Εμανουέλ&Μπριζίτ Μακρόν: Η γαλλική «απάντηση» στην ακροδεξιά και τον συντηρητισμό

Το ζεύγος Μακρόν κατακτά επάξια μια θέση στη λίστα με τα πρόσωπα, τα οποία «σημάδεψαν» τη χρονιά που φεύγει… Ο Εμανουέλ Μακρόν, ο νεότερος πρόεδρος της Γαλλίας, είναι ο νέος ροκ σταρ της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής -ένας χαρισματικός ηγέτης που στα 39 του κατάφερε να πείσει τη Γαλλία ότι αποτελεί το «αντίδοτο» στη δυσαρέσκεια και τον φόβο που είχαν ριζώσει στη συνείδηση των πολιτών.

Για πολλούς, ήταν η γαλλική «απάντηση» στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη αλλά και σε φαινόμενα όπως η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ή και η απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για άλλους, ήταν απλώς ένας ευφυής πολιτικός που κατάφερε να διαβάσει το πολιτικό κλίμα στη Γαλλία και να το εκμεταλλευτεί για να πάρει στα χέρια του το «κλειδί» των Ηλυσίων Πεδίων. Η διαφωνία αυτή έχει πλέον μικρή σημασία…

Με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ –την «ισχυρή κυρία» της Ευρώπης- να επικεντρώνει την ενέργειά της στο σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία, την πρωθυπουργό της Βρετανίας Τερέζα Μέι να δίνει «μάχη» για το Brexit αλλά και για να κρατήσει ενωμένη την κυβέρνησή της και τον Ντόναλντ Τραμπ να οδηγεί τις ΗΠΑ σε αχαρτογράφητα «νερά», ο Εμανουέλ Μακρόν μπορεί να θεωρηθεί ένας από τους πιο σταθερούς και αξιόπιστους ηγέτες της Δύσης.

Και παρότι οι πολιτικές συγκυρίες στην Ευρώπη και τον κόσμο όντως αποτελούν έναν απρόσμενο «σύμμαχο» για τον Μακρόν, ο νεότατος Γάλλος πρόεδρος έχει αποδείξει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ξανακέρδισε το χαμένο έδαφος στις δημοσκοπήσεις ενώ η οικονομία της χώρας εμφανίζει ενθαρρυντικά σημάδια.

Η εμπιστοσύνη επιχειρήσεων και καταναλωτών είναι ισχυρή και οι Γάλλοι φαίνεται ότι του έχουν «συγχωρέσει» για τα σκληρά λόγια περί «τεμπέληδων», που είπε όταν προχώρησε τις εργασιακές του μεταρρυθμίσεις. Όπως φαίνεται, ο Εμανουέλ Μακρόν έχει πλέον βρει το βηματισμό του.

Το 2018 ξεκινά με θετικό πρόσημο αλλά μένει να αποδειχτεί εάν θα καταφέρει τελικά να προωθήσει την φιλόδοξη πολιτική του ατζέντα τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ευρώπη.

Άσχετα με τη μελλοντική του πορεία, όμως, ο πολιτικός-κομήτης, όπως τον αποκαλούσαν διεθνή μέσα πριν την εκλογή του, έχει ήδη αρκετές επιτυχίες να «γιορτάσει».

Πριν από έναν χρόνο, το κίνημα En Marche έκανε τα πρώτα του βήματα και κέρδιζε με γοργό ρυθμό νέους υποστηρικτές. Σιγά-σιγά ο Μακρόν κατάφερε να ξεπεράσει στις δημοσκοπήσεις τον βασικό του αντίπαλο, τον συντηρητικό Φρανσουά Φιγιόν, και για πρώτη φορά ανοίχτηκε ρεαλιστικά μπροστά του το ενδεχόμενο να κατακτήσει το προεδρικό αξίωμα.

Είχε, όμως, να αντιμετωπίσει και το «τέρας» της ακροδεξιάς, προσωποποιημένο στη μορφή της Μαρίν Λεπέν. Στις αρχές της γαλλικής προεκλογικής περιόδου, το σενάριο να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας ένας πρώην υπουργός Οικονομικών, χωρίς πολιτικές διασυνδέσεις ήταν μάλλον απίθανο. Καθώς περνούσε ο καιρός και ο Μακρόν κέρδιζε όλο και περισσότερο έδαφος, οι «ψίθυροι» για την προσωπική του ζωή και τη σχέση του με την Μπριζίτ άρχισαν να εντείνονται και η οικογένεια βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης στη Γαλλία.

