Autonomous: Από Γαλάτσι στην Ταϊλάνδη με «όχημα» τη ρομποτική

Έπειτα από δώδεκα μήνες σκληρής εργασίας, πολλή μελέτη και συνεργασία σε πολλά επίπεδα, οι νεαροί μαθητές κατάφεραν να προκριθούν στον Εθνικό Τελικό της Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής και να ταξιδέψουν στο Τσιάνγκ Μάι της Ταϊλάνδης προκειμένου να παρουσιάσουν την καινοτόμα κατασκευή που δημιούργησαν. Εκεί, έπρεπε να συναγωνιστούν μαθητές από περισσότερες από 60 χώρες του κόσμου, μεταξύ των οποίων η Κίνα και η Ιαπωνία. Το «Food Matters», το θέμα της φετινής Ολυμπιάδας, ήταν αναμφίβολα επίκαιρο και τα παιδιά έπρεπε να δώσουν την δική τους απάντηση στο πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που καλλιεργούμε, διανέμουμε και καταναλώνουμε τα τρόφιμα σήμερα, ούτως ώστε να στηριχθεί η ανθρωποκεντρική ανάπτυξη της περιφέρειας και την ίδια ώρα, να προστατευτεί το περιβάλλον και δη, οι φυσικοί μας πόροι.

Παρά τον έντονο ανταγωνισμό, τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στην πορεία τους μέχρι την Ολυμπιάδα Ρομποτικής και το ομολογουμένως απαιτητικό θέμα που έπρεπε να καλύψουν, τα παιδιά από το Γαλάτσι κατάφεραν να εντυπωσιάσουν τους κριτές με το «Αυτόματο, Αυτόνομο, Ρομποτικό σύστημα Ενυδρειοπονίας με Απομακρυσμένη Πρόσβαση». Ο Βασίλης Ρουσόπουλος, ο Στάθης Πουλακίδας, ο Γιάννης Χατζηδιαμαντής, ο Σωτήρης Χήτας, η Κυριακή Μπάκα και ο Νίκος Παντελίδης σήκωσαν την ελληνική σημαία ψηλά από την μακρινή Ταϊλάνδη. Για να το καταφέρουν αυτό, όμως, χρειάστηκαν τη στήριξη ενός ανθρώπου που πίστεψε σε εκείνους και γνώριζε ότι κάθε παιδί μπορεί να πετύχει αυτό που θέλει, όταν έχει όρεξη να δημιουργήσει και διάθεση να εργαστεί σκληρά.

Ο Γιώργος Μαρκόπουλος, υπεύθυνος της ομάδας «Autonomous» του Συλλόγου Πανοράματος Γαλατσίου, ήταν στο πλευρό των παιδιών από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε στους μαθητές τα αναγκαία εφόδια για να πραγματοποιήσουν τα πρώτα τους βήματα στη ρομποτική και πέρασε πολλές ώρες μαζί τους προκειμένου να υλοποιηθεί το όραμα της ομάδας.

Το CNN Greece συναντήθηκε στο Πανόραμα Γαλατσίου με την ομάδα «Autonomous» -λίγες μόνο ημέρες αφότου επέστρεψε από την Ταϊλάνδη- και μίλησε με τα παιδιά και τον υπεύθυνό τους για την μοναδική αυτή εμπειρία και φυσικά, για την κατασκευή που τους έκανε να ξεχωρίσουν. Οι ίδιοι αδυνατούσαν ακόμη να πιστέψουν ότι κατάφεραν να φτάσουν τόσο μακριά. Γνώριζαν, όμως, ότι εργάστηκαν σκληρά και πως θυσίασαν πολλά για αυτή τη διάκριση.

