Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες: Akwasi Frimpong, ο αθλητής που γράφει ιστορία στην Πιονγκτσάνγκ

Το αξιοθαύμαστο ταξίδι του στον αθλητισμό ξεκίνησε από ένα μικροσκοπικό δωμάτιο στο Κουμάσι, τη δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη της Γκάνα, και κατέληξε σε ένα «χρυσό» εισιτήριο συμμετοχής στην κορυφαία διοργάνωση για τους αθλητές χειμερινών αθλημάτων.

Ήταν μία διαδρομή γεμάτη εμπόδια. Κατά τη διάρκεια της πορείας του, ο Frimpong έχει αναλάβει πολλούς ρόλους. Δρομέας 200 μέτρων, μέλος ομάδας μπόμπσλεϊ, φοιτητής και επιχειρηματίας. Πάνω απ΄ όλα όμως ήταν ένας ονειροπόλος που δεν το έβαζε ποτέ κάτω.

«Αγωνιζόμουν 13 χρόνια», είπε ο Frimpong στο CNNi. «Το να παραιτηθώ ήταν μία επιλογή, αλλά το ότι επέδειξα υπομονή έθρεψε τον πρωταθλητή που είχα μέσα μου. Το ότι θα πάω στους Αγώνες είναι ένα μήνυμα σε όλους όσοι ονειρεύονται να κάνουν κάτι σημαντικό».

Το μυστικό του Frimpong

Μετά το όγδοο έτος της ηλικίας του, ο Frimpong ακολούθησε τη μητέρα του στην Ολλανδία, σε ένα ταξίδι για ένα καλύτερο μέλλον. Έπαιρνε βιβλία από την τοπική βιβλιοθήκη για να μάθει τη γλώσσα. Η προσαρμογή στην νέα πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ δύσκολη όμως.

«Δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου λευκό άνθρωπο και δεν ήμουν στη συνηθισμένη άνεσή μου στη Γκάνα, περιτριγυρισμένος από φίλους και συγγενείς», ανέφερε.

Ανακάλυψε το ταλέντο του στο σπριντ κατά τη διάρκεια των λυκειακών του χρόνων και συγκεκριμένα το 2001. Ήταν αρκετά τυχερός να έχει για μέντορά του τον δύο φορές Ολυμπιονίκη προπονητή Sammy Monsels.

Είχε τεράστια επιτυχία και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε τον τίτλο στο πρωτάθλημα νέων δρομέων 200 μέτρων της Ολλανδίας.

«Μέσα σε 18 μήνες, δεν ήμουν απλώς ο καλύτερος στην πόλη μου, αλλά ο καλύτερος στη χώρα και κέρδισα το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο», θυμήθηκε ο ίδιος. «Έκτοτε, κατάλαβα ότι τα πάντα είναι δυνατά, αρκεί να πιστεύεις στον εαυτό σου και να το θέλεις πάρα πολύ».

Αλλά, ο Frimpong είχε ένα μυστικό. Είχε μπει στην Ολλανδία παράνομα. Η συμμετοχή σε οποιονδήποτε διεθνή αγώνα ήταν απλά αδύνατη. Είπε στους προπονητές του πως είχε χάσει το διαβατήριο του και – αν και δεν το ήθελε – αρνήθηκε κάθε προσφορά να ενταχθεί στην ολλανδική εθνική ομάδα.

«Παρότι ήμουν το πιο γρήγορο αγόρι στην Ολλανδία, ήμουν σε απόγνωση και θλιμμένος», είπε ο ίδιος. «Έκλαιγα κάθε μέρα… ένιωθα πως ζούσα απομονωμένος σε μία φυλακή. Ένα μεγάλο μέρος του ποιος ήμουν χάθηκε».

Η τύχη του άλλαξε όταν ξεκίνησε να σπουδάζει Διεθνείς Σχέσεις, Μάρκετινγκ και Επικοινωνία στο Κολλέγιο Johan Cruyff του Άμστερνταμ το 2004.

Ο Cruyff, ίσως ο καλύτερος Ολλανδός ποδοσφαιριστής που πάτησε ποτέ στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, επισκεπτόταν το Κολλέγιο πότε-πότε, εκφωνώντας λόγους που ενέπνεαν τους φοιτητές. Ο Frimpong άρπαξε την ευκαιρία απ΄ τα μαλλιά. Κέρδισε τον τίτλο του Καλύτερου Φοιτητή της Χρονιάς για τις ικανότητες του, τόσο στον αθλητισμό όσο και στις αίθουσες διδασκαλίας.

«Θα λάμβανα το βραβείο από τον ίδιο τον Cruyff στη Βαρκελώνη. Έμαθε ότι δεν μπορούσα να πάω γιατί ήμουν παράνομα στη χώρα», εξιστορεί ο Frimpong ενθυμούμενος ακόμη ένα εμπόδιο που βρέθηκε μπροστά του.

Ο Cruyff αποφάσισε να μεταβεί στο Άμστερνταμ για να του απονείμει το βραβείο. Η κίνηση αυτή γέμισε τον νεαρό Frimpong αυτοπεποίθηση.

«Πολέμησε για μένα στα ΜΜΕ για να πει την ιστορία μου… με αντιμετώπισε σαν άνθρωπο και όχι σαν ένα νούμερο, όπως έκαναν οι ιθύνοντες του ολλανδικό γραφείο μετανάστευσης».

Παραλίγο…

Το 2008, έναν χρόνο μετά την αποφοίτησή του, έλαβε επιτέλους την Ολλανδική υπηκοότητα και αφοσιώθηκε στις προπονήσεις ώστε να γίνει ένας από τους καλύτερους σπρίντερ στη χώρα.

