Παππάς: Δεν είναι απίθανο να μεταφερθεί η λύση στη Σύνοδο Κορυφής
«Δεν θα το θεωρήσω απίθανο να μεταφερθεί η λύση στην προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής, μια εβδομάδα αργότερα», τόνισε σε ραδιοφωνική εκπομπή, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς.
Ο κ. Παππάς μιλώντας στον Flash 96, είπε ότι η κυβέρνηση χρειάζεται λύση χωρίς να αποκλείει το ενδεχόμενο η λύση αυτή να δοθεί στη Σύνοδο Κορυφής. «Η κυβέρνηση λέει ότι χρειαζόμαστε λύση, δεν λέει ότι οπωσδήποτε πρέπει να δοθεί εκεί ή αλλού – δεν θα το θεωρήσω απίθανο να μεταφερθεί η λύση στην προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής, μια εβδομάδα αργότερα».
Και συνέχισε: «Για να υπάρξει λύση πρέπει να φύγει το προπέτασμα καπνού των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Υπάρχουν πολλές τεχνικές λύσεις, δυνατότητες και εναλλακτικές – πολιτική βούληση χρειάζεται».
Σύμφωνα με τον κ. Παππά, η πρόταση που προβλέπει ρήτρα ανάπτυξης σχετικά με την εξυπηρέτηση του χρέους ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα Γερμανίας-ΔΝΤ, αντιστρέφει την έως τώρα οικονομική λογική των προγραμμάτων. «Δεν είναι απλώς μια ρύθμιση που διευκολύνει», επισημαίνει.
Ο υπουργός υπογράμμισε ότι η έξοδος στις αγορές και η ομαλή χρηματοδότηση είναι το μέσο για να πετύχουμε το σκοπό της δίκαιης ανάπτυξης. «Δεν θα κάνουμε επιλογές που υπονομεύουν τις αναπτυξιακές προοπτικές, όπως έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά το 2014», ξεκαθάρισε.
Ο κ. Παππάς εκτίμησε ότι θα υπάρξουν εξελίξεις τις επόμενες ημέρες στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του».
Αναλυτικά
«Η ελληνική κυβέρνηση έχει πει ότι χρειαζόμαστε μία λύση, δεν έχει πει ότι οπωσδήποτε πρέπει να δοθεί εκεί ή αλλού. Υπάρχουν τρόποι να δοθούν λύσεις. Αυτή τη στιγμή αν θέλετε την προσωπική μου γνώμη δε θα το θεωρήσω απίθανο να μεταφερθεί η λύση στη Σύνοδο Κορυφής, η οποία είναι έτσι κι αλλιώς προγραμματισμένη. Δεν το θεωρώ απίθανο, δε θα είναι και η πρώτη φορά που έχει γίνει.
Νομίζω ότι για να υπάρξει λύση πρέπει πραγματικά να φύγει από τη μέση το προπέτασμα καπνού των πολιτικών σκοπιμοτήτων, έτσι δεν είναι; Διότι άκουγα και πριν το ρεπορτάζ το οικονομικό που είχατε με την ανταποκρίτριά σας – υπάρχουν κάποια οικονομικά δεδομένα, υπάρχουν πλείστες όσες τεχνικές λύσεις οι οποίες μπορούν να δώσουν το ζητούμενο για το ελληνικό χρέος, το ζήτημα είναι πολιτική βούληση κατά τη γνώμη μου. Έτσι δηλαδή έχει αναφανεί και όποιος παρακολουθεί το ρεπορτάζ θα δει ότι πραγματικά υπάρχουν πάρα-πάρα πολλές δυνατότητες και πάρα πολλές εναλλακτικές ούτως ώστε να καταλήγουν σε ένα αποτέλεσμα το οποίο είναι επιθυμητό και νομίζω απολύτως εφικτό.
Η πρόταση για τη ρήτρα ανάπτυξης δεν είναι μια δευτερεύουσα πρόταση κατά τη γνώμη μας, είναι μία πρόταση η οποία αντιστρέφει την οικονομική λογική των προγραμμάτων. Δηλαδή, τι είχαμε μέχρι στιγμής; Είχαμε οικονομικά προγράμματα τα οποία επέβαλαν μία δημοσιονομική προσαρμογή για να εξυπηρετηθεί το χρέος, ακόμα και εις βάρος της ανάπτυξης. Δεν έμπαινε η ανάπτυξη στην εξίσωση. Υπήρχε ένας απλός υπολογισμός των μεγεθών, μία πάρα πολύ φτωχή από την άποψη της οικονομικής ανάλυσης προσέγγιση και έλεγε: τόσα χρειαζόμαστε, τόσα θα κόψουμε, προχωράμε παρακάτω, δεν πάει να έχουμε και ύφεση 25%, όπως έγινε στη χώρα μας; Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τώρα, με την πρόταση αυτή βλέπουμε το χρέος να κατεβαίνει μία κλίμακα παρακάτω και στην πρώτη προτεραιότητα να μπαίνει η ανάπτυξη. Και η πρόταση αυτή έρχεται να αποτυπώσει μία λογική η οποία θέλει το χρέος ως μέγεθος να μην μπαίνει εμπόδιο στις προοπτικές ανάπτυξης. Δηλαδή, θα το αποπληρώνεις όταν έχεις ανάπτυξη, όταν μπορείς.
Η έξοδος στις αγορές και η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας, η ομαλή της χρηματοδότηση, είναι το μέσο, δεν είναι ο σκοπός. Είναι λοιπόν, το μέσο για να πετύχουμε το σκοπό της δίκαιης ανάπτυξης. Εάν δεν έχουμε ομαλή χρηματοδότηση, όπως δεν είχαμε τα προηγούμενα χρόνια – δηλαδή το 2010 όπου βίαια κλείσανε οι κάνουλες της χρηματοδότησης, ή μετά που είχαμε τα capital controls κλπ, κλπ – αντιλαμβάνεστε ότι αυτό αποτελεί εμπόδιο. Άρα εμείς την ομαλή χρηματοδότηση τη θέλουμε για να μπορέσουμε να πετύχουμε τη δίκαιη ανάπτυξη. Δε θα κάνουμε επιλογές οι οποίες υπονομεύουν τις αναπτυξιακές προοπτικές, με την υπόσχεση ομαλής χρηματοδότησης. Αυτό έγινε το 2014, έγινε με την άγαρμπη, άτσαλη, ψεύτικη, κάλπικη προσπάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά να βγει στις αγορές.»