Ακτή Ελεφαντοστού: Πώς ο Ντιντιέ Ντογκμπά βοήθησε να τερματιστεί ο εμφύλιος
Έχει πανηγυρίσει την κατάκτηση πολλών τροπαίων, κυρίως με τη φανέλα της Τσέλσι, με την οποία έκανε σπουδαία καριέρα, έχει αγωνιστεί σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα με την εθνική ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού, έχει μια σειρά από ατομικές διακρίσεις στον χώρο του ποδοσφαίρου, όμως το σπουδαιότερο επίτευγμά του δεν έγινε μέσα σε γήπεδο.
Ο λόγος για τον Ντιντιέ Ντρογμπά, τον 39χρονο σήμερα ποδοσφαιριστή από την Ακτή Ελεφαντοστού, που με έναν ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο συνέβαλε, μαζί με τους συμπαίκτες του στην Εθνική, στο να μπει ένα τέλος στον εμφύλιο πόλεμο που είχε διχάσει τη χώρα του.
Ήταν 8 Οκτωβρίου του 2005. Η εθνική ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού έγραφε ιστορία, έχοντας μόλις κερδίσει εκτός έδρας με 3-1 το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του Σουδάν για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006, σφραγίζοντας το «εισιτήριο» της πρόκρισης στα τελικά της διοργάνωσης, για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Οι διεθνείς ποδοσφαιριστές της Ακτής Ελεφαντοστού πανηγύρισαν αγκαλιασμένοι την ιστορική πρόκριση της ομάδας τους, όμως το μυαλό τους ήταν πίσω στην πατρίδα, όπου μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος, που έμελλε να στοιχίσει τη ζωή περίπου 4.000 ανθρώπων και να προκαλέσει τον εκτοπισμό ενός εκατομμυρίου και πλέον.
Η πρόκριση στα τελικά ενός Μουντιάλ, και μάλιστα για πρώτη φορά στα χρονικά, είναι ένα γεγονός σημαντικό, ειδικά για μια χώρα, όπως η Ακτή Ελεφαντοστού, που «αγαπά» πολύ το ποδόσφαιρο.
Ο αρχηγός της ομάδας Σιρίλ Ντομορό, προσκάλεσε τους δημοσιογράφους στα αποδυτήρια της ομάδας και έδωσε τον λόγο στον διεθνούς φήμης επιθετικό και εθνικό «ήρωα» της χώρας, Ντιντιέ Ντρογμπά. Περιτριγυρισμένος από τους συμπαίκτες του, εκείνος πήρε το μικρόφωνο και κοιτώντας την κάμερα απευθύνθηκε στους συμπατριώτες του:
«Άνδρες και γυναίκες της Ακτής Ελεφαντοστού, από τον Βορρά, τον Νότο, τις κεντρικές περιοχές και από τη Δύση, σήμερα αποδείξαμε ότι οι Ιβοριανοί μπορούμε να συνυπάρξουμε και να αγωνιστούμε μαζί για έναν κοινό σκοπό, την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Υποσχεθήκαμε ότι οι πανηγυρισμοί θα ενώσουν τους ανθρώπους».
Γονατίζοντας μπροστά στις κάμερες, στην αγκαλιά των συμπαικτών του, ο Ντιντιέ Ντρογμπά συνέχισε: «Σήμερα, σας ικετεύουμε, παρακαλούμε γονατιστοί, συγχωρείστε, συγχωρείστε, συγχωρείστε. Η μοναδική χώρα στην Αφρική που διαθέτει τόσο πλούτο, δεν πρέπει να εμπλακεί σε έναν τέτοιο πόλεμο. Σας παρακαλώ, αφήστε τα όπλα. Οργανώστε εκλογές. Όλα θα γίνουν καλύτερα».
Οι διεθνείς της Ακτής Ελεφαντοστού, σηκώθηκαν και με το χαμόγελο στα χείλη τους, άρχισαν να τραγουδούν: «Θέλουμε να περνάμε καλά, γι’ αυτό σταματήστε να πυροβολείτε με τα όπλα σας».
Ο εμφύλιος πόλεμος, ο πρώτος στη χώρα, είχε ξεσπάσει τρία χρόνια πριν, το 2002, με αφορμή το ποιος είναι Ιβοριανός και ποιος όχι, δεδομένου ότι η εθνικότητα δινόταν μόνο σε εκείνους που και οι δύο γονείς τους ήταν από την Ακτή Ελεφαντοστού.
Το μήνυμα του Ντιντιέ Ντρογμπά προς τους συμπατριώτες του από το Στάδιο Αλ Μερίκ και η πρόκριση της εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, συνέβαλαν τα μέγιστα προκειμένου η κυβέρνηση, αλλά και οι αντίπαλες δυνάμεις να κηρύξουν κατάπαυση του πυρός, γεγονός που σήμανε στην έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών.
Στις αρχές του 2007 οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές υπέγραψαν επίσημη ειρηνευτική συμφωνία και ο τότε πρόεδρος Λορέν Γκμπαγκμπό κήρυξε την λήξη του εμφυλίου πολέμου. Όμως ο δρόμος για την ουσιαστική επίτευξη της ειρήνης αποδείχθηκε μακρύς, δύσκολος και γεμάτος εμπόδια. Οι εκλογές, που αρχικά προγραμματίστηκαν για το 2005, άργησαν πέντε ολόκληρα χρόνια να διεξαχθούν, αλλά και όταν τελικά έγιναν, το 2010, τα αποτελέσματά τους αμφισβητήθηκαν και τότε ξέσπασε ένας νέος πόλεμος.
Όμως αυτό, δεν υποβαθμίζει την προσπάθεια του Ντιντιέ Ντρογκμπά, ο οποίος με την κίνησή του αυτή θα μείνει στην ιστορία, όχι μόνο για τις εξαιρετικές ενέργειές του στο γήπεδο, αλλά και για την πρωτοβουλία του που οδήγησε στη λήξη ενός αιματηρού εμφυλίου.
«Ήταν πολύ ιδιαίτερο να βλέπει κανείς τους δύο αρχηγούς πλάι πλάι για την ανάκρουση του εθνικού ύμνου», είχε πει ο ίδιος στην βρετανική Telegraph το 2007, λίγους μήνες μετά την ειρηνευτική συμφωνία, προσθέτοντας: «Ένιωσα ότι η Ακτή Ελεφαντοστού ξαναγεννήθηκε».