H κυβέρνηση σε σταυροδρόμι: Τα τρία σενάρια μετά το Eurogroup
Τρία, μόλις, εικοσιτετράωρα μετά το Eurogroup της 22ης Μαΐου ό,τι γράφεται είναι ακόμα εν θερμώ. Όμως, δεν μοιάζει υπερβολική η εκτίμηση ότι στις Βρυξέλλες η κυβέρνηση υπέστη ήττα.
Η αναπάντεχη αποδοχή από τον Πολ Τομσεν της πρότασης του Βόλφγανγκ Σόιμπλε για το ελληνικό χρέος, οδηγεί σε πλήρη αποτυχία όλους τους στόχους της κυβέρνησης. Ήτοι:
- Η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί ότι δεν θα πάρει νέα μέτρα που τελικά πήρε.
- Είχε δηλώσει ότι «δίνει» τα μέτρα για να «πάρει» το χρέος. Αν περάσει η γραμμή Σόιμπλε, οι ρυθμίσεις του χρέους αναβάλλονται.
- Είχε ονομάσει την ένταξη στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) ορόσημο για την επάνοδο της οικονομίας στην κανονικότητα. Τώρα το QE αναβάλλεται μαζί με το χρέος.
Η δήλωση Τσίπρα σηματοδοτεί στροφή;
Μια αποστροφή της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα χτες το μεσημέρι στο υπουργείο Ενέργειας ήταν αρκετή για να δημιουργήσει αίσθηση. Ο πρωθυπουργός ούτε λίγο, ούτε πολύ υπονόησε ότι θα μπορούσε να δεχτεί τη πρόταση Σόιμπλε (που είχε απορρίψει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στο Eurogroup) ως plan B. Ο πρωθυπουργός είπε ότι «πιστεύω ότι ο στρατηγικός στόχος να μπορέσει η χώρα με το πέρας του τρίτου προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018, να έχει δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές με σταθερά επιτόκια, είναι στρατηγικός στόχος και κάτι τέτοιο είναι κοντά. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια λύση για το χρέος σαν αυτή που μας παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, και αρνηθήκαμε, όχι τόσο αισιόδοξη που να αντιστοιχεί στις θυσίες του ελληνικού λαού, πόσο δε μάλλον με μια ακόμα καλύτερη που παλεύουμε και διαπραγματευόμαστε αυτές τις μέρες».
Μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε, το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου κινητοποιήθηκε για να στείλει το μήνυμα ότι η κυβερνητική γραμμή δεν αλλάζει, και πράγματι δεν αλλάζει, παραμένοντας στην τοποθέτηση ότι η πρόταση Σόιμπλε δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί δεν δίνει πραγματική λύση στο ζήτημα του χρέους.
Τελικά το βράδυ, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας ξεκαθάρισε την κυβερνητική γραμμή: «Πολλοί και πολλές αναρωτιέστε εξάλλου για ποιο λόγο δεν στάθηκε εφικτή μια συνολική συμφωνία προχθές στη συνεδρίαση του EG. Και η απάντηση είναι σαφής: Διότι υπήρξε μια προσπάθεια να προωθηθεί και πάλι μια θολή λύση. Μια λύση μετάθεσης του προβλήματος. Μια λύση που δεν αντιστοιχούσε στο οικονομικό κλίμα, στα δημοσιονομικά αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας αλλά ούτε και στις θυσίες του ελληνικού λαού. Μια λύση που δεν έδινε οριστικό τέλος στις αμφιβολίες για τη συμμετοχή ή μη του ταμείου. Διότι εμπεριείχε μεν μια πρόταση ρύθμισης του ελληνικού χρέους αλλά αυτή δεν ήταν αρκετή. Και δεν ήταν αρκετή κυρίως διότι έδινε πάτημα για τη συνέχιση της επαμφοτερίζουσας στάσης του Ταμείου».
Το CNN Greece είναι σε θέση να γνωρίζει ότι σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει γραμμή το Μαξίμου και, όπως μας δήλωσε αξιωματούχος του, "η ερμηνεία που δόθηκε στην αναφορά του Πρωθυπουργού ήταν λανθασμένη"
Τα τρία σενάρια
Ωστόσο, η διευκρίνηση και από τον πρωθυπουργό δεν αλλάζει το γεγονός ότι από εδώ και πέρα, και το Μαξίμου το γνωρίζει πολύ καλά, υπάρχουν τρεις εναλλακτικές:
1. Η κυβέρνηση μετά από έναν μαραθώνιο διεθνών πιέσεων καταφέρνει να πάρει μια συμφωνία για το χρέος που θα επιτρέψει την ένταξη της Ελλάδας στο QE. Σε αυτήν την περίπτωση θα μιλάμε για περιφανή κυβερνητική νίκη. όμως πολύ δύσκολα θα αλλάξουν γνώμη Σόιμπλε και Τόμσεν...
2. Ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει να ρίξει τη "ζαριά", όπως έκανε το καλοκαίρι του 2015. Δεν δέχεται τη λύση που του δίνεται και οδηγεί τη χώρα στις εκλογές διεκδικώντας (πάλι) ισχυρή εντολή. Μέχρι στιγμής, από το ρεπορτάζ δεν προκύπτει ότι στο Μαξίμου κερδίζει υποστήριξη αυτή η πρόταση.
3. Στο Λουξεμβούργο, όπου θα πραγματοποιηθεί το επόμενο Eurogroup, στις 15 Ιουνίου, η κυβέρνηση συνθηκολογεί προκειμένου να πάρει τη δόση και μην χρεοκοπήσει η χώρα.
Με μεσοβέζικη λύση, όμως, η οικονομία παραμένει σε ασφυκτικό «pressing» για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμα, ενώ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι τα αντισταθμιστικά μέτρα δεν θα ενεργοποιηθούν στο σύνολο τους το καλοκαίρι του 2018. Αυτό αποτελεί και το πιο πιθανό σενάριο. Ταυτόχρονα, όμως, αυτό το σενάριο μπορεί να σημάνει και ένα ανυπέρβλητο πολιτικό αδιέξοδο για τον ΣΥΡΙΖΑ