Το Μαξίμου σε ρυθμούς... Κρεμλίνου!

Η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να επιμείνει στη «γραμμή Κοντονή» σε ό,τι αφορά το ζήτημα της εξίσωσης κομμουνισμού - ναζισμού. Πέρα, όμως, από το συγκεκριμένο ζήτημα, που από το πουθενά έγινε κυρίαρχο στην πολιτική ατζέντα, η κυβέρνηση έχει επιλέξει να παίξει το «ιδεολογικό χαρτί» προκειμένου να συσπειρώσει τα αριστερά πολιτικά ακροατήρια.

«Ανιστόρητος συσχετισμός»

«Ο συσχετισμός ναζισμού - κομμουνισμού εκτός από ανιστόρητος είναι και πολιτικά άκρως επικίνδυνος στην τρέχουσα συγκυρία. Στην πραγματικότητα αθωώνει τον ναζισμό την ώρα ακριβώς που η άκρα Δεξιά σηκώνει κεφάλι σε όλη την Ευρώπη». Μ' αυτά τα λόγια, αξιωματούχος του Μαξίμου, σχολίασε στο CNN Greece την πολιτική αντιδικία που έχει ξεσπάσει με τη ΝΔ και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αναφορικά με την απόφαση του Σταύρου Κοντονή να μην παραστεί στην συνέδριο «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα». Το συνέδριο οργανώνεται από την εσθονική κυβέρνηση η οποία προεδρεύει αυτή τη στιγμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Ο ναζισμός και ο κομμουνισμός δε θα μπορούσαν ποτέ να υπάρχουν ως τα δύο μέρη της ίδιας εξίσωσης», εξήγησε τη στάση του ο υπουργός Δικαιοσύνη.

Πηγή: Getty Images

Τόσο από το σχόλιο του αξιωματούχου όσο και από τη συνολική στάση των κυβερνητικών στελεχών, προκύπτει ότι το Μαξίμου στηρίζει 100% την απόφαση Κοντονή -κάτι που ενισχύει τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης εν όψει του ανασχηματισμού. Για την ακρίβεια, το Μαξίμου δεν στηρίζει απλώς, αλλά επιχαίρει για τον θόρυβο που προκάλεσε η ΝΔ και τα φιλικά σε αυτήν ΜΜΕ.

Ιδεολογική πόλωση

Γιατί είναι ικανοποιημένο όμως το Μαξίμου από τη φασαρία περί... κομμουνισμού; Γιατί η εν λόγω συζήτηση αποτελεί το δεύτερο επεισόδιο μιας στρατηγικής που ξεκίνησε με τους σημαιοφόρους των παρελάσεων και τα νομοσχέδια για Υγεία και Παιδεία. Καθόλου τυχαία τα δύο ζητήματα προέκυψαν αμέσως μετά την ολοκλήρωση τη δεύτερης αξιολόγησης, η οποία κατάφερε νέο βαρύ πλήγμα στις σχέσεις πολιτικής εκπροσώπησης του ΣΥΡΙΖΑ με τα αριστερά ακροατήρια. Μέσω, λοιπόν, της ανακίνησης ή και δημιουργίας ζητημάτων που σχετίζονται περισσότερο με το ήδη διαμορφωμένο ιδεολογικό - αξιακό σύστημα των πολιτών πάρα με τον εν εξελίξει πολιτική - οικονομική συγκυρία, η κυβέρνηση επιδιώκει:

- Να αλλάξει την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης, αφήνοντας στην άκρη (όσο αυτό γίνεται...) τα «δύσκολα» οικονομικά προβλήματα.

- Να πολώσει ιδεολογικά το πολιτικά σκηνικό στη βάση αναφορών στη σύγκρουση ΕΑΜικού - αντιεαμικού μπλοκ.

- Να στείλει το μήνυμα στους αριστερούς ψηφοφόρους ότι η «καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ» χτυπάει αριστερά.

- Να ωθήσει τη ΝΔ στη θεωρούμενη από το Μαξίμου «ακραία» ατζέντα των Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη, αποκόπτοντας την από στρώματα που δεν αναφέρονται ιδεολογικά στη Δεξιά.

-Να συμπιέσει τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και όλο τον ενδιάμεσο χώρο του «μικρού δικομματισμού».

- Να αυξήσει, εντέλει, την πολύ χαμηλή συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.

Μένει, λοιπόν, να δούμε ποιο ζήτημα θα προκύψει μετά τον... κουμμουνισμό.