Στο μυαλό του Μπρους Λη

Με τις ταινίες του έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο για τις ικανότητές του στις πολεμικές τέχνες. 43 χρόνια μετά το θάνατό του, όλο και περισσότεροι αρχίζουν και τον αναγνωρίζουν ως έναν άνθρωπο της σκέψης, ο οποίος είχε αφιερώσει τόσο χρόνο στην καλλιέργεια του πνεύματος, όσο και στην εκγύμναση του σώματός του.

Το έργο που άφησε πίσω του δεν περιλαμβάνει μόνο τις εντυπωσιακές μαχητικές σκηνές από το «Enter the Dragon», το «Παιχνίδι του Θανάτου», την τελική μάχη με τον Τσακ Νόρις στο Κολλοσαίο. Ο Λη έγραψε ένα βιβλίο για τη μαχητική τέχνη που δημιούργησε, το Jeet Kun Do (ο δρόμος της παρεμβαλλόμενης γροθιάς), καθώς και επτά τόμους σημειώσεων για θέματα όπως ο ταοϊσμός, η κβαντική φυσική, η ψυχοθεραπεία, η δύναμη της θετικής σκέψης, κ.α.
Ο John Little, συγγραφέας του βιβλίου «The Warrior Within: The Philosophies of Bruce Lee» εξέτασε τη βιβλιοθήκη του μετά το θάνατό του. Σε αυτήν υπήρχαν τουλάχιστον 1.700 βιβλία με εκτεταμένες σημειώσεις, αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα του CNN. “Το πνεύμα του ήταν πιο ισχυρό από το σώμα του», αναφέρει ο Little. «Ό,τι έκανε προερχόταν από το πνεύμα και τη σκέψη του».
Ο Λη ήταν οπαδός του Alan Watts, του φιλόσοφου που μύησε τη Δύση στην ανατολική σκέψη. Ο Κινέζος μαχητής άκουγε σε κασέτες τις διαλέξεις του Watts και αποσπάσματα από αυτές τις έπαιζε στους μαθητές του. Άλλωστε ο Μπρους Λη θεωρούσε ότι και ο ίδιος είχε έναν παρόμοιο ρόλο, διαδίδοντας τον κινεζικό πολιτισμό στις ΗΠΑ. Όπως αναφέρει ο δάσκαλος πολεμικών τεχνών και φίλος του, Dan Inosanto, «μου έλεγε ότι με τις ταινίες μπορούσε να μεταφέρει γνώση για την Ανατολή σε πολύ περισσότερους ανθρώπους απ΄ότι με τα βιβλία».

Μία ζωή σαν ταινία

Στις 27 Νοεμβρίου του 1940 γεννιόταν στο Σαν Φραντσίσκο ο μικρός Ζενφάν (Zenfan), ο οποίος έγινε μύθος με το όνομα Μπρους Λι.

Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας και γεννήθηκε κατά τη διάρκεια μίας περιοδείας του πατέρα του με την Καντονέζικη Όπερα στις ΗΠΑ.
Τρεις μήνες μετά η οικογένεια επέστρεψε στο Χονγκ Κονγκ όπου ο Λι ξεκίνησε αρχικά ως ηθοποιός. Στα 13 του άρχισε την ενασχόληση με το κουνγκ φου και δη το είδος Γουίν Τσουν ή Γουίν Τσαν, αλλά και την πυγμαχία.
Επειδή το Χονγκ Κονγκ βρίσκονταν πότε υπό ιαπωνέζικη και πότε υπό βρετανική κατοχή, ως έφηβος ο Μπρους Λι εμπλέκονταν σε καβγάδες με Βρετανούς της ηλικίας του.

Κάτω από τον μεγάλο δάσκαλο

Ο Μπρους Λι δεν αργεί να μπει στο μαχητικό πνεύμα της πολεμικής τέχνης. Παράλληλα συνδυάζει και χτυπήματα από την πυγμαχία και προσπαθεί από νωρίς να έχει ένα απλό σύστημα άμυνας. Ο δάσκαλός του, ο διάσημος Γιπ Μαν, τον βάζει όμως και στο αληθινό πνεύμα, στη φιλοσοφία του Κουνγκ Φου. Παράλληλα είναι πολύ καλός χορευτής αλλά και ηθοποιός. Μέχρι τα 18 του έχει εμφανιστεί σε 20 ταινίες. Λατρεύει την υποκριτική τέχνη.
Ξανά στις ΗΠΑ και το πανεπιστήμιο
Σύμφωνα με φήμες, το 1959 έμπλεξε άσχημα σε καβγά, απειλήθηκε από συμμορία και αναγκάστηκε να φύγει πάλι για την Αμερική. Επιστρέφει στις ΗΠΑ και το Σαν Φραντσίσκο, με 100 δολάρια για να "βρει την τύχη του". Δεν έμεινε καιρό στην πόλη. Έφυγε για το Σιάτλ όπου ολοκλήρωσε το σχολείο και παράλληλα εργάστηκε ως σερβιτόρος σε κινεζικό εστιατόριο.
Μετά πήγε στο πανεπιστήμιο όπου σπούδασε φιλοσοφία υποκριτική και ψυχολογία. Υποστήριζε οικονομικά τις σπουδές του είτε δουλεύοντας σε εστιατόριο είτε κάνοντας μαθήματα της πολεμικής του τέχνης. Επειδή όμως το Κουνγκ Φου ήταν άγνωστο, έβγαζε περισσότερα χρήματα από επιδείξεις που έκανε.

