Στις... φτερούγες του Σόιμπλε η συμφωνία

Και οι δύο πλευρές, ελληνική κυβέρνηση και δανειστές (που δεν είναι, όμως, ένα συμπαγές μπλοκ, υπάρχουν πολλές αντιθέσεις, σε διάφορα σημεία: ΔΝΤ - Ευρωπαίοι, Σόιμπλε - Γάλλοι, ΔΝΤ - Σόιμπλε), γνωρίζουν την (κοινή;) πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι και που διαμορφώθηκε τις τελευταίες μέρες. Όπως γνωρίζουν και ως πού μπορεί να υποχωρήσει η κάθε πλευρά -«σε κάθε συμφωνία υπάρχουν υποχωρήσεις», μας λέει, κατηγορηματικά, το ίδιο στέλεχος του Μαξίμου.

Η αναζήτηση, όμως, της χρυσής τομής δεν είναι εύκολη υπόθεση. Και το ΔΝΤ πρέπει να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και να μην πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τις αναλύσεις του –αν και ο Π. Τόμσεν δέχθηκε ότι μπορεί να τις «ξαναδούν»– και η κυβέρνηση να μπορέσει να υπογράψει τη συμφωνία χωρίς να υπάρξουν έντονες εσωκομματικές αναταράξεις και ισχυρές αντιδράσεις στην κοινωνία. Δύσκολη υπόθεση, καθώς οι παίκτες είναι αρκετοί με αντικρουόμενα συμφέροντα, ωστόσο, τις τελευταίες ώρες, βλέπουμε μια κυβερνητική αισιοδοξία ως προς την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης.

Η αισιοδοξία, σύμφωνα με στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, πηγάζει από το γεγονός ότι επί της συγκεκριμένης πρότασης, που όλοι έχουν στα χέρια τους, μιλούν, πλέον, μόνο δύο: ο Γερούν Ντάισελμπλουμ και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος(μαζί με τον Γ. Χουλιαράκη). Ο πρόεδρος του Eurogroup διαδραματίζει τον κεντρικό ρόλο στη διαπραγμάτευση, εκ μέρους των θεσμών, κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν συνέβαινε μέχρι σήμερα, και έχει προσωπικό συμφέρον να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση. Στις 15 Μαρτίου στην Ολλανδία στήνονται κάλπες με το κόμμα του Γ. Ντάισελμπλουμ να αναμένεται να ηττηθεί. Ο ίδιος ενδιαφέρεται να παραμείνει πρόεδρος του Eurogroup και αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με λύση στο θέμα της δεύτερης αξιολόγησης αλλά και ταυτόχρονη στήριξη από τον Β. Σόιμπλε. Γι' αυτό και έχει πάρει πάνω του τη διαπραγμάτευση, προσπαθώντας να πείσει τους υπόλοιπους να συμφωνήσουν αποδεικνύοντας, μ’ αυτό τον τρόπο, και τις ηγετικές του ικανότητες. «Σε καμία περίπτωση, βέβαια», μας λέει αξιωματούχος του Υπουργείου Οικονομικών, «δεν λειτουργεί ανεξάρτητα από τον Β. Σόιμπλε οι φτερούγες του οποίου τον προστατεύουν». Και είναι οι... «φτερούγες του Σόιμπλε», που δεν επιτρέπουν μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος κάτω από το 3,5%.

Τα δεδομένα της διαπραγμάτευσης είναι «καθαρά» πάνω στο τραπέζι, οι θεσμοί δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν πίσω και η κυβέρνηση διαπραγματεύεται όχι μόνο το περιτύλιγμα αλλά και μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας. Οι θεσμοί επιμένουν για:

– Μείωση του αφορολόγητου

– Μείωση των συντάξεων

– Μείωση δαπανών στο δημόσιο.

Ουσιαστικά, μας λέει στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, το ΔΝΤ (προσπαθεί να) επιβάλλει τις δικές του απόψεις για τη φορολογία και το ασφαλιστικό (συντάξεις, κ.λπ.) μέσα από μέτρα ύψους 2% του ΑΕΠ (3,6 δισ. ευρώ, δηλαδή), ενώ παραμένει και η υποχρέωση της Ελλάδας για υψηλά πλεονάσματα 3,5%, δηλαδή αυστηρή λιτότητα, για τουλάχιστον πέντε χρόνια! Απέναντι σ’ αυτά οι δανειστές αναμένεται να δώσουν, με το τέλος του προγράμματος, μέτρα για το χρέος και αντισταθμιστικά προς όφελος των πολιτών (πιθανή μείωση ΕΝΦΙΑ, μείωση ΦΠΑ, κ.λπ.), που, όμως, δεν έχουν προσδιοριστεί ακόμα στο παραμικρό!

Η συμφωνία δεν είναι καθόλου εύκολη –όχι για το αν θα ψηφιστεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αφού, αν και με δυσχέρειες, αναμένεται να ψηφιστεί από όλους τους βουλευτές της συμπολίτευσης. Οι πραγματικές δυσκολίες είναι σε επίπεδο κοινωνίας αλλά και οικονομίας. Και θα πρέπει τα αντισταθμιστικά οφέλη να είναι τέτοια ούτως ώστε πραγματικά να μην παραχθεί ούτε ένα ευρώ λιτότητα, όπως λέει, η κυβέρνηση –δύσκολο αλλά όχι αδύνατο, με το Μαξίμου να ευελπιστεί ότι θα τα καταφέρει.