Η πολιτική διαδρομή του Κώστα Σημίτη: Από τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου στα Ίμια και το ευρώ
Σε τετραήμερο πένθος έχει μπει απο σήμερα η χώρα για την απώλεια του Κώστα Σημίτη που έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών αφήνοντας ισχυρό αποτύπωμα στην πολιτκή ιστορία της Ελλάδας.
Οι σημαίες από σήμερα κυματίζουν μεσίστιες σε υπουργεία και μνημεία, σε ένδειξη πένθους, σαν ένας ύστατος αποχαιρετισμός στον πρώην πρωθυπουργό.
Φεύγοντας από τη ζωή ο Κώστα Σημίτης, άφησε παρακαταθήκη του την ένταξη της Ελλάδας στον «σκληρό πυρήνα» του Ευρώ αλλά και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, που αποτελούν δύο από τους σταθμούς στην πολιτική του διαδρομή.
Η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου το 1996, η κρίση των Ιμίων το ίδιο έτος και οι Ολυμπιακοί αγώνες, είναι ακόμα τρεις από τους κυριότερους σταθμούς της θητείας του.
Η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου
Ήταν 18 Ιανουαρίου του 1996 όταν μετά από ψηφοφορία της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σημίτης διαδέχτηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία.
Μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, αναμετρήθηκε με τον Άκη Τσοχατζόπουλο για την προεδρία του κόμματος στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όπου βγήκε νικητής. Επανεκλέχθηκε πρόεδρος του κινήματος και στο συνέδριο του Μαρτίου το 1999, αλλά και σε αυτό που έγινε τον Οκτώβριο του 2001.
Στις 7 Ιανουαρίου 2004, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, παραμένοντας όμως πρωθυπουργός μέχρι τη λήξη και της δεύτερης θητείας του στις 7 Μαρτίου του ίδιου έτους.
Ο Κώστας Σημίτης όταν αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική μιλούσε σπάνια και πάντοτε οι ομιλίες του προκαλούσαν αίσθηση, όπως η παρέμβασή του το 2016 στη συζήτηση για την ανασύνθεση της ευρύτερης Κεντροαριστεράς: «Χρειάζεται και ένας ισχυρός πόλος ανάμεσα στη Δεξιά και την παράλογη και δίχως έρμα Αριστερά», είχε τονίσει τότε.
Τα Ίμια
Τις πρώτες μέρες της πρωθυπουργίας του, κλήθηκε να διαχειριστεί την κρίση στα ‘Ιμια, μια από τις σοβαρότερες κρίσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Με αφορμή ένα ναυτικό ατύχημα από τις 25 Δεκεμβρίου του 1996, είχε αρχίσει να εξελίσσεται η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Μετά από δύο μέρες θρίλερ και μετά τη συνομιλία του Κώστα Σημίτη με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον ο Πρωθυπουργός την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 1996 ενημερώνει τη Βουλή και ευχαριστεί τους Αμερικανούς για τη συμβολή τους, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων ακόμα και από ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ.
Η είσοδος στο Ευρώ
Ιανουάριος 2002: Στις 19 Ιουνίου 2000 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Σάντα Μαρία ντα Φέιρα, αποφασίστηκε η υιοθέτηση του ευρωπαϊκού νομίσματος Ευρώ από την Ελλάδα.
Την 1η Ιανουαρίου 2002 τα τραπεζογραμμάτια και τα κέρματα ευρώ τέθηκαν σε κυκλοφορία ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες 11 χώρες.
Η μετάβαση στο ευρώ ολοκληρώθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2002.
Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ το 1999
Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη σχεδιάστηκε και ολοκληρώθηκε η ενταξιακή πορεία της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Κώστας Σημίτης επισκέφθηκε πολλές φορές την Κύπρο, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του τον Απρίλιο του 2003, αμέσως μετά την υπογραφή της Πράξης Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στις 16 Απριλίου, την οποία ο Κώστας Σημίτης είχε χαρακτηρίσει «κορυφαία στιγμή της εθνικής στρατηγικής της Ελλάδας».
Είχε προηγηθεί η Σύνοδος Κορυφής στο Ελσίνκι στις 10/12/1999 με τον Κώστα Σημίτη να συμβάλλει καθοριστικά στην εξέλιξη. Σύμφωνα με τα Συμπεράσματα της συνόδου κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι, η Τουρκία έπρεπε να αποδεχθεί τις προϋποθέσεις που προέβλεπε η απόφαση για να μπορέσει να ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Μία από τις πρώτες του κινήσεις όταν εκλέχθηκε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ήταν να αναθέσει την προεδρία της Επιτροπής Υποψηφιότητας για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στη Γιάννα Αγγελοπούλου, μία απόφαση που εξέπληξε πολλούς καθώς η κα Αγγελοπούλου ήταν πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Η απόφαση του αποδείχθηκε αποτελεσματική καθώς στις 5 Σεπτεμβρίου 1997, στην 106η Σύνοδο της ΔΟΕ στη Λοζάνη, η Αθήνα επελέγη ως οικοδέσποινα πόλη.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 θεωρούνται κομβικό σημείο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, κυρίως για τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισαν στη κατασκευή ενός μεγάλου αριθμού δημοσίων έργων, όπως το Μετρό της Αθήνας, το Τραμ, την Αττική Οδό.