Ένας τραυματισμός του στέρησε το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012. Οι πόνοι στον τένοντα στάθηκαν εμπόδιο στο να συμπεριληφθεί στην εθνική ομάδα εκείνη τη χρονιά.

Παρότι η απογοήτευση ήταν μεγάλη, δεν άφησε αυτό το εμπόδιο να τον σταματήσει. Δεν παραιτήθηκε. Εν αντιθέσει, άφησε τα δρομικά αγωνίσματα που «αγκάλιασε» τον πάγο. Ο Frimpong μπήκε στην ομάδα μπόμπσλεϊ υπό τις οδηγίες του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή Nicola Minichiello.

Η ταχύτητά του ήταν το μεγάλο του προσόν, όμως ένα ακόμη εμπόδιο μπήκε στο δρόμο του. Ήταν πολύ κοντός και κατάφερε να μπει στην ομάδα των αναπληρωματικών για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι το 2014.

«Ήμουν στεναχωρημένος για σχεδόν δύο χρόνια», παραδέχθηκε. «Είχα εναποθέσει τόσα χρήματα, χρόνο και θυσίες σε αυτό το άθλημα. Αποφάσισα να τα παρατήσω και να αφοσιωθώ στην καριέρα μου, να χρησιμοποιήσω το πτυχίο μου».

«Αλλά κάτι με έτρωγε. Ένιωθα πως είχα ανοιχτούς λογαριασμούς και αυτοί ήταν να πάω στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες».

Η μεγάλη παρακαταθήκη

Ήταν καιρός να ανακαλύψει τις Αφρικάνικες ρίζες του.

Η σύζυγός του Erica του έκανε πάντα πλάκα πως θα γκρίνιαζε μέχρι τα 99 του για το χαμένο όνειρο των Ολυμπιακών. Αυτός ήταν και ο λόγος που τον ώθησε να ιδρύσει την Ομοσπονδία Μπόμπσλεϊ & Σκέλετον Γκάνας το 2016, ώστε να δώσει στην πατρίδα του μέρος όσων κατέκτησε ο ίδιος.

«Στη ζωή, μερικές φορές οι απογοητεύσεις μας οδηγούν εκεί που πρέπει να είμαστε». «Αν είχα καταφέρει να πάω στους Ολυμπιακούς ή τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, θα ήταν μία προσωπική κατάκτηση. Με το σκέλετον γράφω ιστορία για την πατρίδα μου και βοηθάω νεαρά παιδιά να κυνηγήσουν τα όνειρά τους».

«Κατ’ αυτόν τον τρόπο αφήνω μία μεγάλη παρακαταθήκη. Κάτι που θα ζήσει περισσότερο από μένα, κάτι παραπάνω από έναν προσωπικό στόχο. Αυτό το ταξίδι είναι μεγαλύτερο από μένα».

Η «μάχη» με τον πάγο

Ο Frimpong πρωταγωνιστεί στο ντοκιμαντέρ «The Rabbit Theory» και πρώτος παραδέχεται πόσο τρομακτικό είναι να κυλάς μέσα σε ένα στενό «σωλήνα» από πάγο.

«Πρέπει να σπρώχνω, να βουτάω στο έλκηθρο και να το οδηγώ μέσα σε μία πίστα έναμιση χιλιομέτρου με ταχύτητα 120-140χλμ και το πιγούνι μου επτά εκατοστά από τον πάγο», εξήγησε.

Αυτό μπορεί αποδειχθεί θανατηφόρο. Ο Γεωργιανός αθλητής Nodar Kumaritashvili σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια προπόνησης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βανκούβερ το 2010.

Η ακριβής πλοήγηση είναι άκρως απαραίτητη. Σύμφωνα με τον Frimpong, οι δυνάμεις που σε ωθούν μπορούν να συγκριθούν με την πίεση που νιώθεις αν «πέντε φίλοι σου κάθονται πάνω σου», ενώ και το παραμικρό λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο.

Η ολίσθηση στον πάγο είναι ρυθμός, λέει ο Γκανέζος αθλητής, και μόλις βρεις τον ρυθμό «είναι σαν να χορεύεις με τ’ αστέρια».

Απαιτούνται τέσσερα με έξι χρόνια προπόνησης για να φτάσεις σε διαγωνιστικό επίπεδο. «Αν το να πας στους Ολυμπιακούς ήταν εύκολο, θα το έκαναν όλοι», παρατήρησε ο αθλητής.

Για να κερδίσει τη συμμετοχή στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς έπρεπε να μπει στην 60αδα με τους κορυφαίους αθλητές και να συμμετέχει σε πέντε αγώνες σε τρία διαφορετικά μέρη του κόσμου. Για να το καταφέρει αναγκάστηκε να πουλήσει το αυτοκίνητό του και να πουλάει ηλεκτρικές σκούπες πόρτα-πόρτα στην περιοχή κοντά στο προπονητικό κέντρο του στη Γιούτα των ΗΠΑ. Αλλά άξιζε.

Μπόρεσε να κερδίσει ένα από τα «χρυσά» εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς της Πιονγκτσάνγκ στις 15 Ιανουαρίου, δύο μόλις χρόνια μετά την επιστροφή του στο άθλημα.

Αυτές τις στιγμές θυμάται πάντα τα λόγια της γιαγιάς του. «Έλεγε πάντα ‘’Akwasi, αυτά που απαιτούνται για την επιτυχία, τα έχεις μέσα σου. Πρέπει να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και να μην τα παρατάς’’».

«Ελπίζω να μπορέσω να κινητοποιήσω τα παιδιά της Γκάνας, να κυνηγήσουν τα όνειρά τους».

'I can motivate kids in Ghana to chase their' - Akwasi Flimpong, by Henry Young, CNN

PHOTO 1 / 4

Photo 1/4

Photo 2/4

Photo 3/4

Photo 4/4