Μάριος Γιαννάκου: Η ανάβαση στον Όλυμπο με την Ελευθερία ήταν η πιο ξεχωριστή στιγμή της ζωής μου
Στις 5 Οκτωβρίου 2020, εν μέσω πανδημίας και ελληνοτουρκικής κρίσης, μια πολύ διαφορετική, ελπιδοφόρα είδηση μεταδόθηκε σε όλη τη χώρα: Ο υπεραθλητής Μάριος Γιαννάκου κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην κορυφή του Ολύμπου, μεταφέροντας στην πλάτη του την Ελευθερία Τόσιου, μία γυναίκα με κινητικά προβλήματα. Μία φωτογραφία της στιγμής εκείνης έκανε τον γύρο του διαδικτύου, ξεπερνώντας τα σύνορα της χώρας μας, συμβολίζοντας μια πολύ σπουδαία κίνηση, την ώρα που ολόκληρη η υφήλιος αναζητά αλληλεγγύη για να βαδίσει στο μέλλον.
Ο Μάριος Γιαννάκου είναι ένα από τα Πρόσωπα του 2020, διότι σε αυτή την πράξη του βλέπουμε αυτό ακριβώς, το μεγάλο ζητούμενο: Την αλληλεγγύη, την προσφορά. Ο ίδιος μίλησε στο CNN Greece, όχι μόνο για αυτό το σπουδαίο επίτευγμα, αλλά για όλη του τη ζωή και το έργο.
Branded Content Manager: Σοφία Μαυραντζά
Director: Σεραφείμ Ντούσιας
Αρχισυνταξία: Χρυσούλα Γρίβα
Κάμερα - Ήχος: Γιώργος Αποστολόπουλος, Σπύρος Μελισσάρης
Μοντάζ: Γιώργος Αποστολόπουλος
Motion graphics: Βασίλης Κακουλαντωνάκης, Κώστας Πέτρου
«Ολοκληρώθηκα σαν άνθρωπος, ήταν η πιο ξεχωριστή στιγμή της ζωής μου»
Όταν διηγείται το πώς προέκυψε αυτό το «κατόρθωμα», επισημαίνει πως ήταν η Ελευθερία που το επιδίωξε και πως χωρίς εκείνη δεν θα γινόταν τίποτα, θέλοντας να αποδώσει τα εύσημα εκεί όπου ανήκουν. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί μόλις πριν από λίγο καιρό και πολύ σύντομα αποφασίστηκε πως ο Οκτώβριος θα ήταν η ιδανική εποχή για να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο. «Ήταν μία συλλογική προσπάθεια, η οποία άρχισε από την Ελευθερία, διότι πραγματικά χωρίς την Ελευθερία δεν θα συνέβαινε όλο αυτό και επίσης, αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση, ήταν η πειθαρχία και το θάρρος το οποίο έδειξε», δηλώνει στο CNN Greece.
Η επιχείρηση διήρκεσε συνολικά τρεις ημέρες. Ο Μάριος Γιαννάκου βρισκόταν στον Όλυμπο από το Σάββατο 3 Οκτωβρίου, έκανε τη διαδρομή μόνος του, ώστε να τη θυμηθεί και την Κυριακή συνάντησε την Ελευθερία και την υπόλοιπη ομάδα. Ένα ορειβατικό δυστύχημα που συνέβη στο βουνό εκείνη την ημέρα, τον έκανε να συλλογιστεί ακόμα περισσότερο τις δυσκολίες του εγχειρήματος, όμως δεν υποχώρησε. Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας, με τη βοήθεια της ομάδας του, αναρριχήθηκε στο «βουνό των θεών» με την Ελευθερία στην πλάτη και το βάρος της ευθύνης στους ώμους: «Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο ψυχολογικά, να διαχειριστώ κάτι τέτοιο, γιατί είχα έναν άνθρωπο μαζί μου, για τον οποίο ήμουν τα χέρια και τα πόδια του. Επομένως είχα στην κυριολεξία όλη του την ευθύνη πάνω μου. Πολλές φορές σκεφτόμουν: Μακάρι το επόμενο βήμα να είναι σταθερό για να προχωρήσουμε με ασφάλεια. Δεν με ένοιαζε για εμένα, πραγματικά, στόχος μου ήταν να φτάσει η Ελευθερία πάνω με ασφάλεια».
