Παραολυμπιακοί Αγώνες 2016: Η Μερίκε Βερβόορτ δεν θα κάνει ευθανασία για να μας μάθει τη ζωή

"Πιστέψτε ότι μπορείτε!" φώναξε κρατώντας το αργυρό μετάλλιο που κατέκτησε στο Ρίο. Αυτό είναι και το δεύτερο μετάλλιο της μετά το χρυσό στο Λονδίνο για τη Βελγίδα παραολυμπιονίκη που κάποιες εβδομάδες πριν είχε συγκλονίσει με την παραδοχή της ότι σκέφτεται την ευθανασία μετά τη συμμετοχή της στους 15ους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο. "Ναι. Μπορείτε".

Σήμερα, η Βερβόορτ καθησυχάζει στέλντοντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας για όλους. "Έχω πλέον στην διάθεση μου όλα τα απαραίτητα έγγραφα ευθανασίας. Όμως εξακολουθώ να απολαμβάνω την κάθε στιγμή" είπε η 37χρονη Βελγίδα που θέλει να ρίξει φως στο θέμα της ευθανασίας και τη δυνατότητα επιλογής στην τελευταία πράξη της ζωής.

"Είμαι αρκετά αοπασχολημένη μελετώντας τον Βουδισμό και προσπαθώντας να ζήσω μια ζωή με ζεν" είπε χαμογελώντας η πρωταθλήτρια. "Όταν έλθει η στιγμή που οι κακές ημέρες θα είναι περισσότερες από τις καλές, τότε θα χρησιμοποιήσω τα έγγραφα της ευθανασίας. Όμως αυτή η στιγμή δεν έχει έλθει ακόμη. Όταν δεν είχα αυτήν την δυνατότητα, είχα σκεφθεί την αυτοκτονία. Η δυνατότητα να επιλέξεις την υποβοηθούμενη αυτοκτονία κάνει τον κόσμο να ζει περισσότερο. Εγώ υπέγραψα τα έγγραφα μου το 2008 και κοιτάξτε, βρισκόμαστε στο 2016 και κατέκτησα το αργυρό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Ο φόβος μου για τον θάνατο έχει φύγει. Δεν θέλω να υποφέρω όταν θα πεθαίνω" είπε.

Η Βερβόορτ που υποφέρει κάθε μέρα πιο πολύ δεν αντέχει τους κρύους μήνες του χειμώνα στο Βέλγιο για αυτό θέλει να κάνει το Λανθαρότε, το ανατολικότερο και τέταρτο μεγαλύτερο νησί των Καναρίων Νήσων στον Ατλαντικό ωκεανό, σπίτι της για πάντα. Επίσης η Vervoort θέλει να κάνει ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, να πετάξει με F16, να εγκαινιάσει ένα μουσείο και να δώσει μια μάχη με ταχύτητα σε αγώνα ράλι.

"Τώρα ο φόβος για το θάνατο δεν υπάρχει μέσα μου" είπε. "Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι σαν να σου κάνουν ολική αναισθησία πριν από μια επέμβαση. Κοιμάσαι και δεν ξυπνάς ποτέ. Αισθάνεσαι γαλήνη. Δεν θέλω να υποφέρω όταν πεθάνω" είπε συγκινημένη.

Αυτοί είναι οι τελευταίοι αγώνες που συμμμετέχει η Βερβόορτ. "Θέλω ο κόσμος να με θυμάται σαν την κυρία που χαμογελούσε μέχρι και το τέλος της" πρόσθεσε.

Η μεγάλη έξοδος

Σε αυτούς του αγώνες η Μερίκε Βερβόορτ έδωσε και κέρδισε μια μάχη δίνοντας ώθηση στο αγωνιστικό αμαξίδιο της. “Ο αθλητισμός είναι το μόνο πράγμα που με κρατάει στη ζωή” εξομολογήθηκε η ίδια σε ραδιοφωνική εκπομπή στη χώρα της όταν και σόκαρε με την ειλικρίνεια της.

“Το Ρίο είναι η τελευταία μου επιθυμία. Εξασκούμαι σκληρά, ακόμη κι αν ταυτόχρονα, μέρα – νύχτα, καταπολεμάω την ασθένειά μου. Ελπίζω να ολοκληρώσω την καριέρα μου πάνω σε ένα βάθρο στο Ρίο” πρόσθεσε στον ραδιοφωνικό σταθμό RTL η γυναίκα που κατέκτησε το 2015 τρεις παγκόσμιους τίτλους στα 100, 200 και 400 μέτρα.

