Σ. Θεοδωράκης: Η ιστορία με τον παππού του και το Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι

Με λίγα λόγια, ο επικεφαλής του Ποταμιού, προτρέπει τον κόσμο να ζήσει το τώρα... παρά τις δυσκολίες. Αναφέρει μάλιστα το παράδειγμα του παππού του, του Σήφη, που έζησε πολέμους και σκοτωμούς, φτώχια και κακουχίες, μα πάντα στις διηγήσεις του χωρούσε και ένα γλέντι, ένας γάμος, ένας αρραβώνας... Οι ιστορίες του παππού Σήφη, λοιπόν, τον έκαναν να συνειδητοποιήσει πως τα προβλήματα πάντα θα υπάρχουν αλλά κάπου εκεί, εμείς, θα πρέπει να χωρέσουμε και τις χαρές.

Δανείζεται, μάλιστα, και μια ατάκα του Νίκολας Κέιτζ από το Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι. «Όσο μεγαλώνουν τα βάσανα, τόσο μικραίνουν οι αφορμές», λέει στην Πενέλοπε Κρουζ, θέλωντας να της δείξει πως ακόμα και στον πόλεμο πρέπει να χαιρόμαστε τις μικρές χαρές και τον έρωτα.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού, καταλήγει, λοιπόν, λέγοντας: «Μην περιμένεις να φύγει η κρίση για να χαρείς τον ήλιο και την αποκριά. Θάνατος στη μιζέρια».

Αναλυτικά:

«Στον παππού μου τον Σήφη αρέσανε οι ιστορίες. Είχε γεννηθεί το 1914. Μιλούσε για πολέμους, αντάρτες, σκοτωμούς. Φτώχεια και κακουχίες. Και ξαφνικά πρόσθετε και ένα γλέντι στο «παραμύθι» του. Ένας γάμος, ένας αρραβώνας, μια συνάντηση που γινόταν αφορμή για να στρωθούν οι τάβλες και να αρχίσουν τα ριζίτικα. Μικρός παραξενευόμουν πολύ. «Μα τη μια μέρα πολεμούσαν και την άλλη τσουγκρίζανε ποτήρια;» Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι έτσι ήταν. Όσο μεγαλώνουν τα βάσανα, τόσο μικραίνουν οι αφορμές. Το λέει κάπου και ο Νίκολας Κέιτζ στην Πενέλοπε Κρουζ στο Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι. Στον πόλεμο χαιρόμαστε τις μικρές χαρές. Κάπως έτσι της το λέει. Μην περιμένεις δηλαδή να γίνει ειρήνη, να είναι όλοι ευτυχισμένοι για να πέσεις στην αγκαλιά μου. Ζήσε το τώρα. Και για να το μεταφέρω στις μέρες μας, μην περιμένεις να φύγει η κρίση για να χαρείς τον ήλιο και την αποκριά.
Καλημέρα. Θάνατος στη μιζέρια».

Το βράδυ της Παρασκευής παίχτηκε στην τηλεόραση «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» μάλλον ο Σταύρος Θεοδωράκης ανήκει σε εκείνους που την παρακολούθησαν.