Γ. Δραγασάκης: Είμαστε σημείο αναφοράς για την Ευρώπη

Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, μέχρι τώρα, οι πιέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταµείου σε ό,τι αφορά στη µείωση του χρέους, έχουν κυρίως ρητορικό χαρακτήρα, αλλά δεν συµβαίνει το ίδιο µε τις πιέσεις του για πρόσθετα µέτρα.

Αναφερόμενος στις αντιθέσεις που έχουν ανακύψει μεταξύ των εταίρων και της στήριξης που είχε η κίνηση του πρωθυπουργού να χορηγήσει μέρος του πλεονάσματος σε χαμηλοσυνταξιούχους και να παγώσει για ένα χρόνο τον ΦΠΑ στα νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου, είπε πως:

Οι αντιθέσεις αυτές δείχνουν πράγµατι τη σηµαντική αλλαγή που έχει συντελεστεί από πέρσι µέχρι φέτος. Είναι η πρώτη φορά που ένα ευρύ φάσµα δυνάµεων αντέδρασε σε µια απόφαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισµού Σταθερότητας (ESM). Αναµφίβολα, είναι µια θετική µετατόπιση, στην οποία έπαιξε σηµαντικό ρόλο η παρουσία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. ∆ιότι πολλά από αυτά που αφορούν σε εµάς αποτελούν πρόκριµα για τις ευρύτερες τάσεις που θα επικρατήσουν στην Ευρώπη. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελληνική κυβέρνηση λειτουργούν ως σηµείο αναφοράς για πολλές προοδευτικές δυνάµεις στην Ευρώπη.

Πρόσθεσε στη συνέντευξή του στο περιοδικό «Επίκαιρα», ότι η εξέλιξη αυτή «δεν είναι απλώς ρητορική ή συγκυριακή, αλλά εκφράζει τη ζωτική ανάγκη για τη συγκρότηση ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου, που θα υπερβεί τις παλιές διαχωριστικές γραµµές και θα ηγηθεί του αγώνα για την αλλαγή της κυρίαρχης πολιτικής και τον δηµοκρατικό µετασχηµατισµό της Ευρώπης. Η εµβέλεια, ωστόσο, και το βάθος αυτής της δυναµικής θα εξαρτηθούν από τη συνέπεια των δυνάµεων που θα συγκροτήσουν αυτό τον πόλο και από τη στήριξη που θα βρει στα κινήµατα και τους λαούς».

Σχετικά με τις αντιδράσεις απέναντι στην κυβέρνηση σημείωσε πως:

Πράγµατι, αν και πολλοί υποστήριξαν το δικαίωµα της κυβέρνησης να λάβει τη σχετική απόφαση, κάποιοι ζήτησαν την τιµωρία της επειδή, όπως είπαν, παραβίασε τους κανόνες. Ποιους κανόνες όµως παραβίασε η ελληνική κυβέρνηση; Και αν υπάρχει παραβίαση, από ποιον έγινε; Γιατί τα βραχυπρόθεσµα µέτρα για το χρέος «πάγωσαν»; Αλλά, και πριν απ’ αυτό, ποιος και γιατί συνέδεσε τα βραχυπρόθεσµα µέτρα για το χρέος µε τη δεύτερη αξιολόγηση, ενώ, όπως ανέφερε η απόφαση του Eurogroup του Μαΐου, θα έπρεπε να τεθούν σε εφαρµογή αµέσως µετά την πρώτη αξιολόγηση;

Εκείνο το οποίο έκανε η κυβέρνηση αποτελεί κυριαρχικό δικαίωµα της χώρας και, εφόσον ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασµα έχει υπερκαλυφθεί, δεν παραβιάζει τη συµφωνία, διότι η ύπαρξη της τελευταίας δεν σηµαίνει ακύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της δυνατότητας της κυβέρνησης να κυβερνά. Οι όποιες αντιδράσεις ακούστηκαν εποµένως υπηρετούν άλλες σκοπιµότητες.

Παράλληλα κάνει λόγο για την εμφάνιση μιάς επικίνδυνης τάσης, η οποία δεν αφορά µόνο στην Ελλάδα «ο νεοφιλελευθερισµός είχε εξαρχής το σπέρµα της επιστροφής σε έναν, από πολλές απόψεις, αρχαϊκό και τιµωρητικό καπιταλισµό, στον οποίο η αποτυχία και η παρέκκλιση τιµωρούνται. Η τάση αυτή έγινε κυρίαρχη µετά το ξέσπασµα της κρίσης. ∆εν έχουν άδικο, λοιπόν, όσοι υποστηρίζουν ότι ζούµε τη φάση ενός «τιµωρητικού νεοφιλελευθερισµού», στον οποίο η τιµωρία και η απειλή της τιµωρίας αποτελούν µηχανισµούς επιβολής πειθαρχίας, µε τον φόβο να παίρνει τη θέση της αλληλεγγύης. Από τη σκοπιά αυτών των αντιλήψεων, ο πρωθυπουργός, η ελληνική κυβέρνηση, η χώρα συνολικά πρέπει να τιµωρηθούν, διότι τόλµησαν να κάνουν κάτι που, ακόµη κι αν δεν παραβιάζει κάποιους τυπικούς κανόνες, αποτελεί ένα «αµάρτηµα», µια «εκτροπή» που πρέπει να τιµωρηθεί προς συµµόρφωση του παραβάτη και παραδειγµατισµό των κοινωνιών. Εδώ όµως αρχίζουν οι αµηχανίες και οι αντιφάσεις. ∆ιότι αν το δόγµα αυτό επικρατήσει, ο σηµερινός θύτης µπορεί να είναι το αυριανό θύµα, ο τιµωρός να είναι ο τιµωρούµενος. Το θέµα είναι ακόµη πιο σοβαρό, διότι δεν αφορά µόνο στα κράτη και τις κυβερνήσεις. Οι οπαδοί του τιµωρητικού νεοφιλελευθερισµού θέλουν να αναµορφώσουν ολόκληρες τις κοινωνίες στη βάση της τιµωρητικής λογικής. Πίσω από τις διαµάχες, λοιπόν, γύρω από το «έκτακτο βοήθηµα» βρίσκεται ένα πολύ σοβαρότερο ζήτηµα που αφορά στον χαρακτήρα των κοινωνιών, στην προοπτική της Ευρώπης».