«Η στρατηγική της τανάλιας» του Μαξίμου απέναντι στις διεργασίες στην Κεντροαριστερά
Το Μαξίμου έχει θορυβηθεί από τις τελευταίες εξελίξεις στην Κεντροαριστερά. Παρά τη φαινομενική απάθειά του, το κυβερνητικό επιτελείο ανησυχεί από τη συσπείρωση που σημειώνεται τις τελευταίες μέρες στο πλαίσιο της άμεσης ψηφοφορίας για την ανάδειξη του αρχηγού του νέου κεντροαριστερού φορέα. Πέρα από αυτή καθαυτή τη σημασία της συνένωσης τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ), η συμμετοχή στην κούρσα προσωπικοτήτων ευρείας απεύθυνσης, που δεν έχουν χρεωθεί κυβερνητικές «αμαρτίες», όπως οι Γ. Καμίνης και Στ. Θεοδωράκης, δίνει άλλο «αέρα» στο όλο εγχείρημα.
Απέναντι στη νέα κατάσταση που δρομολογείται στην Κεντροαριστερά, ο φόβος του Μαξίμου είναι διπλός: από τη μια μεριά ότι ο νέος φορέας μπορεί να αποτελέσει χώρο υποδοχής απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που απορρίπτουν την ψήφο στη ΝΔ, και από την άλλη, ότι η ανασυγκρότηση μιας ισχυρής Κεντροαριστεράς θα εμποδίσει την κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στον «μεσαίο χώρο», που αποτελεί αυτήν την στιγμή την κεντρική πολιτική επιλογή του κυβερνώντος κόμματος.
Το σχέδιο Τσίπρα
Δύο οι φόβοι, δύο και τα σκέλη του σχεδιασμού που φαίνεται να χαράσσει ο Αλέξης Τσίπρας για να αντιμετωπίσει τη νέα Κεντροαριστερά. Το Μαξίμου θα συνεχίσει την τακτική των «επιθέσεων φιλίας» προς το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές κεντροαριστερές δυνάμεις, την ίδια στιγμή που θα τις εγκαλεί για προδοσία των αρχών της «δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης» και παρά φύσιν εναγκαλισμό με τη ΝΔ.
Επίσης, ο κεντροαριστερός φορέας θα εγκαλείται για αποστασιοποίηση από τις κατευθύνσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας οι οποίες ερμηνεύονται από το Μαξίμου ως υιοθέτηση της προοπτικής ενός νέου κεντροαριστερού πόλου με τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι η βασική συνιστώσα του.
Είναι χαρακτηριστικά όσα είπε ο Δ. Τζανακόπουλος σε συνέντευξή του στην Real News:
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη βρίσκεται ενώπιον ενός υπαρξιακού πολιτικού διλήμματος. Θα είναι μέρος της συζήτησης που γίνεται από σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη και έχει έντονα τα στοιχεία της αυτοκριτικής για τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της Σοσιαλδημοκρατίας ή θα συνεχίσει να λειτουργεί με γνώμονα την πολεμική απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ταυτιζόμενη διαρκώς με τη ΝΔ.
Ο δε Χρ. Βερναρδάκης με άρθρο - «απάντηση» στην παρέμβαση Κ. Λαλιώτη (δημοσιεύτηκε στη Νέα Σελίδα) τονίζει:
Απέναντι στη βαρβαρότητα του κοινωνικού αυτοματισμού πρέπει να αθροίσουμε δυνάμεις και να αναζητήσουμε τη συσπείρωση όλων των πολιτικών δυνάμεων του αντιδεξιού και αντινεοφιλελεύθερου τόξου σε ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο για τη δημοκρατία και την κοινωνία. Σε αυτό το μέτωπο είναι ισότιμα όλοι και όλες ευπρόσδεκτοι και ευπρόσδεκτες. Ανεξάρτητα από το ποια πολιτική κληρονομιά τούς καθορίζει.
Πιο σαφείς δεν θα μπορούσαν να γίνουν οι δύο υπουργοί...
Η τανάλια
Όπως είναι προφανές, ο σχεδιασμός του Μαξίμου έχει δύο ενδεχόμενες απολήξεις:
Ο νέος κεντροαριστερός φορέας να βρεθεί υπό τόσο ασφυκτική πολιτική πίεση ώστε να απορρίψει την προοπτική της συμμαχίας με τη ΝΔ και να αποδεχτεί το σχέδιο «κεντροαριστερός πόλος υπό τον ΣΥΡΙΖΑ». Σε περίπτωση, όμως, που τελικά ο νέος φορέας επιλέξει τη ΝΔ ως κυβερνητικό εταίρο ή έστω εκπέμψει προεκλογικά ανάλογο σήμα, να υποστεί πολύ μεγάλες εκλογικές απώλειες τις οποίες θα προσποριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόκειται δηλαδή για ένα «σχέδιο τανάλια» που αποσκοπεί να «στριμώξει» πολιτικά τον νέο κεντροαριστερό φορέα ούτως ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταστεί κυρίαρχος του «μεσαίου χώρου».