«Το ταξίδι έχει νόημα, όχι ο προορισμός»

Τι είναι, όμως η ενυδρειοπονία και πώς μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ό,τι αφορά στον τρόπο που παράγουμε την τροφή μας σήμερα; Άραγε, τι χρειάζεται για να δούμε σύντομα περισσότερους Έλληνες μαθητές να διαπρέπουν στην εκπαιδευτική ρομποτική;

Το «Αυτόματο, Αυτόνομο, Ρομποτικό σύστημα Ενυδρειοπονίας με Απομακρυσμένη Πρόσβαση» είναι ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται τα οφέλη της υδροπονίας και της ιχθυοκαλλιέργειας και το οποίο, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο υπεύθυνος της ομάδας, θα μπορούσε να μειώσει την πείνα και τον υποσιτισμό στον πλανήτη.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Μαρκόπουλο, παρά τις καινοτόμες ιδέες που υπάρχουν, η Ελλάδα είναι ακόμη πίσω στον τομέα της εκπαιδευτικής ρομποτικής. «Όταν ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι δεν πιστεύαμε ότι θα φέρναμε στην Ελλάδα την τέταρτη θέση και ότι θα μπορούσαμε να συναγωνιστούμε ισάξια χώρες όπως η Ρωσία, η Ιαπωνία και η Κίνα, στις οποίες τα παιδιά κάνουν από την πρώτη δημοτικού ρομποτική στα σχολεία», είπε, τονίζοντας πως ευελπιστεί ότι στο άμεσο μέλλον, η εκπαιδευτική ρομποτική θα διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία, όπως συμβαίνει σήμερα και στις υπόλοιπες αναπτυγμένες χώρες.

Η αξία της ρομποτικής μέσα από τα μάτια τωνπαιδιών

Βέβαια, για τον κ. Μαρκόπουλο, η ρομποτική ήταν τελικά το μέσο το οποίο έκανε πραγματικότητα τη μοναδική αυτή εμπειρία. Όπως, άλλωστε, ο ίδιος πιστεύει, «το ταξίδι είναι εκείνο που έχει τελικά νόημα και ο όχι ο προορισμός».

«Με την εκπαιδευτική ρομποτική τα παιδιά δημιουργούν αλλά μαθαίνουν κιόλας διότι συνδυάζει πολλές επιστήμες, όπως τα Μαθηματικά, τη Φυσική και την Τεχνολογία», ανέφερε, σημειώνοντας ότι μέσα από την παρατήρηση και το έργο των μαθητών, έρχεται τελικά η γνώση. Για να συμβεί αυτό, βέβαια, χρειάζεται υπομονή ή και διάθεση για εργασία. Και για τα ίδια τα παιδιά, όμως, η αξία της ρομποτικής είναι σίγουρα μεγάλη, όχι μόνο επειδή χάρη στην εν λόγω επιστήμη κατάφεραν να ταξιδέψουν στην Ταϊλάνδη αλλά, μεταξύ άλλων, διότι μέσα από αυτή έκαναν νέες φιλίες και έμαθαν ουσιαστικά τι σημαίνει συνεργασία.

Για την 13χρονη Κυριακή Μπάκα, το μοναδικό κορίτσι της ομάδας, μέσα από τη ρομποτική οι μαθητές αναπτύσσουν την ομαδικότητα και τη συνεργασία. Η ίδια ασχολήθηκε με το κατασκευαστικό κομμάτι και όπως ανέφερε, μέσα από τη συγκεκριμένη επιστήμη κατάφερε να έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά και να συνεργαστεί μαζί τους για έναν τόσο σημαντικό στόχο. Και ο 14χρονος Σωτήρης Χήτας, ο οποίος είχε αναλάβει μαζί με άλλους μαθητές τον προγραμματισμό της ρομποτικής κατασκευής, κάλεσε όλα τα παιδιά να ασχοληθούν με τη ρομποτική, αποκαλώντας μάλιστα τον εαυτό του «τυχερό» που είχε την ευκαιρία να βιώσει ένα τέτοιο «ταξίδι».

Μπορεί η ενυδρειοπονία να κάνει τη διαφορά;

Πώς, όμως, αντιλαμβάνονται τα ίδια τα παιδιά την αξία της κατασκευής που δημιούργησαν και γιατί έχει σημασία για εκείνα να εστιάσουμε πλέον την προσοχή μας στον τρόπο που καλλιεργούμε την τροφή μας;

Για τον 13χρονο Βασίλη Ρουσόπουλο και τον συνομήλικό του Στάθη Πουλακίδα, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα σε ό,τι αφορά στον τρόπο που η ρομποτική μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση της φτώχειας, την προστασία των φυσικών μας πόρων και φυσικά, τη βελτίωση της διατροφής μας.

