Η προειδοποίηση της ομάδας των 53+ στον Αλέξη Τσίπρα για τα σκληρά μέτρα

Η ομάδα της οποίας ηγετικό στέλεχος είναι και ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, ασκεί έντονη κριτική στο κυβερνών κόμμα, λέγοντας πως η επιχειρηματολογία υποστήριξης των αντίμετρων κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Βουλής ήταν λάθος.

Όπως επισημαίνουν στο νέο κείμενό τους που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα commonality τα «αντίμετρα που παίρνει η κυβέρνηση δεν μπορεί να υποστηρίζονται στη λογική ότι εάν στην κυβέρνηση βρίσκονταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν θα έκαναν το ίδιο».

Επιπροσθέτως, σημειώνουν πως τα θετικά μέτρα δεν θα πρέπει να προβάλλονται ως τυχαίο μπάλωμα ή ένα είδος φιλανθρωπίας, αφήνοντας σαφείς αιχμές για τον τρόπο που η κυβέρνηση «επικοινώνησε» τα λεγόμενα αντίμετρα. Παραδέχονται επίσης πως τα αντίμετρα μπορεί να αποτελούν μία επιτυχία της ελληνικής πλευράς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εξαλείψουν τις κοινωνικές πληγές που θα αποφέρουν τα υπόλοιπα μέτρα.

Στέλνουν σαφές μήνυμα στον πρωθυπουργό, τονίζοντας πως θα πρέπει να επαναληφθεί η απολύτως δεσμευτική δήλωση ότι χωρίς ουσιαστική λύση για την απομείωση του χρέους δεν υπάρχουν μέτρα, δεν ισχύουν μέτρα. Με αυτό τον τρόπο ξεκαθαρίζουν στον Αλέξη Τσίπρα πως σε περίπτωση που το Eurogroup της Δευτέρας δεν προβεί σε μία σαφή και ξεκάθαρη δέσμευση για το ελληνικό χρέος τότε η ελληνική κυβέρνηση δεν θα πρέπει να εφαρμόσει τα μέτρα, όπως άλλωστε έχει δεσμευτεί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Ζητούν αλλαγές σε πολιτικές και πρόσωπα

Η ισχυρότερη εσωκομματική φωνή εντός του ΣΥΡΙΖΑ ζητά συνολική αριστερή στροφή μέσω συγκρούσεων σε πολλαπλά επίπεδα. Ζητούν επίσης ένα πολιτικό σχέδιο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος, ενώ κάνουν λόγο για αξιολόγηση και αναπροσανατολισμό σε πολιτικές και πρόσωπα.

Στο κείμενό τους βέβαια επικροτούν τη στάση των υπουργών στη Βουλή να μην πανηγυρίζουν συγκρίνοντας μνημόνια και περιγράφοντας success story και μιλούν για μετρημένα λόγια «από αριστερή σκοπιά με τον αναγκαίο αναστοχασμό, με στοιχεία αυτοκριτική και με τη γενναιότητα παραδοχής λαθών».

Το κείμενο της ομάδας 53+

Σωστά έπραξαν αρκετοί υπουργοί αλλά και βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ που στις ομιλίες τους στη Βουλή όχι μόνο δεν πανηγύριζαν για όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο της 2ης αξιολόγησης, αλλά τόνιζαν ταυτόχρονα ότι επιστρέφονται τα κελεύσματα περί ιδιοκτησίας του μνημονίου. Σωστά, επίσης, απέφυγαν το success story, τη σύγκριση μνημονίων, την αφήγηση για ξέφωτα που οσονούπω θα δούμε. Μετρημένα λόγια από αριστερή σκοπιά, με τον αναγκαίο αναστοχασμό, με στοιχεία αυτοκριτικής, με τη γενναιότητα παραδοχής λαθών, με επίγνωση των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένας ολόκληρος κόσμος.

