Οι ανησυχίες για τη στάση των δανειστών και ο κίνδυνος πολιτικής εξαφάνισης

Οι συσκέψεις και στο Μαξίμου είναι συνεχείς με το τριήμερο να μην υφίσταται για τους κυβερνητικούς. Όμως, ο προσδιορισμός των θετικών αντίμετρων, όπως ομολογεί κορυφαίο στέλεχος δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση καθώς:

Πρώτον, ακόμα δεν έχουν καθοριστεί επακριβώς τα υποχρεωτικά μέτρα που προτείνουν οι δανειστές. Η μείωση του αφορολόγητου θα κατέβει (από 01.01.2019) στα 6.000 ευρώ ή θα πάει ακόμα χαμηλότερα; Η σταδιακή μείωση των συντάξεων (από 01.01.2020 έως 2025) θα είναι οριζόντια; Και ποιό θα είναι το χαμηλό όριο που δεν κοπούν καθόλου; 700 ευρώ; 800 ευρώ;

Δεύτερον, η μείωση του αφορολόγητου ποιες κοινωνικές ομάδες αφορά; Έχουν ιδιόκτητα σπίτια, άρα μια μείωση του ΕΝΦΙΑ (της τάξης του 30%) αποτελεί σημαντική ανάσα γι' αυτούς; Ή είναι καλύτερα να μειωθεί ο ΦΠΑ στα τρόφιμα; Ή, μήπως, η δωρεάν χορήγηση φαρμάκων στους συνταξιούχους καλύπτει το ποσό που θα τους πάρουν από τη σύνταξη; Δύσκολη εξίσωση, ακόμη και για τους τεχνοκράτες να επεξεργάζονται σενάρια ενώ όπως παραδέχεται κομματικό στέλεχος οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια.

Στέλεχος του οικονομικού επιτελείου υπογράμμιζε με νόημα ότι η κυβέρνηση, για να επιστρέψουν οι θεσμοί την Τρίτη στην Αθήνα, έχει αποδεχτεί τρεις βασικές προϋποθέσεις:

Πρώτον, ότι υπάρχει δημοσιονομικό κενό από το 2019 και μετά. Μένει να συμφωνηθεί επακριβώς το ύψος του κενού. Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι είναι 2%, η κυβέρνηση λιγότερο -συμφώνησαν να ξαναδούν τα νούμερα.

Δεύτερον, οι περικοπές να αφορούν αφορολόγητο και συντάξεις.

Τρίτον, τα πρωτογενή πλεονάσματα, για ένα διάστημα (για δέκα χρόνια επιμένει ο Β. Σόιμπλε, τρία υποστηρίζει η κυβέρνηση), θα είναι της τάξης του 3,5%.

Η συμφωνία, στο τελευταίο Eurogroup, περιλαμβάνει και μια υπόσχεση. Να κλείσουν γρήγορα τα πάντα για να υπάρξει SLA (Staff Level Agreement) μέσα σε ένα πολύ μικρό διάστημα -κάτι λίγο παραπάνω από μια βδομάδα. Μόνο τότε μπορεί να υπάρξει ελπίδα για ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση (QE), έως τον Μάιο.

Στο Μαξίμου έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύνατον να προλάβουν την 9η Μαρτίου, ημέρα που συνεδριάζει η ΕΚΤ, και, παράλληλα, το Euro Working Group. Η επόμενη συνεδρίαση της ΕΚΤ είναι στις 27 Απριλίου, ημερομηνία οριακή για το Μαξίμου, καθώς αν δεν προλάβει να πάρει έως τότε το QE η συνέχεια είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Παράλληλα το Μαξίμου "τρέχει" και για ένα δάνειο από την Παγκόσμια Τράπεζα (ή από άλλο οργανισμό) έως 3δις ευρώ που θα στηρίξει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στόχος, όμως, υπερβολικά αισιόδοξος, όπως ομολογούν στελέχη του υπουργείου Οικονομικών.

Η διαπραγμάτευση, βέβαια, επί της ουσίας, αρχίζει την Τρίτη και φαίνεται να έχουν κατανοήσει ότι πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες θέσεις από την κυβέρνηση για όλα τα δύσκολα θέματα που έχουν μπει στο τραπέζι:

- Εργασιακά.
- Δημοσιονομικό κενό (αφορολόγητο - συντάξεις).
- Πρωτογενή πλεονάσματα.
- Ενεργειακά.

Με όλα αυτά τα σοβαρά θέματα ανοιχτά και με ασαφή συμφωνία οι "πανηγυρισμοί" μελών της κυβέρνησης, όπως λέει έμπειρο κομματικό στέλεχος, μπορούν άνετα, να χαρακτηριστούν από αφελής έως αδικαιολόγητοι. Ιδιαίτερα μετά τις δηλώσεις οριςμένων εκπροσώπων των Θεσμών που, δημόσια τουλάχιστον, εμφανίζονται ανυποχώρητοι.

Το ερώτημα, βέβαια, που πλανάται σε στελέχη της κυβέρνησης είναι τι θα συμβεί αν η χώρα δεν ενταχθεί στο QE, μετά από τόσες ουσιαστικές υποχωρήσεις. Και πως θα ενταχθεί στο QE χωρίς να έχει λυθεί το ζήτημα του χρέους; Θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία;

Σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρεωθεί και τα σκληρά μέτρα αλλά και την διάλυση της χώρας απο την χρεοκοπία. Και, όπως επισημαίνουν έμπειρα κοινοβουλευτικά στελέχη, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει τουλάχιστον με κατάρρευση και πολιτική εξαφάνιση.

Διαβάστε επίσης:

Συμφωνία δανειστών-ΔΝΤ για κοινό μέτωπο απέναντι στην Ελλάδα

Επιμένει η Γερμανία για το χρέος παρά τις πιέσεις του ΔΝΤ: Ίσως ληφθούν μέτρα