Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν προτείνει Πρόεδρο - Στρατηγική ή αμηχανία;

Δύσκολη εξίσωση ομολογουμένως αφού αυτή η στρατηγική ουσιαστικά «απαιτεί» από τον πρωθυπουργό να επιλέξει υποψήφιο που θα πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει η αξιωματική αντιπολίτευση, χωρίς καν να έχει πρόταση απ' αυτήν. Και κάτι τέτοιο σπανίως συμβαίνει στην πολιτική πρακτική, ειδικά απ' αυτόν που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαδικασία.

Υποψηφιότητα από τον προοδευτικό χώρο

Ο πρόεδρος του κόμματος, Νίκος Ανδρουλάκης, επανέλαβε για μία ακόμα φορά σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ότι «Το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει καταγραφή, θέλει εκλογή Προέδρου από τον προοδευτικό χώρο. Όπως η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να εκλεγεί ο κ. Παυλόπουλος με κυβέρνηση Αριστεράς, έτσι το ΠΑΣΟΚ θέλει να εκλεγεί προοδευτικός Πρόεδρος με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Άρα, να συνεχιστεί η πολιτική παράδοση».

Αυτή η δήλωση που υπέχει θέση «γραμμής» δημιουργεί πάντως κάποια εύλογα ερωτήματα που ενδεχομένως είναι περισσότερα από τα ερωτήματα στα οποία απαντά. Η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας εξαντλείται στην πίστη σε μία παράδοση των τελευταίων 30 χρόνων, που ως απλή παράδοση δεν δεσμεύει θεσμικά κανέναν πρωθυπουργό; Πώς μπορεί να πείσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι μπορεί να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, όταν αφήνει τις πρωτοβουλίες σε άλλους και εξαρτά τη θέση του απ' αυτές;

Κίνδυνος η καταγραφή σε ρόλο κομπάρσου

Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος η στάση του ΠΑΣΟΚ που ζητά ουσιαστικά υποψήφιο από τους κόλπους του ως πρόταση του πρωθυπουργού να το εμφανίσει η κυβέρνηση στο εκλογικό σώμα - και με την ανάλογη επικοινωνιακή διαχείριση από την πλευρά της κυβέρνησης- ως το κόμμα «που φοβάται» να πάρει θέση, το κόμμα που έπεται και ποτέ δεν προηγείται των εξελίξεων. Αν παραδείγματος χάριν επαληθευτούν τα σενάρια για πρόταση του Ευάγγελου Βενιζέλου ή Αλέκου Παπαδόπουλου ο Νίκος Ανδρουλάκης θα είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει, καθώς πρόκειται για προσωπικότητες προερχόμενος από το χώρο του, χωρίς όμως να έχουν προταθεί από τον ίδιο.

Από την άλλη υπάρχει βέβαια και η οπτική της στρατηγικής Ανδρουλάκη, που βλέπει ως πλεονέκτημα το ότι δεν «καίει» κάποια υποψηφιότητα, ρίχνοντάς την από νωρίς στο τραπέζι, ενώ παράλληλα, σύμφωνα πάντα με τη Χαριλάου Τρικούπη, «σέρνει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε μία υποψηφιότητα από τον προοδευτικό χώρο, αν θέλει να αποδείξει ότι επιδιώκει συναινέσεις.

Στόχος ο κεντρώος χώρος

Αν δει κανείς πίσω από τις δηλώσεις και τα προφανή του προσκηνίου, στο παρασκήνιο ουσιαστικά υπάρχει ένα συνεχές μπρα ντε φερ μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης με στόχο τον χώρο του κέντρου. Η κυρίαρχη επί χρόνια πλέον Νέα Δημοκρατία στον κεντρώο χώρο θα είχε ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της αν πρότεινε υποψήφιο από την μετριοπαθή κεντροαριστερά, δηλώνοντας έτσι ότι δεν έχει στεγανά και είναι υπέρ των πολιτικών συγκλίσεων. Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ, κάνει τις πρώτες του κινήσεις ως αξιωματική αντιπολίτευση και θέλει να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά όσο το δυνατόν γρηγορότερα το «δώρο» που του έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο οι γέφυρες είναι μάλλον ασθενείς. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ της Λούκας Κατσέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αν και η υποψήφια προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ δεν αναμένεται να συγκινήσει την ηγεσία του κόμματος. Άλλωστε στο πρόσφατο παρελθόν ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα προσέγγισης με τους ανθρώπους που αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ και συστρατεύτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Προεδρία μία στάση στο δρόμο προς τις εκλογές

Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να συζητείται αρκετά, να βρίσκεται ψηλά στην πολιτική ατζέντα, όλοι όμως γνωρίζουν ότι αυτή η εκλογή επηρεάζει πολύ λίγο το εκλογικό σώμα στο δρόμο προς τις κάλπες. Ουσιαστικά οι πάντες ενδιαφέρονται για πολιτικό αποτύπωμα που θα αφήσει η στάση τους μέχρι την εκλογή του ή της Προέδρου. Η κόντρα Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ θα συνεχιστεί με την ίδια ένταση. Ήδη χθες είχαμε ένα νέο επεισόδιο με την κόντρα να επικεντρώνεται στην ενδεχόμενη συγκυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, η οποία σ' αυτή τη χρονική στιγμή περιγράφεται ως «αδύνατη». Στην πολιτική όμως παίζουν πάντα ρόλο και οι συνθήκες, αρκεί να θυμηθούμε ότι κανείς δεν πίστευε σε συγκυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ το 2009, κάτι που έγινε πραγματικότητα τρία χρόνια αργότερα. Ως προς το πρόσωπο του/της Προέδρου της Δημοκρατίας έχουμε φτάσει πια στο σημείο όπου σύντομα θα ξέρουμε την κυβερνητική επιλογή. Και από την ανακοίνωσή της και μετά όλοι θα κριθούν για τις αποφάσεις τους και την επομένη της εκλογής θα διαπιστώσουν ποιανού το «ταμείο» είναι γεμάτο. Και σε αυτό καλύτερα θα είναι να μην κάνει κανείς προβλέψεις.