Κεντροαριστερά: Η συσπείρωση, οι έξι υποψήφιοι, το ασαφές στίγμα και οι «συμμαχίες»
Οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στο νέο πολιτικό φορέα της Κεντροαριστεράς εξελίσσονται σε μείζον πολιτικό γεγονός που δυνάμει μπορεί να αλλάξει τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Η συμμετοχή τριών κοινοβουλευτικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ) και έξι τουλάχιστον υποψηφίων (Φ. Γεννηματά, Στ. Θεοδωράκης, Γ. Καμίνης, Ν. Ανδρουλάκης, Γ. Ραγκούσης και Γ. Μανιάτης) στη διαδικασία της άμεσης εκλογής προέδρου του νέου κεντροαριστερού φορέα, μόνο συνηθισμένο γεγονός δεν είναι για τα πολιτικά πράγματα.
Ο κ. Καμίνης, χθες, ανακοίνωσε κι επισήμως την υποψηφιότητά του. Ο δήμαρχος Αθηναίων επικαλέστηκε τις δύο νίκες που πέτυχε στις δημοτικές εκλογές και έδωσε ενωτικό στίγμα: «Έχω ήδη εκπροσωπήσει νικηφόρα την παράταξή μας, σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις στο παρελθόν και με διαφορετικό, κάθε φορά, αντίπαλο.
Επικρατήσαμε, γιατί ήμασταν ενωμένοι. Ενωμένη συνεπώς, η παράταξή μας θα γίνει και πάλι μεγάλη, για να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας, και όχι να αποτελέσει ένα δευτερεύον συμπλήρωμα στα σχέδια των άλλων».
Οι αιτίες της συσπείρωσης
Τέσσερις φαίνεται να είναι οι βασικές αιτίες της μεγάλης συσπείρωσης που σημειώνεται στον κατακερματισμένο, τα τελευταία χρόνια, χώρο της Κεντροαριστεράς:
1. Η πολιτική πίεση που ασκεί η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα θέλει να αποτελέσει τον βασικό φορέα του «κεντροαριστερού πόλου», έχοντας και τις ευλογίες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
2. Η αντίστοιχη πίεση που ασκεί η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη που κυριαρχεί, σχεδόν απόλυτα, στον χώρο των «φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων».
3. Η αποδοχή από την Φ. Γεννηματά του αιτήματος του Στ. Θεοδωράκη να μην αφορά η εκλογική διαδικασία τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, αλλά νέο φορέα.
4. Οι εύστοχοι χειρισμοί του πρόεδρου της Επιτροπής Διαδικασιών και Δεοντολογίας, Ν. Αλιβιζάτου, ο οποίος στην ουσία επέβαλε την ηλεκτρονική ψηφοφορία, πράγμα που ζήταγαν οι Στ. Θεοδωράκης και Γ. Καμίνης.
Η πολιτική ασάφεια
Ωστόσο, ο ούριος άνεμος αισιοδοξίας που προκαλεί η νέα κεντροαριστερή συσπείρωση, δεν μπορεί να κρύψει την ασάφεια γύρω από την πολιτική ταυτότητα του νέου φορέα:
- Ο νέος φορέας θα είναι ενιαίο κόμμα (κάτι στο οποίο παραπέμπει η εκλογή αρχηγού από τη βάση) ή ομοσπονδία κομμάτων και ομάδων; Αν προκριθεί η λύση του ενιαίου φορέα, θα αυτοδιαλυθούν τα κόμματα που θα τον αποτελέσουν;
- Ποιο θα είναι το ακριβές πολιτικό προφίλ του νέου φορέα όταν υπάρχουν διαφωνίες ακόμα και για την κεντρική ιδεολογική αναφορά, αφού άλλοι μιλάνε για Κεντροαριστερά (όπως η Φ. Γεννηματά) και άλλοι για προοδευτικό Κέντρο, όπως ο Στ. Θεοδωράκης;
- Σε τι ακριβώς διαφοροποιείται ο νέος φορέας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, όταν ακόμα και τα δύο μεγάλα κόμματα συγκλίνουν τόσο πολύ στην οικονομική πολιτική (λόγω μνημονιακής επιτροπείας), ώστε να πρέπει να «ανακαλύπτουν» ιδεολογικές διαφορές (όπως αυτή της εξίσωσης κομμουνισμού - ναζισμού) για να διαφοροποιούνται;
- Πώς θα εγγράφεται ο νέο φορέας στη μεγάλη παράδοση του ΠΑΣΟΚ και του Αντρέα Παπανδρέου; Αποτελεί κομμάτι αυτής της παράδοσης ή συνιστά ρήξη και αλλαγή παραδείγματος;
Το ζήτημα των συμμαχιών
Προς το παρόν, οι υποψήφιοι αρχηγοί αρχίζουν να ανοίγουν τα χαρτιά τους για το ζήτημα ενδεχόμενων συμμαχιών. Με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ μοιάζει να είναι το βασικό ερώτημα που θα κρίνει την εκλογή του αρχηγού.
- Η Φ. Γεννηματά επιμένει σταθερά στην γραμμή «ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε ΝΔ [...] Όσο πιο γρήγορα φύγει αυτή η κυβέρνηση, τόσο το καλύτερο. Αλλά αυτό δεν αρκεί [...] Όποιος βλέπει μόνο την ανάγκη να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και αδιαφορεί για τα υπόλοιπα, ουσιαστικά λέει στον κόσμο να ψηφίσει Νέα Δημοκρατία και να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε εφεδρεία», είχε πει χαρακτηριστικά στο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, τον περασμένο Ιούνιο.
- Στ. Θεοδωράκης και Γ. Καμίνης φαίνεται ότι προκρίνουν τη συμμαχία με τη ΝΔ, σε συνέχεια του «Μένουμε Ευρώπη» και της καμπάνιας για το "Ναι" στο δημοψήφισμα. Είναι ενδεικτικό ότι στη δήλωσή του στο Βήμα της Κυριακής ο Στ. Θεοδωράκης έκανε ονομαστική κριτική αναφορά μόνο στους «ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» οι οποίοι «αντιγράφουν όλα τα κακά του παλιού πολιτικού συστήματος».
- Γιάννης Ραγκούσης και Γιάννης Μανιάτης, πιστοί στη «εκσυγχρονιστικό» παρελθόν τους, προσβλέπουν και αυτοί σε μια συμμαχία με τη ΝΔ. Σε άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής, ο Γιάννης Ραγκούσης αναφέρει ότι ο τόπος δεν μπορεί να κάνει νέα αρχή όσο «ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί δεσπόζουσα θέση ως τρέχουσα ή δυνητική κυβέρνηση».
- Στον αντίποδα φαίνεται να κινείται ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης ο οποίος διατηρεί σαφώς πιο «αριστερό» προφίλ, κοντά στις παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ. Προς το παρόν πάντως ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει ανακοινώσει επισήμως την υποψηφιότητά του.