Το όλο εγχείρημα της ανάβασης στον «θρόνο του Δία», της υψηλότερης κορυφής της Ελλάδας, διήρκεσε έξι ώρες. Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Σοφικήτης, ενώ στην κατάβαση βοήθησε σημαντικά ο Βασίλης Νικολάου. Στην ομάδα που προετοίμασε και εξασφάλισε την επιτυχία της ανάβασης συμμετείχαν ακόμα οι Πέτρος Σοφικήτης, Διονύσης Πετρίδης, Αργύρης Βαλασειάδης, Βασίλης Γκούτης και Δημήτρης Παπανικολάου, ενώ την προσπάθεια υποστήριξε και το υπουργείο Εσωτερικών.
Ο Μάριος Γιαννάκου και η Ελευθερία Τόσιου στην πρώτη τους προπόνηση για την ανάβαση στον Όλυμπο, τον περασμένο Σεπτέμβριο
«Νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο δεν θα μπορέσω ποτέ να περιγράψω ούτε με λόγια, ούτε να το αποτυπώσω στο χαρτί… Νομίζω ότι ολοκληρώθηκα σαν άνθρωπος, όχι μόνο εγώ, όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί. Τι νόημα έχει να μπορείς να τρέξεις 200, 300 ή 500 χιλιόμετρα στα πιο αφιλόξενα μέρη, αν δεν μπορείς αυτό το πράγμα να το αποδώσεις και να το δώσεις πίσω σε ουσία; Επομένως, για εμένα έκλεισε ένας πολύ μεγάλος κύκλος μέσα μου σχετικά με το “γιατί” το κάνω αυτό με τις υπεραποστάσεις και νομίζω ότι ήταν η πιο ξεχωριστή στιγμή της ζωής μου», είπε στο CNN Greece ο Μάριος Γιαννάκου, με τη φωνή του γεμάτη συγκίνηση.
Από τη Δράμα στις Ειδικές Δυνάμεις, την Αρκτική, την έρημο, τη ζούγκλα
Ο Μάριος Γιαννάκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δράμα και συνεχίζει να κατοικεί εκεί. Αφού τελείωσε το σχολείο, σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και μέχρι τη μέση περίπου των σπουδών του δεν είχε καμία σχέση με τον υπερμαραθώνιο ή την ορειβασία – παρόλο που όπως τονίζει, το βουνό και η υπέροχη φύση της γενέτειράς του ήταν πάντα μέρος των παιδικών του αναμνήσεων.
«Πέρασα ένα διάστημα στο οποίο υπήρξα υπέρβαρος, έφτασα σχεδόν 140 κιλά και ήμουν φανατικός καπνιστής – κάπνιζα δύο με τρία πακέτα τσιγάρα την ημέρα», περιγράφει ο ίδιος για εκείνη την περίοδο που τελικά τον οδήγησε στο τρέξιμο και στο βουνό: «Κάποια στιγμή αποφάσισα ότι δεν με αντιπροσωπεύει άλλο αυτός ο τρόπος ζωής και έβαλα στη ζωή μου την άσκηση». Το τρέξιμο και η ορειβασία συγκεκριμένα προέκυψαν από την ανάγκη του να μένει μόνος του επί ώρες ώστε να μπορεί να σκέφτεται, εξομολογείται. Η πρώτη ανάβαση στον Όλυμπο ήρθε περίπου εκεί, «τέρμα απροετοίμαστοι», όπως λέει χαρακτηριστικά για το πώς ο ίδιος και ο κολλητός του φίλος Γιώργος Σαπίδης κατόρθωσαν τελικά να ολοκληρώσουν την ανάβαση σε δέκα ώρες – σήμερα για την ίδια διαδρομή μαζί με την επιστροφή, ο Μάριος Γιαννάκου χρειάζεται «κάτι λιγότερο από 2,5 ώρες»…
«Ήταν από τις πιο δύσκολες εμπειρίες μου, αλλά σίγουρα η πιο σημαντική», γιατί αποτέλεσε το καθοριστικό σημείο αλλαγής στη ζωή του. Ακολούθησε αρκετό διάστημα αργότερα ο πρώτος υπερμαραθώνιος στα βουνά της Ροδόπης, ο Route Classic, 170 χιλιομέτρων. «Υπήρχε τότε η πεποίθηση ότι οι πολύ μεγάλες αποστάσεις είναι για τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους και λόγω εμπειρίας και λόγω ιδιοσυγκρασίας, διότι χρειάζεται πολύ υπομονή και οι μικρότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διαχειριστούν κάτι τέτοιο, να τρέχεις δύο μέρες χωρίς ύπνο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό», δηλώνει ο ίδιος που στα 23 του ολοκλήρωσε τον αγώνα σε 38 ώρες και έσπασε το ηλικιακό ρεκόρ της συγκεκριμένης διαδρομής: «Αυτό μου έδειξε πραγματικά τι μπορεί να πετύχει ένας μέτριος νέος, ο οποίος έχει μεγάλα όνειρα».
