Γκρίνιες και ψίθυροι και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για τον Στέλιο Παππά

Όπως εξηγεί στο CNN Greece κυβερνητικός αξιωματούχος, που πληροφορήθηκε την είδηση από το διαδίκτυο, «δεν μιλάμε για τα λάθη της πρώτης περιόδου, όπου συχνά η επιλογή υπουργών και άλλων στελεχών της δημόσιας διοίκησης έγινε με κριτήρια αδιανόητα όχι μόνο ως προς τις ικανότητες, αλλά και το συνολικό προφίλ τους, για μια κυβέρνηση που θέλει να ονομάζεται αριστερή».

Το πρώτο διάστημα, βέβαια, τα περιθώρια ανοχής ήταν πολύ μεγαλύτερα. Σήμερα όμως;

Το πρόβλημα με την επιλογή του Στέλιου Παππά δεν είναι πρωτίστως, όπως είπαν πολλοί, ότι είναι πατέρας του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής. Και όντως δεν είναι αυτό το πρόβλημα, επειδή ο Στέλιος Παππάς είναι αυτόφωτος: έχει μακροχρόνια και αυτοτελή παρουσία στην πολιτική και τη Αριστερά. Ο διορισμός του δεν έγινε επειδή είναι πατέρας του υπουργού, αλλά λόγω της πολιτικής διαδρομής του. Και φυσικά τέτοιες κατηγορίες, όταν ακούγονται από τη ΝΔ (με αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιο του Κώστα, αδελφό της Ντόρας κ.λπ.) και το ΠΑΣΟΚ (με αρχηγό τη Φώφη Γεννηματά, κόρη του Γιώργου), που έχουν διαπρέψει σε διορισμούς συγγενών, ελάχιστα πειστικές είναι. Η επιλογή του Στ. Παππά ήταν "αμιγώς πολιτική", όπως δήλωσε και ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Και εδώ, σύμφωνα με το συνομιλητή μας, αρχίζουν τα προβλήματα.

​Πρόβλημα πρώτο. Αρκεί αυτή η θητεία στον χώρο της Αριστεράς και η όποια προσφορά στο κόμμα και το κίνημα για να επιλεγεί κανείς σε μια τέτοια θέση; Μπορεί να είναι αυτό το βασικό κριτήριο; Στον ΟΑΣΘ, άραγε, ο Στ. Παππάς θα οργανώνει πορείες, συνδιασκέψεις ή συνέδρια; Ασφαλώς και όχι, μας επισημαίνει το στέλεχος της κυβέρνησης.

​Πρόβλημα δεύτερο. Το βιογραφικό του νέου προέδρου. Είναι οικονομολόγος και πρώην πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου. Τον κάνουν, όμως, αυτές οι ιδιότητες κατάλληλο για πρόεδρο του ΟΑΣΘ; Δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι, νέοι ή μεγαλύτεροι, συγκοινωνιολόγοι, οικονομολόγοι, με ουσιαστικά και τυπικά προσόντα, γνώση του αστικού ιστού, των συγκοινωνιακών και των κυκλοφοριακών προβλημάτων της Θεσσαλονίκης, καταλληλότεροι; Ασφαλώς υπήρχαν, και μάλιστα πολλοί. Όπως υπήρχαν και για την ΕΡΤ, αλλά και εκεί επελέγη πρόσωπο με πιθανόν "βαρύ" βιογραφικό ως νομικός αλλά καθόλου ειδικός στα της τηλεόρασης. «Ούτε εκεί δεν υπήρχε ένας νέος άνθρωπος με τα ειδικά προσόντα που απαιτούνται να αναλάβει;», διερωτάται ο συνομιλητής μας.

​Πρόβλημα τρίτο. Πέραν του βιογραφικού, ειδικά σε μια πολιτική επιλογή, πρέπει να συνεκτιμώνται και άλλοι παράγοντες. Όπως γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην Αυγή (11.8.2017):

Oι συσχετισμοί, οι αντιδράσεις, η εντύπωση, η εικόνα, ο αντίπαλος. Αν τα αφαιρέσουμε αυτά, τότε πέφτουμε ή στο αμάρτημα της άγνοιας ή στο λάκκο της αλαζονείας.

