Κατάθεση Βενιζέλου για τη λίστα Λαγκάρντ - Ο διάλογος με τον πρόεδρο του δικαστηρίου

Ο κ. Διώτης, πρώην εισαγγελέας, είναι κατηγορούμενος για το αδίκημα της απιστίας στην υπηρεσία, που αφορά την μη αξιοποίηση της λίστας, που περιελάμβανε 2.062 ονόματα Ελλήνων καταθετών στο υποκατάστημα της τράπεζας HSBC στη Γενεύη, ώστε να αντλήσει στοιχεία για φορολογικούς ελέγχους.

Στο δικαστήριο κατέθεσε πρώτος μάρτυρας ο κ. Βενιζέλος, ως πρώην υπουργός Οικονομικών. Ο κ. Διώτης είχε παραδώσει στον κ. Βενιζέλο, σε στικάκι, αντίγραφο του ηλεκτρονικού αρχείου, το οποίο του είχε αποστείλει ο προκάτοχος του κ. Βενιζέλου, τότε, στο υπουργείο Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Στην κατάθεσή του ο κ. Βενιζέλος απέδωσε σε «επικοινωνιακές και πολιτικές σκοπιμότητες» την έκταση που πήρε η υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ» με σκοπό να πλήξουν την τότε κυβέρνηση. Ο μάρτυρας τόνισε πως το διάστημα εκείνο υπήρχαν «πιο βαρβάτες λίστες» που απασχολούσαν το ΣΔΟΕ, οι οποίες ήταν «νόμιμα αποκτηθείσες» που «δεν θα έβαζαν φρένο στη συμφωνία Ελλάδας-Ελβετίας για τη λήψη στοιχείων Ελλήνων καταθετών» και έφερε ως παράδειγμα την λίστα Λιχτενστάιν.

Ο πρώην υπουργός τόνισε στο δικαστήριο, πως ο ίδιος βοήθησε την υπόθεση, καθώς ήταν ο μόνος που διέθετε το «στικάκι» όταν ξέσπασε η υπόθεση και έτσι εντοπίστηκε η διαφορά των ονομάτων από 2.059 σε 2.062. Άφησε επίσης αιχμές για τον πρώην υπουργό, Γιώργο Παπακωνσταντίνου -επί της θητείας του οποίου έφθασε στην Ελλάδα το υλικό- λέγοντας ότι δεν είχε ενημερώσει τον κ. Διώτη πως το υλικό είχε ληφθεί επισήμως από τις γαλλικές αρχές, με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος να μην μπορεί, κατά την κρίση του, να το αξιοποιήσει.

Ο κ. Βενιζέλος κατέθεσε επίσης, πως «δεν υπήρξε κανένας δόλος από την πλευρά του έγκριτου εισαγγελικού λειτουργού» και εξηγώντας την επιλογή του κ. Διώτη να μην αξιοποιήσει τα στοιχεία, είπε: «Δεν ήθελε να έχει εμπλοκή, καθώς έκρινε πως η επεξεργασία των στοιχείων είναι παράνομη, αφού και το υλικό ήταν παρανόμως αποκτηθέν και επιπλέον ήθελε να διαμαρτυρηθεί για τη λήξη της θητείας του και την μη ανανέωσή της».

Πρόεδρος: Και μετά μου λέτε ότι δεν είχε δόλο;

Μάρτυρας: Λέω ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ και να αποδεχθώ, με βάση τη διαδρομή του, ότι είχε δόλο να βοηθήσει τους καταγεγραμμένους στη λίστα.

Στην δίκη παρίσταται ως Πολιτική Αγωγή το Δημόσιο, το οποίο διεκδικεί αποζημίωση 150 χιλιάδων ευρώ, ποσό που προσδιορίζεται στο παραπεμπτικό βούλευμα ως ζημιά από τις ενέργειες του κ. Διώτη.