Σύμφωνα με τον Βασίλη, «βοηθάει να αλλάξουμε τον τρόπο καλλιέργειάς μας σήμερα διότι έτσι θα δαπανούμε λιγότερα χρήματα και θα εξοικονομούμε ενέργεια ούτως ώστε οι αγρότες και γενικά ο κόσμος να παίρνει περισσότερα λαχανικά σε μικρότερο χρονικό διάστημα και η καλλιέργεια να γίνεται πιο βιολογικά, χωρίς φυτοφάρμακα». Από την πλευρά του ο Στάθης μας εξήγησε πως στόχος είναι «να βρεθεί ένας τρόπος για να τρέφονται όλοι σωστά, εύκολα και γρήγορα».

Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως παρά το γεγονός ότι η ενυδρειοπονία αποτελεί μία βιώσιμη και οικονομική λύση σε ό,τι αφορά στην παραγωγή οργανικών τροφίμων, η ενασχόληση με αυτή καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη στην Ελλάδα του σήμερα. Και αυτό διότι προκειμένου να προχωρήσει ο κάθε ενδιαφερόμενος με την απαιτούμενη διαδικασία, χρειάζεται να λάβει την απαραίτητη άδεια τόσο ως βιολογικός καλλιεργητής, όσο ως ιχθυοκαλλιεργητής.

Από το Γαλάτσι στην Ταϊλάνδη με 17 βαλίτσες

Μπορεί, λοιπόν, σε ό,τι αφορά στην ενυδρειοπονία να πρέπει να γίνουν αρκετά ακόμη βήματα ούτως ώστε να λειτουργήσει υπέρ μας, ωστόσο, το σίγουρο είναι πως η καινοτόμα κατασκευή που δημιούργησε η ομάδα «Autonomous» εντυπωσίασε τους κριτές στο Τσιάνγκ Μάι και οδήγησε το γκρουπ από το Γαλάτσι στην Ταϊλάνδη -ακόμη και αν χρειάστηκαν συνολικά 17 βαλίτσες για τη μεταφορά της.

Για τον 14χρονο Γιάννη Χατζηδιαμαντή, η εμπειρία που βίωσε στην Ταϊλάνδη ήταν μοναδική και η θέση στην οποία προκρίθηκε η ομάδα του στην Ολυμπιάδα είχε μεγάλη σημασία. «Είμαστε τέταρτοι στον κόσμο, είναι μία μεγάλη θέση», είπε, υπογραμμίζοντας, βέβαια, ότι το γεγονός που για εκείνον έχει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα είναι πως όλα τα παιδιά εργάστηκαν μαζί για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα. Και για τον Νίκο Παντελίδη, όμως, η χαρά για την πρόκριση είναι μεγάλη, όπως επίσης και η εμπειρία από το ταξίδι. «Ο διαγωνισμός ήταν αρκετά δύσκολος, οι κριτές μας έκαναν πολλές ερωτήσεις και το πρόγραμμα ήταν πιεστικό. Πήραμε μία καλή θέση και θα έπρεπε να χαιρόμαστε με αυτό», ανέφερε ο 14χρονος μαθητής.

Όσον αφορά στον υπεύθυνο της ομάδας, τον άνθρωπο, που ώθησε τα παιδιά να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη ρομποτική, ακόμη μεγαλύτερη αξία από τη θέση που κατέλαβε η ομάδα του, έχει το γεγονός ότι ήρθε κοντά με τα παιδιά, ότι εργάστηκε αμέτρητες ώρες μαζί τους και παρά τα προβλήματα που όλοι αντιμετώπισαν, κανείς δεν το έβαλε κάτω.

Για τον Γιώργο Μαρκόπουλο, το πλέον σημαντικό στοιχείο είναι ότι παρά την κρίση που πλήττει την Ελλάδα και τις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα μας, «υπάρχουν κάποιοι μαθητές οι όποιοι αντεπεξέρχονται και ανεβάζουν τη σημαία της Ελλάδας ψηλά». Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι θα δούμε σύντομα περισσότερα παραδείγματα, όπως αυτό της ομάδας «Autonomous» και των έξι μαθητών από το Γαλάτσι, οι οποίοι με «όπλο» τη γνώση, εργάζονται με επιμονή και πάθος για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο «αύριο».