Ο Χ. Γολέμης (πρόσφατα παραιτηθείς από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς) σημειώνει στα facebook ότι: «Aνεξάρτητα από το αν είναι σωστή ή όχι η κυβερνητική επιλογή για τον ΟΑΣΘ, και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι μια ζωή διαφωνώ σε πολλά με τον σύντροφο Στέλιο Παππά, θέλω να πω ότι όσοι υποστηρίζουν ότι ανέλαβε τη θέση για να τα ‘κονομήσει’ ή να ‘βολευτεί’ είναι πολύ ανόητοι, για να χρησιμοποιήσω μια ήπια έκφραση».

Και έχει δίκιο. Αυτό, όμως, δεν τον κάνει και κατάλληλο... Σε άσχετη, μάλιστα, στιγμή, παλιότερα, ο διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣYΡIZΑ, Κ. Ζαχαριάδης, έγραφε στο twitter:

Όταν πρώτου βαθμού συγγενής αιρετού είναι ο καλύτερος για μια θέση που προκηρύσσεται δημόσια από την κυβέρνηση, ας επιλέγουμε τον δεύτερο καλύτερο". Και ισχύει... Η δε Μ. Κανελλοπούλου, πρώην βουλευτής του ΣυΡιζΑ, τονίζει στο facebook: "Καταδικάζω την οικογενειοκρατία από όπου κι αν προέρχεται, και όσο κι αν αξίζει.

Η επιλογή του Στ. Παππά, ανεξάρτητα από τα προσόντα του ή όχι, είναι πολιτικό λάθος. Τα social media βοούν ότι πρόκειται για ένα διορισμό με κριτήρια κομματικά και νεποτισμού. Η επιλογή αυτή, μάλιστα, ήρθε, και ως συνέχεια του διορισμού της Βασιλικής Θάνου ως προϊσταμένης του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού. Οι δύο περιπτώσεις είναι, βέβαια, διαφορετικές, όπως πολύ διαφορετικό είναι και το προφίλ των δύο προσώπων. Ωστόσο, υπάρχει ένα σοβαρό κοινό: Είναι, και οι δύο, κινήσεις πολιτικά και επικοινωνιακά εντελώς άστοχες. Και στις δύο, ενώ το όποιο όφελος είναι αμφίβολο, η ζημία από τις κακές εντυπώσεις και τις αντιδράσεις που προξενούν είναι προφανής.

Ακόμα χειρότερα, οι σοβαρές και ευρέoς φάσματος αντιδράσεις που ακολούθησαν τον διορισμό της κ. Θάνου δεν έδειξαν να έχουν κανένα αποτέλεσμα, δεν ίδρωσε εξαιτίας τους το αυτί των παροικούντων στο Μαξίμου, τονίζει ο συνομιλητής μας. Και έχουμε το εξής παράδοξο φαινόμενο: ενώ η κυβέρνηση ξεκινάει έχοντας τη μεγάλη πλειονότητα του κόσμου και το δίκιο με το μέρος της (ο ΟΑΣΘ ήταν μια πολλαπλά αμαρτωλή ιστορία), αμέσως μετά, από μόνη της, πετυχαίνει ένα μεγαλειώδες αυτογκόλ. Έχει γίνει και άλλες φορές, έλεγε με νόημα ο ίδιος αξιωματούχος. Γιατί άραγε;

Οι απαντήσεις είναι πολλές: "γραμμάτια" που ξεπληρώνονται, εντελώς λανθασμένη αντίληψη και αλλοίωση των κριτηρίων για τις θέσεις, τους διορισμούς και τις ικανότητες των προσώπων, άγνοια της πραγματικότητας, έλλειψη επαφής με την κοινωνία, υποτίμηση των αντιδράσεων, επικίνδυνη επιπολαιότητα ή και έκφραση αλαζονείας της εξουσίας.

Ό,τι και να επιλέξει κανείς από τα παραπάνω, ή και όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν βαδίζει σύμφωνα με κάποιες (μίνιμουμ) επιταγές της Αριστεράς. Η μόνιμη δε επωδός "τα ίδια έκαναν και οι άλλοι" δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελεί αιτιολογία. Ναι, οι "άλλοι" έκαναν τα ίδια και τρισχειρότερα, γι’ αυτό, όμως, ακριβώς απαξιώθηκαν πλήρως. Γι’ αυτό ο κόσμος ψήφισε και ξαναψήφισε τον ΣYΡIZΑ: για να μην ξανακάνει τα ίδια, για να ασκήσει την εξουσία με άλλο ήθος, ύφος και αποτελεσματικότητα. Όσο δεν το καταλαβαίνουμε τείνουμε τάχιστα να γίνουμε ένα με τους "άλλους" και να απαξιωθούμε μαζί τους, αναφέρει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.