Δένδιας: Παρών στις εκδηλώσεις για την «160ή επέτειο της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα»

Ο κ. Δένδιας παρακολούθησε τη Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος, την οποία τέλεσε ο Σεβασμιωτάτος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκτάριος.

Εν συνεχεία ακολούθησε εκδήλωση για την επέτειο της Ένωσης των Επτανήσων στο εσωτερικό Περιστύλιο του Ανακτόρου του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας στον χαιρετισμό του ανέφερε:

«Σεβασμιώτατε, εξοχότατε κύριε Πρέσβη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ελλάδα, κύριε Αρχηγέ ΓΕΕΘΑ, κύριε Περιφερειάρχα, κύριοι Δήμαρχοι, αγαπητοί – και το εννοώ απολύτως – συνάδελφοι στη Βουλή των Ελλήνων, κύριε Αρχηγέ του Γενικού Επιτελείου Στρατού, κύριοι άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκλεκτοί προσκεκλημένοι, αγαπητές κυρίες και κύριοι,

Όπως καταλαβαίνετε είναι για εμένα μεγάλη χαρά και μεγάλη τιμή να είμαι σήμερα εδώ στην Κέρκυρα, στη γενέτειρα μου, την πρωτεύουσα των Επτανήσων, για να γιορτάσουμε μαζί την επέτειο της Ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα.

Και θα μου επιτρέψετε λόγω εντοπιότητας να μην περιοριστώ στον στενό χώρο ενός υπουργικού επετειακού πανηγυρικού, αλλά να σας μιλήσω εκτός κειμένου, όπως εν πολλοίς έκανε και στην εξαιρετική του ομιλία ο προλαλήσας Καθηγητής.

Κυρίες και κύριοι, η αντιμετώπιση μιας ιστορικής επετείου για να έχει στοιχειώδη χρησιμότητα οφείλει να ακολουθήσει δύο διακριτές διαδικασίες. Η πρώτη είναι να ελέγξει το παρελθόν και τις παραμέτρους της εποχής στην οποία έλαβαν χώρα τα γεγονότα και ελήφθησαν οι αποφάσεις. Και η δεύτερη, είναι να τα προβάλλει στο μέλλον ως πιθανά διδάγματα για την εθνική πορεία.

Όσον αφορά το πρώτο τμήμα, την αναφορά στο παρελθόν, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη διαφορετικότητα της επτανησιακής απάντησης απέναντι στις αποφάσεις που λήφθηκαν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Διότι η απόφαση σχεδόν του συνόλου της επτανησιακής κοινωνίας, πέραν των «καταχθονίων» – άλλωστε το όνομα υποδηλώνει την αντιμετώπιση της οποίας έτυχαν από το συλλογικό συνειδητό – συμμετοχής στη Μεγάλη Ιδέα, δηλαδή στην προσπάθεια ολοκλήρωσης της μείζονος Ελλάδος, δεν είχε να αντιμετωπίσει ως κυρίαρχη δύναμη μια οπισθοδρομική Οθωμανική και σε αποσύνθεση Αυτοκρατορία, αλλά μια ισχυρή προστασία μιας χώρας η οποία την εποχή εκείνη, αναφέρομαι στη Μεγάλη Βρετανία, παρήγαγε άνω του 30% του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος της ανθρωπότητας. Για να έχετε μια αίσθηση μεγέθους, οι ΗΠΑ σήμερα δεν υπερβαίνουν το 14%.

Η απόφαση, λοιπόν, διάζευξης από την προστασία και πρόσδεσης στο πολύ μικρό και φτωχό ελληνικό κράτος απετέλεσε μια βαθύτατη απόδειξη της εθνικής ταυτότητας και ταύτισης των Επτανησίων. Και την απόφαση αυτή την επλήρωσαν με ποταμούς αίματος. Δεν αναφέρομαι μόνο στην Επανάσταση και τους Επτανήσιους εθελοντές στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά κυρίως στο 10ο Σύνταγμα Πεζικού το οποίο προσέφερε εκατόμβες, αργότερα, κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Η ελληνική Μεγάλη Ιδέα, όπως και το ιταλικό Risorgimento, είναι οι δύο ωραιότερες ιστορίες της εποχής του Ρομαντισμού. Και κατά περίεργο τρόπο συμπίπτουν και συντέμνονται στη θυσία του Λορέντζου Μαβίλη, «Γαριβαλδινού», στον Δρίσκο το 1912. Αυτά όσον αφορά το παρελθόν.

Όσον αφορά το μέλλον και τα διδάγματα που μπορούμε να έχουμε και να χρησιμοποιήσουμε, θα ήθελα να πω ότι, δυστυχώς, όπως ως Υπουργός Άμυνας έχω την ευκαιρία συχνά να επαναλαμβάνω, δεν έχουμε την ευτυχία της εθνικής ασφάλειας στην περιοχή γύρω από τα σύνορά μας.

Στον εγγύς μας ορίζοντα, τη στιγμή που σήμερα πανηγυρίζουμε την Ένωση, διεξάγονται δύο πόλεμοι. Όσο και αν τα νερά στο Αιγαίο είναι ήρεμα, απέναντί μας αντιμετωπίζουμε ένα σαφή αναθεωρητισμό.

Η προβολή, λοιπόν, του παρελθόντος μας στο μέλλον μάς υπογραμμίζει και το απόλυτο καθήκον μας, όπως οι πρόγονοί μας έπραξαν, να προασπίσουμε την κυριαρχία μας, την ανεξαρτησία μας, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, το δικαίωμά μας να υπάρχουμε ανεξάρτητοι μέσα στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών.

Ζήτω η Ελλάς!».