Γιατί η κυβέρνηση είναι «στριμωγμένη» μετά το Eurogroup

Κι' αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι, ανεξάρτητα από τις αισιόδοξες δηλώσεις που προβλέπουν συμφωνία και για το χρέος στις 15 Ιουνίου. Τις επόμενες μέρες, και πιο συγκεκριμένα μέχρι το Eurogroup της 15ης Ιουνίου, οι διαρροές αξιωματούχων θα πληθαίνουν καθώς όλοι οι "παίχτες" (Ελλάδα, ΔΝΤ, Κομισιόν, Βερολίνο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κ.ά.) θα προσπαθήσουν να πάρουν "θέση" ενόψει της κρίσιμης συνεδρίασης.

Ήδη η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt υποστηρίζει ότι το ΔΝΤ τα "βρήκε" με το Βερολίνο και είναι πρόθυμο να μετάσχει στο νέο ελληνικό πρόγραμμα. Το θέμα, όμως, είναι πως τα "βρήκε"; Με συμφωνία "βιτρίνα" όπου δεν θα βάλει ούτε ένα ευρώ αλλά θα δηλώνει "παρών" στο πρόγραμμα για να εξυπηρετήσει εκλογικά τον Σόιμπλε; Και αν "ναι" τι θα γίνει με την έκθεση βιωσιμότητας του χρέους; Είναι βιώσιμο; Ή θα καταθέσει την άποψή του μετά τις γερμανικές εκλογές; Έχει υπάρξει, δηλαδή, συμβιβασμός μεταξύ Σόιμπλε και Λαγκάρντ; Θα φανεί τις επόμενες ώρες...

Ουσιαστικά η συζήτηση δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά.

- Ο Σόιμπλε επιμένει να παραμείνει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα χωρίς, όμως, να υπάρξει καμιά ανακοίνωση μέτρων απομείωσης του χρέους.

- Το ΔΝΤ, φαίνεται να έχει απομακρυνθεί (ή να απομακρύνεται) από την αρχικές τους θέσεις -"δεν μπαίνουμε στο πρόγραμμα χωρίς το ελληνικό χρέος να είναι βιώσιμο". Στην πρώτη αξιολόγηση, όμως, αποφάσισε και έμεινε ως παρατηρητής. Κανείς δεν αποκλείει ότι μπορεί να το επαναλάβει, ιδιαίτερα αν τα έχει βρει με το Βερολίνο σε βάρος της Ελλάδας.

- Η Ελλάδα βρέθηκε με τα (κοινωνικά) μέτρα ψηφισμένα και κανένα μέτρο για ρύθμιση του χρέους. Κανείς, βέβαια, δεν ζητά να εφαρμοστούν σήμερα τα συγκριμένα μέτρα για το χρέος αλλά ΔΝΤ και Μαξίμου ζητούν να καθοριστούν τώρα τα μέτρα προκειμένου να υλοποιηθούν με το τέλος του προγράμματος.

Αυτό το τρίγωνο δεν είναι ισόπλευρο

Οι δυο πλευρές του (ΔΝΤ και Βερολίνο) μπορεί "χοντρικά" να είναι ίσες, ωστόσο η τρίτη πλευρά, η ελληνική, είναι εμφανώς σε δυσχερέστερη θέση. Φυσικά και τα πράγματα δεν είναι ίδια με το 2015 αλλά η κυβέρνηση βρίσκεται ιδιαίτερα "στριμωγμένη". Όχι τόσο από τα πρωτογενή πλεονάσματα που έπεσαν στο τραπέζι του Eurogroup (3,5% μέχρι το 2022 και μετά 2,0% ή 2,2% μέχρι το 2060), ή με την χρονική επέκταση του χρέους και τα σταθερά επιτόκια. Όταν το θέμα είναι η ρύθμιση του χρέους είναι αναγκαίο να συζητάς και μέχρι το 2060! "Χρωστάμε 320 δισ. ευρώ", μας εξηγεί αξιωματούχος της κυβέρνησης. "Η ρύθμιση πρέπει να γίνει σε βάθος χρόνου -πενήντα χρόνια και πάνω- για να έχει λογική. Δεν μπορείς να ρυθμίσεις 320 δισ. ευρώ σε πέντε χρόνια!".

Η λύση που προτάθηκε στο Eurogroup, σύμφωνα με τον ίδιο αξιωματούχο, προέβλεπε την παραμονή του Ταμείου στο πρόγραμμα αλλά δεν εξασφάλιζε την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση (QE) της ΕΚΤ. Όπως σημειώνουν πηγές του Μαξίμου δεν είχε κανένα απολύτως λόγο η κυβέρνηση να συμφωνήσει σε ένα κοινό ανακοινωθέν χωρίς να εξασφαλίζει το QE. Μαζί της συντάχθηκαν Γάλλοι και Ιταλοί. Όχι γιατί την... αγαπούν ή είναι μεσογειακές χώρες αλλά, πιθανόν, γιατί βλέπουν σε μερικά χρόνια τον εαυτό τους στη θέση της Ελλάδας ή γιατί ο Μακρόν θέλει να δείξει ένα νέο πρόσωπο για την Ευρώπη -άλλωστε, μιλά για "επανίδρυση της Ευρώπης".

Ο Β. Σόιμπλε εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι "θα βρούμε λύση". Ο καθένας, βέβαια, ονειρεύεται μια διαφορετική Ευρώπη -κατά πως βολεύει τις φιλοδοξίες και την χώρα του. Ακόμα, όμως, και αν βρεθεί λύση για το ελληνικό χρέος είναι φανερό ότι αν δεν αλλάξει η λογική της Ευρώπης το μέλλον προβλέπεται δύσκολο. Δυστυχώς η ειδωλολατρία της οικονομίας κερδίζει έδαφος και στην Ευρώπη...