Ο αντισυμβατικός έρωτας που μετατράπηκε σε πολιτικό «ατού»

Ο «αντισυμβατικός» έρωτας του 40χρονου πλέον Γάλλου προέδρου με την Μπριζίτ Τρονιέ -μια σχέση ζωής προορισμένη εξ’ αρχής να γράψει ιστορία- έγινε ξαφνικά μέτρο της ανεκτικότητας στο διαφορετικό και εξέθεσε τον άκαμπτο μικροαστισμό, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και εκτός συνόρων. «Αν η σύζυγός μου ήταν μικρότερη από εμένα κανένας δε θα αμφισβητούσε την εγκυρότητα και τη διάρκεια της σχέσης μας» είπε ο Μακρόν αμέσως μετά τη νίκη του, στηλιτεύοντας το «μισογυνισμό, την υποκρισία και τις παραδοσιακές ομογενοποιημένες» απόψεις για την κοινωνία.

Με την αγαπημένη του Μπριζίτ στο πλευρό του, δήλωσε στη νικητήρια ομιλία του ότι «διαισθάνθηκε στη χώρα ένα τεράστιο φόβο για το μέλλον της οικογένειας. Λίγες ημέρες μετά τη νίκη του Μακρόν, το περιοδικό New Yorker έγραφε εύστοχα πως η επίγνωση ότι ο Μακρόν πέρασε από σημαντικές προσωπικές δυσκολίες για να οικοδομήσει τη δική του προσωπική ευτυχία τον αναδεικνύει σε υπέρμαχο των πολλών μορφών, που μπορεί να πάρει η σύγχρονη οικογένεια.

Η ιστορία του ζευγαριού είναι λίγο-πολύ γνωστή. Οι δυό τους γνωρίστηκαν το 1993, όταν εκείνος παρακολουθούσε τα μαθήματα θεάτρου που παρέδιδε εκείνη σε ένα ιδιωτικό σχολείο Ιησουιτών της Αμιέν. Ο Εμανουέλ ήταν 15 και η Μπριζίτ 39 ετών, παντρεμένη με τραπεζίτη της περιοχής και μητέρα τριών παιδιών. Όταν η σχέση τους έγινε γνωστή, οι γονείς του Μακρόν τον έστειλαν στο Παρίσι να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Απρόθυμος, ο έφηβος ακολούθησε τις εντολές τους, όχι πριν, όμως, υποσχεθεί στη Μπριζίτ ότι θα επιστρέψει για να την παντρευτεί. Μια υπόσχεση που τήρησε τελικώς το 2007.

Και κάπως έτσι, μέσα από μια «θυελλώδη» σχέση και αμέτρητα αρνητικά σχόλια, η Μπριζίτ Τρονιέ, έγινε ο πιο στενός «συνεργάτης» του Γάλλου προέδρου. Ο άνθρωπος που τον συνοδεύει και τον συμβουλεύει αθόρυβα τόσο στην προσωπική όσο και στη δημόσια ζωή του. Για ορισμένους, η 64χρονη Γαλλίδα είναι μια «αντι-Μελάνια», το αντίθετο, δηλαδή, της γυναίκας… τρόπαιο.

Έξυπνη και αεικίνητη, η Μπριζίτ είχε κεντρικό ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία του Μακρόν. Και ακόμη και αν ο ρόλος της Πρώτης Κυρίας δεν έχει καμία επίσημη θέση στη Γαλλία, η Μπριζίτ Τρονιέ θα συμμετάσχει στη χάραξη της πολιτικής του συζύγου της.

Η βιογράφος του ζεύγους, Καντίς Νεντελέκ, έγραφε πριν από λίγο καιρό ότι η υπερδραστήρια Μπριζίτ Τρονιέ –την οποία η Γαλλία «αγκάλιασε» μετά από την απουσία πρώτης κυρίας επί των ημερών Ολάντ- θα ασχοληθεί κατά πάσα πιθανότητα με τα παιδιά και την εκπαίδευση, κατά βάση με παιδιά αυτιστικά ή προερχόμενα από προβληματικές οικογένειες.