τα νέα παιδιά να συναντούν όσο γίνεται λιγότερα εμπόδια στο δρόμο τους.

«Αυτό που προσπαθώ είναι να είναι ανοιχτά τα κολυμβητήρια, τα στάδια, να μπορούν να αθλούνται όλοι. Ο μαζικός αθλητισμός είναι πολύ βασικό πράγμα, από κει και πέρα σίγουρα χρειάζεται και τα παιδιά να βοηθηθούν λίγο ακόμα, λίγο περισσότερο γιατί υπάρχει μέλλον στο χώρο και όπως είδαμε και στους ολυμπιακούς αγώνες η προσπάθεια από τα παιδιά είναι πολύ φιλότιμη και αν μη τι άλλο υπήρξαν και πολύ καλές διακρίσεις», λέει και κάνει ένα φλας μπακ στο δικό του ξεκίνημα και στην πρώτη του επαφή με το υγρό στοιχείο.

Πηγή: Eurokinissi

Ξεκίνησε από τις πισίνες, όμως αργότερα το «γύρισε» σε ανοιχτή θάλασσα, κάτι τελείως διαφορετικό, πολύ απαιτητικό αλλά όπως έδειξε η συνέχεια ήταν αυτό που του ταίριαζε καλύτερα.

«Το 2007 ήταν η πρώτη μου εμπειρία με το open water και αμέσως κατάλαβα ότι αυτό είναι το αγώνισμά μου. Ένιωσα σαν να ξαναγεννήθηκα αθλητικά, αγωνιστικά και ξεκίνησα πάλι ουσιαστικά από το μηδέν γιατί ήταν και κάτι τελείως διαφορετικό», θυμάται.

Ο Σπύρος Γιαννιώτης γύρισε με το ασημένιο μετάλλιο από το Ρίο, ένα κατόρθωμα που είναι τρανή απόδειξη της επιμονής και της εκπλήρωσης ενός ονείρου που έμελλε να πραγματωθεί στο φινάλε της καριέρας του. Αποτελεί πρότυπο αθλητή και σίγουρα έδωσε κίνητρο σε πολλά παιδιά να πάρουν την απόφαση να πέσουν στην πισίνα.

Για τον ίδιο αυτό είναι το πιο σημαντικό, το «να μπορείς να επηρεάσεις θετικά σε κάτι τόσο όμορφο. Αυτό είναι καλύτερο από κάθε μετάλλιο», τονίζει.