Μετά από αρκετές ανάλογες διαδρομές εντός Ελλάδος, ήρθε ο στρατός: «Υπηρέτησα στις Ειδικές Δυνάμεις ως εκπαιδευτής», λέει με υπερηφάνεια στο CNN Greece και από εκεί και πέρα άνοιξε τα φτερά του για να κατακτήσει τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη. Αρχικά ήρθε ο αγώνας 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική: «Ήταν μία πολύ μεγάλη απόφαση γιατί τότε δεν είχα καμία υποστήριξη από χορηγούς και όλη η οργάνωση έπρεπε να γίνει από εμένα, ενώ και κατά τη διάρκεια του αγώνα, για 150 χλμ έπρεπε να σέρνω ένα έλκηθρο βάρους 15 κιλών που περιείχε ό,τι θα χρειαζόμουν. Με τον φίλο μου τον Χρόνη τότε, ήμασταν στα 14 άτομα που ολοκλήρωσαν την προσπάθεια. Χρειαστήκαμε 39,5 ώρες».
Μετά τους πάγους, ήρθε η έρημος, σε έναν υπερμαραθώνιο πέντε ημερών στα Εμιράτα, που διοργανώθηκε μόνο για μία φορά διότι δεν είχε αρκετές συμμετοχές ποτέ ξανά εξαιτίας της δυσκολίας του, ενώ στις αρχές του 2020 ο Μάριος Γιαννάκου αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και πάλι υπό ακραίες συνθήκες, καθώς χρειάστηκε να διανύσει 250 χιλιόμετρα μέσα στη ζούγκλα Ταλαμάνγκα της Κεντρικής Αμερικής: «Νομίζω ότι ήταν η πιο δύσκολη προσπάθεια που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Είχα και πνευμονία κατά τη διάρκεια του αγώνα, γενικά όλα πήγαν λάθος, αλλά και τόσο σωστά. Την πρώτη ημέρα λιποθύμησα από τη δυσφορία λόγω της υγρασίας, έπαθα διάφορες φλεγμονές, λόγω της βλάστησης και των μικροβίων που ζουν εκεί, αλλά με επιμονή κατόρθωσα να ολοκληρώσω τον αγώνα αυτό».
Υπεραθλητής και καλλιτέχνης
Εκτός από τους υπερμαραθωνίους και την ορειβασία, ο Μάριος Γιαννάκου εργάζεται ως διευθυντής μάρκετινγκ σε εταιρεία που ασχολείται με τον εναλλακτικό τουρισμό στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και με τη ζωγραφική, την ποίηση, την αγιογραφία, την ξυλογλυπτική και τη συγγραφή. «Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ αλληλένδετα με το τρέξιμο. Γιατί αυτές οι προσπάθειες είναι κυρίως πνευματικές, και η ζωγραφική εξασκεί την υπομονή σου και η ξυλογλυπτική και η συγγραφή, η οποία σε κάνει πιο συγκεκριμένο στη σκέψη σου και στον στόχο σου. Επομένως δεν θα έλεγα ότι είναι κάτι διαφορετικό, θα έλεγα ότι είναι το ίδιο, απλώς αλλάζει το μέσο».
Ο Μάριος Γιαννάκου δεν είναι άνθρωπος που κάνει μακροπρόθεσμα σχέδια, αν και όπως μας λέει «σίγουρα έχει φανταστεί τη ζωή του με έναν συγκεκριμένο τρόπο». Ο επόμενος στόχος του λοιπόν φτάνει μέχρι τον Φεβρουάριο του 2021, που θα ταξιδέψει και πάλι στην Αρκτική, αυτή τη φορά για έναν αγώνα 500 χιλιομέτρων, εννιά ημερών κατά τις οποίες οι αθλητές δεν κοιμούνται καθόλου.
Κλείνοντας τη συνέντευξη στο CNN Greece και θέλοντας να στείλει ένα μήνυμα, ο Μάριος Γιαννάκου επιστρέφει στον Όλυμπο: «Θα κλείσω με αυτό που υπήρχε και στη φωτογραφία από τον Όλυμπο με την Ελευθερία: Δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από το όνειρο».