Όταν δημιούργησε το Jeet Kun Do

Το όνομα του Μπρους Λι ξεκίνησε να γίνεται γνωστό μετά το 1960 - 62, όταν δηλαδή ο ίδιος έχει εγκαταλείψει επί της ουσίας κάθε ιδέα για άλλη καριέρα και αφιερώνεται επαγγελματικά, ψυχή και σώμα, στο Κουνγκ Φου. Το 1964 όμως κάποιος δάσκαλος (;) του Γουίν Τσουν ονόματι Γουόνγκ Τζακ Μαν τον προκαλεί επειδή διδάσκει μη Κινέζους μαθητές. Ο ίδιος ο Λι είχε πει ότι του είχε στείλει γράμμα η κινεζική κοινότητα και ούτε λίγο ούτε πολύ τον διέταζε να μην διδάσκει σε μη Κινέζους. Αποφασίστηκε να γίνει ένας αγώνας στον οποίον ο Λι βγαίνει νικητής μέσα σε τρία λεπτά, σύμφωνα με τον ίδιο. Ήταν η αρχή της εξέλιξης, της τέχνης που αυτός δημιούργησε: του Τζιτ Κουν Ντο.
Την ίδια χρονιά, τον προσκαλεί ο Εντ Πάρκερ, ο οποίος θεωρείται ο "πατέρας" του αμερικανικού Κένπο Καράτε, για μία επίδειξη στην Καλιφόρνια. Μαγεύει τους πάντες με τις τεχνικές που αγγίζουν τα όρια του υπεράνθρωπου. Η επίδειξη του χαρίζει έναν τηλεοπτικό ρόλο στη σειρά δράσης «The Green Hornet». Στη συνέχεια, άνοιξε δική του εταιρία παραγωγής στο Χονγκ Κονγκ και ξεκίνησε να φτιάχνει ταινίες.

Στο απόγειο της καριέρας του

Οι ταινίες του είχαν τεράστια απήχηση. Οι ρόλοι που ενσάρκωνε αγαπήθηκαν, ενώ ήταν και πρωτότυπο για έναν "ήρωα" να μην χρησιμοποιεί πιστόλια και γενικά πυροβόλα όπλα, ενώ το σώμα - λάστιχο που είχε απείχε πολύ από τον αμερικανικό σωματότυπο άλλων πρωταγωνιστών. Ο ίδιος θεωρούσε πως είχαν επιτυχία επειδή πολεμούσε με τον δικό του τρόπο.
Η πρώτη του ταινία, το "Μεγάλο Αφεντικό" ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ακολούθησαν "Οι ματωμένες γροθιές του καράτε" και μετά "Ο κίτρινος πράκτωρ εναντίον της μαφίας" και "Ο κίτρινος πράκτορας του Χονγκ Κονγκ".

Ο αμφιλεγόμενος θάνατός του

Στα τέλη του 1972 ξεκινά να εργάζεται σε μία νέα ταινία, "Το παιχνίδι του θανάτου". Σε αυτή την ταινία αντιμετωπίζει τον ύψους 2.18 Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ ο οποίος ήταν και μαθητής του. Στις 10 Μαΐου του 1973 καταρρέει κατά τα γυρίσματα της ταινίας "Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ" και μεταφέρεται με πονοκεφάλους και ζαλάδες στο νοσοκομείο. Οι γιατροί διαπιστώνουν οίδημα και χορηγούν μαννιτόλη για να υποχωρήσει.
Στις 20 του ίδιου μήνα δουλεύει μέχρι αργά με έναν παραγωγό και κατά τις 4 το απόγευμα μεταβαίνουν σε σπίτι φίλης του και ηθοποιού από την Ταϊβάν. Ο παραγωγός φεύγει, λίγο μετά ο Λι αισθάνεται αδιαθεσία και παίρνει ένα παυσίπονο. Προσπαθεί να κοιμηθεί και "φεύγει" στον ύπνο του. Η επίσημη ιατρική εξήγηση ήταν "ατύχημα". Ο Τσόου, ο παραγωγός, αναφέρει αλλεργική αντίδραση στο παυσίπονο Equagesic.

Enter the mind of Bruce Lee
John Blake, CNN