Οι παρεμβάσεις αυτές, δημόσιες και όχι εν κρυπτώ, όχι μεταξύ μας, είναι οι μόνες που είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με τον ευρύ κόσμο της αριστεράς, με τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, που βιώνουν -ας μην το ξεχνάμε ποτέ- μια σκληρή πραγματικότητα στην καθημερινή τους ζωή. Η ειλικρίνεια, λοιπόν, η επιμονή από την πλευρά μας σε μια άλλη πολιτική και ασφαλώς ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο απεγκλωβισμού από τα μνημόνια και την επιτροπεία, είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε μπροστά μας από τη σκοπιά της αριστεράς.
Είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση επιδιώχθηκε από την πλευρά των “δανειστών τοκογλύφων” ένα ακόμη πολιτικό πλήγμα στην κυβέρνηση και την Αριστερά, στην προσπάθειά τους να μας αποκόψουν από τις κοινωνικές μας συμμαχίες και αυτό είναι ένα σημείο του πολέμου που διεξάγεται και θα συνεχισθεί. Η απόσπαση των αντίμετρων υπήρξε μια επιτυχία της ελληνικής πλευράς, η οποία, ωστόσο, αν και σημαντική, δεν μπορεί να εξαλείψει τις κοινωνικές πληγές που θα αποφέρουν τα μέτρα.

Το αντίπαλο στρατόπεδο συνεχίζει να εκτελεί το σχέδιό του, επιδιώκοντας την μετατροπή της τακτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 σε στρατηγική ήττα. Αυτή δεν αφορά μόνο το κόμμα αλλά την ίδια την κοινωνία μέσω της εξόντωσης των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και την εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου.

Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να οργανώσει την πολιτική και την κοινωνική άμυνα. Κατά συνέπεια, ακόμη και εκεί που η κυβέρνηση καταφέρνει να αντιστέκεται, συγκροτώντας –έστω και εν μέρει- κάποιες κόκκινες γραμμές, θα πρέπει να τις υποστηρίζει με όρους κοινωνικούς και ιδεολογικούς. Για παράδειγμα, τα αντίμετρα που παίρνει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να υποστηρίζονται στη λογική ότι εάν στην κυβέρνηση βρίσκονταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν θα έκαναν το ίδιο. Αντίθετα, αυτά όπως και πολλά άλλα (μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, την υγεία, την παιδεία, τις φυλακές, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ κ.ά.) θα πρέπει να προβάλλονται ως η «ταξική και κοινωνική μεροληψία» της αριστεράς δείχνοντας πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, δεν αποτελούν ένα τυχαίο «μπάλωμα» ή ένα είδος φιλανθρωπίας αλλά πως πίσω από αυτά βρίσκεται η λογική, το εγχείρημα μιας επίμονης αντίστασης την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει απέναντι στο «επεκτατικό σύστημα εξουσίας». Μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιήσει στρατηγικά τα όποια θετικά μέτρα έχει καταφέρει, να ανοίξει νέα πεδία πολιτικής, να ανακτήσει σε ένα βαθμό το χαμένο έδαφος και χρόνο, αποκαθιστώντας έτσι, έστω και εν μέρει, το χαμένο φρόνημα του πολιτικού και του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ.

Χρειάζεται, επομένως, συνολική αριστερή στροφή. Και αυτή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συγκρούσεις σε πολλαπλά επίπεδα, και ειδικά με δυνάμεις που επιδιώκουν να παρακάμψουν το δημόσιο συμφέρον, καταστρατηγώντας την δημοκρατία και την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς κινήσεις και τομές με λαϊκό και κοινωνικό πρόσημο, που θα μας επανασυνδέουν με ριζοσπαστικά, αλληλέγγυα και κινηματικά τμήματα της κοινωνίας.

Είναι απαραίτητο, λοιπόν, ένα πολιτικό σχέδιο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος με αξιολόγηση και αναπροσανατολισμό σε πολιτικές και πρόσωπα. Η επόμενη ημέρα θα έχει μεγάλες δυσκολίες και πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη για το δημόσιο χρέος. Θα χρειαστεί να επαναληφθεί και να είναι απολύτως δεσμευτική η δήλωση ότι χωρίς ουσιαστική λύση για την απομείωση του χρέους δεν υπάρχουν μέτρα, δεν ισχύουν τα επώδυνα μέτρα.