“Oι άνθρωποι με βλέπουν ευτυχισμένη όταν κρατάω στα χέρια μου ένα χρυσό μετάλλιο. Όμως δεν ξέρουν τη σκοτεινή πλευρά. Υπάρχουν στιγμές που υποφέρω απίστευτα, βράδια που κοιμάμαι μόνο δέκα λεπτά αλλά παρ’ όλα αυτά κυνηγάω το χρυσό” είχε πει σε άλλη συνέντευξη της η γυναίκα που καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι όταν ήταν 20 ετών. Τότε η ανίατη εκφυλιστική ασθένεια παρέλυσε τα πόδια ωστόσο δεν της στέρησε τις νίκες που η ίδια χάρισε στον εαυτό της με προπονήσεις, πειθαρχία και δύναμη στα επάνω άκρα και κυρίως το μυαλό της.

“Ελπίζω να αντέξει μέχρι το Ρίο γιατί βλέπω ότι οι κινητικές της δυσκολίες χειροτερεύουν” ανέφερε ένας από τους προπονητές της Μερίκε Βερβόορτ που όμως δεν πτοείται εύκολα. Στο παρελθόν το σώμα της πάλι δεν είχε τις δυνάμεις για να την αναδείξει νικήτρια σε αγώνες στη Λιόν της Γαλλίας και όμως εκείνη επέστρεψε στο ταρτάν που της δίνει νόημα και χαρές γεμάτες μετάλλια. Κανένα ατύχημα δεν μπόρεσε να την καθηλώσει από το να επιστρέψει εκεί που η ίδια βρίσκει νόημα και παραδίδει μαθήματα γενναιότητας και ζωής.

Kαμία επίκληση στο συναίσθημα παρακαλώ

Εάν η Μερίκε Βερβόορτ επιλέξει την ευθανασία για την ίδια είναι κάτι που ο χρόνος θα δείξει. Μόνη προϋπόθεση άλλωστε είναι η συγκατάθεση τριών γιατρών και τα απαραίτητα χαρτιά για να χαρίσει στη ζωή της το φινάλε που η ίδια ορίζει.

Στην πατρίδα της το Βέλγιο η ευθανασία είναι νόμιμη από το 2002 με περίπου 1.400 περιπτώσεις το χρόνο να ακολουθούν αυτή την “έξοδο”. H παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2015 ζει τη ζωή της όπως η ίδια θέλει και έτσι θα συνεχίσει.

“Στην κηδεία μου δεν θέλω κάποια τελετή, ούτε καφέ, ούτε κάποιο γλύκισμα. Θέλω απλά ένα ποτήρι σαμπάνιας στα χέρια όσων είναι εκεί και μία σκέψη τους για μένα” λέει η αθλήτρια με την πιστή φίλη της, την σκύλα της Ζεν να είναι πάντα δίπλα της. “Eίναι πολύτιμη, όχι μόνο σαν παρουσία αλλά και στην καθημερινότητα μου. Προπονείται μαζί μου, τρέχει, μου τραβάει τις κάλτσες, πιάνει πράγματα από κάτω και ό,τι δεν μπορώ να κάνω η ίδια, εκείνη το καταφέρνει” είχε γράψει η ίδια σε μια ανάρτηση της σε ιστοσελίδα το 2010.

“Δεν είμαστε εμείς ανάπηροι, ο κόσμος μας είναι” έλεγε σε άλλη συνέντευξη της έξι χρόνια πριν. “Πίστεψε ότι μπορείς” έλεγε κάποια χρόνια πριν. Αυτό επανέλαβε και σήμερα.

Citius, Altius, Fortius

“Μια δυσλειτουργία που εμφανίζεται στα πλαίσια μιας βλάβης δεν είναι η παρέκκλιση από μια κατάσταση που θα θεωρούσαμε ‘φυσιολογική’, αλλά πρέπει να κατανοηθεί σαν ένας τύπος νέας απάντησης του οργανισμού σε μια μεταβολή του περιβάλλοντός του, εσωτερικού ή εξωτερικού" διαπιστώνει ο Zoρζ Κανγκιλέμ, η εμβληματική φιγούρα των μεταπολεμικών γαλλικών γραμμάτων, κορυφαίος ιστορικός και φιλόσοφος των βιο-ιατρικών επιστημών ανάμεσα σε άλλα στην περίφημη διατριβή του “Δοκίμιο επί ορισμένων προβλημάτων που αφορούν το κανονικό και το παθολογικό, που έμελλε να αποβεί ένα κείμενο αναφοράς για τη γαλλική φιλοσοφία.

“Είναι μια ευκαιρία σύλληψης της ζωής σαν ατέρμονης δημιουργίας νέων κανόνων” αντιπρότεινε καθιερώνοντας μια νέα αντίληψη ξορκίζοντας την όποια βολική επίκληση στο συναίσθημα, απογυμνώνοντας την αναπηρία από τον οίκτο και τον βολικό θαυμασμό που συνοδεύεται από το στιγματισμό της βλάβης και της αναπηρίας ως κάτι που αφορά άλλους.

“Το Citius, Altius, Fortius (Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά) προϋποθέτει αξιοπρέπεια...” διάβασα σε ένα σχόλιο στο Facebook για το video της Ελληνικής Παραολυμπιακής Ομάδας 2016.