Vitor Oliveira: O νομάς των πορτογαλικών γηπέδων που έχει παράδοση στην... άνοδο κατηγορίας

Ο 63χρονος «νομάς» έχει αλλάξει 22 φορές ομάδα και τα τελευταία πέντε χρόνια κατάφερε να χαρίσει την απόλυτη επιτυχία και την άνοδο και στις πέντε ομάδες που προπονούσε.

Ξεκίνησε την καριέρα του τον Ιούνιο του 1985 στην Portimonense, όπου αγωνιζόταν ως παίκτης. Δυστυχώς, η πρώτη του θητεία στην ομάδα δεν στέφθηκε με επιτυχία και σύντομα αναγκάστηκε σε φυγή. Πέρασε για λίγο από την FC Maia και σύντομα ανέλαβε τον πάγκο της Paços de Ferreira, όπου είχε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία ως προπονητής.

Στο τέλος της τρίτης του σεζόν κατάφερε να ανεβάσει την Paços στην πρώτη εθνική κατηγορία κρατώντας την εκεί και την επόμενη σεζόν. Η φήμη του σύντομα εξαπλώθηκε, αλλά παρέμεινε στην χώρα και ανέλαβε την πιο καταξιωμένη Gil Vicente, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια πριν μετακομίσει στη Vitória de Guimarães.

(Twitter/@maisfutebol)

Δυστυχώς η καλή του «τύχη» δεν κράτησε πολύ, όπως αναφέρει ο Guardian, και σε λιγότερο από μια σεζόν μάζεψε και πάλι τα πράγματα του και βγήκε σε αναζήτηση εργασίας. Ο «γυρολόγος» των γηπέδων Oliveira κατέληξε στην Académica de Coimbra, η οποία ευτύχισε να είναι η δεύτερη ομάδα του Πορτογάλου τεχνικού που βίωσε την χαρά της ανόδου. Την σεζόν 1996-97 ανέβηκε στα μεγάλα «σαλόνια» της Primeira Liga. Η επιτυχία δεν ήταν αρκετή για τον κρατήσει για πολύ στον πάγκο της Académica όμως. Μετά από μια ακόμη σεζόν ανέλαβε την União de Leiria, την οποία... φυσικά οδήγησε στην κορυφή της κατηγορίας της και την άνοδο.

Ο επόμενος σταθμός του, η Braga, έδειξε πως η καριέρα του είχε αρχίσει να παίρνει ανοδική πορεία εκ νέου. Αλλά, οι τρεις νίκες σε 14 αγώνες πρωταθλήματος δεν ήταν αρκετές για τους ιδιοκτήτες της ομάδας. Ο Oliveira λοιπόν επέστρεψε στην μικρότερη κατηγορία, η οποία τον ανέδειξε και είχε ακόμη πολλές συγκινήσεις να του προσφέρει. Προσελήφθη στην Belenenses και σε λιγότερους από έξι μήνες η ομάδα ανέβηκε κατηγορία, για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία. Αυτή ήταν η τέταρτη τέτοια επιτυχία του προπονητή μέσα σε εννέα σεζόν.

(twitter/@dislexicus)

Η περίοδος «ξηρασίας» και η επιστροφή στην επιτυχία

Τα επόμενα χρόνια η καριέρα του πέρασε μια περίοδο «ξηρασίας». Πέρασε από τις Rio Ave, Gil Vicente, Académica, Moreirense, αλλά σε κανέναν από αυτούς τους σταθμούς δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στην καλή φήμη που είχε χτίσει

Η αναγέννηση ήρθε τη σεζόν 2006-07 αλλά δεν κράτησε για πολύ. Μετά από έξι χρόνια κατάφερε να ανεβάσει και πάλι ομάδα στην μεγάλη κατηγορία. Η Leixões κέρδισε την πρωτιά, αλλά τα επόμενα έξι χρόνια οι União de Leiria, Trofense και Aves δεν είχαν την ίδια τύχη.

Ευτυχώς για τον Oliveira η περίοδος ξηρασίας έλαβε τέλος. Το 2011 μετακόμισε στην Arouca και μετά από μια εξαιρετικά επιτυχημένη σεζόν η ομάδα ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία. Ύστερα επέλεξε την Moreirense, με την οποία κατέκτησε την έβδομη άνοδό του.

Και το ταξίδι του συνεχίστηκε. Η União da Madeira ήταν η επόμενη τυχερή ομάδα για τον «νομά». Τον προσέλαβαν το 2014 και έκλεισαν τη σεζόν στην δεύτερη θέση, που όμως τους εξασφάλιζε την άνοδο. Δυστυχώς, δεν έμεινε πολύ ούτε εκεί για να χαρεί την επιτυχία. Μέχρι τον πρώτο αγώνα της ομάδας στην Primeira Liga ο Oliviera ήταν ήδη προπονητής της Chaves. Εκεί σημείωσε την τέταρτη άνοδο του σε ισάριθμα χρόνια.

(Twitter/@juancarlosrds)

Τη περασμένη σεζόν ο Πορτογάλος τεχνικός επέστρεψε στις ρίζες του και την Portimonense, όπου είχε ξεκινήσει πριν από 32 χρόνια. Μέχρι το τέλος της σεζόν η ομάδα ήταν ήδη στην πρώτη εθνική κατηγορία, έχοντας κατακτήσει μάλιστα την πρωτιά.

Με την μεταγραφική περίοδο να είναι σε εξέλιξη το ερώτημα όλων είναι ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός του Vitor Oliveira. «Θα παραμείνω στην ομάδα», είπε στο τέλος της σεζόν ο ίδιος, το κατά πόσο θα παραμείνει πιστός στις δηλώσεις του όμως και θα εγκαταλείψει την ανάγκη του για εξερεύνηση νέων συγκινήσεων μένει να αποδειχθεί.